Alles in en om onze tuin
De deur naar de gang meteen sluiten.
Hoeft niet meer.
De kaasschaaf in de koelkast leggen in plaats van op het aanrecht.
Hoeft niet meer.
Een onderzetter boven op het glas water zetten.
Hoeft niet meer.
Kattebak verschonen.
Hoeft niet meer.
Gedachteloos aaien.
Kan niet meer.
Op schoot of naast me op de bank.
Kan niet meer.
Goedemorgen mauw.
Kan niet meer.
Mee de tuin in lopen.
Kan niet meer.
Poes Sprot,
na bijna 18 jaar bij ons.
Is niet meer.
Vorig weekend met vrienden een stormachtig weekend doorgebracht in huisje de Peppelboom, tussen Garderen en Putten. Aan de rand van de Veluwe. Zondag was binnenspeeldag, vanwege de aangekondigde storm. Zaterdag lekker gewandeld en o.a. deze keutel tegengekomen.
Dat bleek niet zo moeilijk. Keutel van een wild zwijn. Er moeten heel wat wilde zwijnen zijn, overal op en vooral in de bermen van de wandelpaden zagen we grote omgewoelde plekken waar de zwijnen op zoek naar lekkere hapjes de grond omgewoeld hadden. Duidelijk verse sporen..
Een wild zwijn is -net als de mens- een alleseter. Meestal bestaan de uitwerpselen klonten van aan elkaar gekleefde bolvormige keutels, zo’n 7-8 cm breed. Als je de keutel open zou peuteren kun je allerlei restjes van planten en dieren in terugvinden. De geur zou onaangenaam en zuur. Niet zelf getest.
Geen zwijnen in het wild gezien, wel de sporen dus. Het dichtste bij kwam deze foto van de hele grote foto die in ons huisje aan de muur hing.
Als een familielid er niet meer is, ga je vaak met elkaar herinneringen ophalen. Weet je nog toen …, Die ene keer dat … Foto’s kijken, ook. Als je een dagboek, of blog bijhoudt, dan kunnen de ontmoetingen heel dicht bij komen.
Poes Sprot is een van de hoofdpersonen (hoofddieren?) in mijn tuin avonturen. In totaal 57 blogjes waar hij vaak de hoofdrol, soms een bijrol speelt. Een waar boekwerk! Trouwe lezers van ’t Groentje zijn hem de afgelopen jaren vaak tegen gekomen.
In ons -idioot grote- digitale fotoarchief zijn nog veel meer foto’s van Sprotje te vinden. Hierboven de allereerste, hieronder de allerlaatste.
Wil je de avonturen van Sprot nog eens nalezen, dan kun je de lijst hieronder gebruiken met titels en data van de eerdere blogjes. In de balk rechts van de blogjes vind je de ingangen voor de archieven, ook om op datum (maand) te zoeken.
De eerste 12 colums te vinden op www.mijngroentje.nl .
Egel en Sprot 18-08-2019
Sprot als hondje 11-06-2017
Megaklus 21-07-2019
Vossedruif – status 07-04-2019
Halve muis 25-8-2018
1,2,3,4 22-04-2018
Rondje door de tuin 26-11-2017
Lekker lui in de zon 24-09-2017
Grassen enzo 28-08-2016
Dikke duif 31-07-2016
Drinkwater 20-02-2016
Watertuin 30-januari 2016
De andere 45 op de oude website: http://members.home.nl/tvdmeij/index.html
Wat doet ie? 27-07-2015
Tuindag 24 juli 25-07-2015
Sprot is Nigel 11-04-2015
Turen over de velden 22-06-2014
Stevigheid testen 14-12-2013
Verzamelaar 17-03-2013
Op t Nippertje 26-01-2013
Jagers 24-05-2012
Geen kattepies 31-03-2012
Snoeien van Otto 14-01-2012
Pindapothouder 16-11-2011
Tuinpaadje 24-10-2011
Uitsluiper 10-07-2011
Spechten piep 13-06-2011
Bodemloos 28-01-2011
Waar is mijn drinkvijver? 26-11-2010
Sneeuwspoor 31-01-2010
Praatplaatje: zomerdag september 19-09-2009
Krokus 10-03-2009
Zwart met witte stippen , 14-2-2009
Recept van Bram’s moeder 01-11-2008
Eigenzinnige tulp 28-04-2008
Waar kijkt ie naar? 09-02-2008
Pergola-Poes 15-12-2007
Poes op pad 28-08-2007
Onweder 10-07-2007
Proefpanel: smakelijk gras 29-03-2007
Joost de tuinkabouter 18-02-2007
De tulp en het monster 21-01-2007
Kat in ’t bakkie 23-12-2006
Binnenpoes en buitenpoes 17-12-2006
Het fietsenschuurtje 11-11-2006
Grasmaaipoes 05-11-2016
Toneelstuk voor 3 poezen 23-06-2006
Bezet! 13-05-2006
Katjes 17-04-2006
Mussenvilla 24-03-2006
Het schiet niet op! 17-03-2006
De verschrikkelijk Mick 09-02-2006
Knollen en Sprot 30-12-2005
Verbouwing week 3 18-12-2005
Gracht in de tuin 4-12-2005
Siergras: struisriet 13-11-2005
Natte Poes 6-11-2005
Vijverpoezen 30-1-2005
Het was een zomerse dag en ik was in de tuin bezig, jaren geleden. In de voortuin stonden een paar planten in bloei, hoog op de stengels. Ik weet niet eens meer wat het was, nog wel dat de stengels breekbaar waren, en dat de bleom maar een paar dagen bloeide.
De kleinkinderen van de overburen, laat ik ze Dennis en Ciara noemen, waren bij hun grootouders komen logeren. Ze waren enthousiast aan het voetballen op straat, lekker de bal hoog in de lucht schieten. Die kwam herhaaldelijk een tuin terecht, ook in die van ons. En dan rende Dennis of Ciara er even enthousiast achter aan rennen om de bal terug te halen. Niet al te subtiel. Mooi dat de kids op straat spelen, maar die ballen in de tuin, en vooral de bal er weer uit halen… toch wel een risico voor die grote bloeiende plant.
Mijn actie: opvallend in de voortuin aan de gang met tuinieren. Daar was ook wel een en ander te doen. En vanzelf gingen Dennis en Ciara wat voorzichtiger voetballen.
Met de stormen Ciara (vorig weekend) en Dennis (dit weekend) helpt het niet om zelf in de tuin te gaan staan werken. Wel kun je de kans op stormschade beperken door in iedere geval losse spullen (tuinstoelen, bloempotten) binnen te zetten. Gelukkig hadden we ook de grote wilg recent goed laten snoeien!
De stormschade vorige week bestond uit wat kleine takjes uit de wilg, en scheefgezakte kaardebollen die nu het tuinpad een beetje blokkeren. Dennis heeft vooral veel nattigheid gebracht.
Miezerregn maar niet koud. Toch een kleine wandeling gemaakt. Naar de Hortus. De sneeuwklokjes hadden hun klokjes nog gesloten, de lenteklokjes niet. Een veldje vol lenteklokjes, dansend in hun witte hoepelrokjes.
Terugwandelend van de Hortus zagen we een hoopje wegggegooide bloembollen onder een boom, waarschijnlijk vorig gjaar in een bloempot gezetten, en in de berm leeggegooid. Twee handenvol van de uitlopende bolletjes meegenomen en langs de gevel van ons huis geplant. Zo te zien kleine tulpjes en krokussen.
Title: Modern Nature
Author: Derek Jarman
First published: 1991
Dagboek 1989-1990 van Derek Jarman. Geboren 1941, overleden in 1994. Jarman was een schilder, filmmaker, activist, schrijver, dichter, regisseur, theater maker en … tuinier. In dit dagboek schrijft hij over zijn vrienden en verslechterende gezondheid. Jarman leidt aan aids, net als een groep van zijn vrienden. In de negentiger jaren van vorige eeuw was aids dodelijk, voordat allerlei cocktail medicatie behandelingen bekend waren.
Hij schrijft dat hij, als het even anders gelopen was, tuinontwerper/ tuinman geworden was. Hij is wel zijn levenslange (meer dan ) hobby geweest.Poetisch en liefdevol schrijft hij over zijn belevenissen in zijn kiezeltuin bij Prospect Cottage, een huisje aan de Engelse zuid oostkust bij Dungeness, onder de rook van de kerncentrale.
De tuin is sinds zijn overlijden een soort bedevaartplaats voor allerlei mensen geweest. In 2018 is zijn partner overleden en op dit moment wordt met een crowdfunding actie geprobeerd de Cottage en de tuin op te kopen. Om te behouden voor publiek. Zie LINK. Nog 59 dagen de tijd een bijdrage te leveren. Je schijnt de tuin gewoon van de straat te kunnen bekijken.
Een mooi artikel van Olivia Laing, die ook het voorwoord van de 2018 uitgave schreef, in The Guardian vind je HIER.
Voor zondag een recept uitgezocht met pompoen en za átar en sumak. Pompoen eten we vaak, maar de andere twee ingredieneten moest ik opzoeken. Za átar blijkt een kruidenmengsel te zijn, oragano-achtig, En sumak is gemaakt van gedroogde gemalen besjes, heeft een friszure smaak. Zaterdagmiddag waren we in Groningen (dank voor de flimkaartjes , Jitske) en op de terugweg liepen we door de Folkingestraat. Als je Groningen niet kent en er op bezoek komt… aanrader. Vol met leuke, alternatieve winkeltjes. Onze favoriet: Le Souk. Daar gaan we altijd kruiden kopen. En nu kijken of ze ook za’atar en sumak hebben. Natuurlijk!
Leuk in deze winkel is dat je de kruiden zelf in zakje schept uit grote manden en bakken. Ook onze voorraad peperkorrels weer aangevuld.
Thuis opgezocht aan wat voor struik de sumak besjes groeien. De naam komt me vaag bekend voor. Sumak blijkt een hele familie van kleinen struiken en bomen te zijn. De wetenschappelijke naam is Rhus.
Ja die ken ik: de fluweelboom in onze tuin is een rhus, rhus typhina. De struik waar sumak, de besjes , van worden gebruikt heet rhus coraria. Als je plaatjes kijkt lijkt de plant er erg op. Zeker de rode kaars van de (vrouwelijke) bloempluim.
Kun je ook iets met de (harige) steenvruchtjes van de fluweelboom? De verschillende sites zijn daar niet eenduidig in. Regelmatig kom ik tegen dat je een donkerrode bloempluim in koud of warm (niet kokend!) water legt en dat je dat een heerlijke verfrissende friszure drank over houdt. Een andere naam voor de fluweelboom is azijnboom. Als ik er aan denk, over half jaar, op een warme zomerdag proberen…
Vochtig en warm. Perfecte omstandigheden voor algen en mossen om te groeien. In de herfst en winter is het altijd een riskante bezigheid om over het houten bruggetje over onze vijver te lopen. Vandaag zag het er zo uit.
Als ik er toch over ga, heel langzaam, stapje voor stapje en voeten recht neerzetten. Vooral niet schuiven.
Het glibberspul vult de ribbeltjes in de brug. Zal ik binnenkort weer schoonmaken. Is wel een klusje want ik kan geen schoonmaakmiddelen gebruiken (die komen dan in het vijver water) en ik wil ook niet de groene blobs in de vijver laten vallen. De truc is om de algenmassa door de ribbeltjes naar het einde van elke plank te schuiven, en aan het eind, drijvend op het water een plastic afwasteiltje te plaatsen. Daar komen de blobs dan in. Later gaan ze gewoon in de tuin of op composthoop. Zittend op een plastic zitkussentje ga ik zo voorzichtig van plank naar plank.
Maar vandaag niet meer, het wordt al bijna donker.
Her en der staan kleine dennetjes bij ons in de tuin, sommige 30 cm hoog. Door vogels of door de wind geplant, we hadden ze zelf niet in de tuin. In de voortuin staat er een die inmiddels net zo hoog is als ikzelf, 1,69 meter. Het is een soort met mooie grote glanzende naalden. Heel stevig.
Het is een soort brede kerstboom, aan de voet net zo breed als dat ie hoog is. Tja, en eigenlijk past ie dus niet op de plek waar ie staat. Nog even geprobeerd aan de buurman te slijten als kerstboom, afgelopen december. Maar door de breedte niet handig in huis. Toen bedacht om het om te zagen toen de bomensnoeiers twee weken geleden bij ons waren.
Ik vind het moeilijk om een plant die het goed doet uit te grond te halen of om te zaken. Daarom kon deze ook al zo hoog worden, vast al een jaar of tien in de tuin. Twijfel twijfel. Misschien proberen te verplaatsen?
Het liep tegen vieren, de zon verdween al weer bijna achter de huizen. Nadat ik de hark, de emmers en de snoeischaar had opgeruimd, schuurdicht had gedaan, nog een laatste rondje (van vandaag) door de tuin.
