Landschap of vijvertuin

Afgelopen zaterdag werd de halfjaarlijkse plantenruil van de Wilde Planten Tuinen Groep, een lokale IVN werkgroep, gehouden in de tuin van Tjerk en Nynke. Verschillende vijvers, tuin overlopend in het achterliggende landschap. De eerste foto was per ongeluk op zijn kop, maar dat ziet er wel leuk uit, dus zo gelaten.

Ik had in de fietskar een kratje met planten meegenomen, die waren over van de Hortus Plantenmarkt vorig weekend. Andere keren was het de dag ervoor, of ’s morgen vroeg nog her en der wat uit de tuin scheppen om mee te nemen. Nu dus simpel: kratje met opgepotte plantjes in de kar. En een plu mee, voor de zekerheid. Er waren ongeveer 15 mensen, waarvan 3 nieuwe. Da’s mooi, niet alleen om nieuwe tuinvrienden te maken, maar ook omdat nieuwe mensen vaak heel veel plantjes meenemen. De ‘ouwe getrouwen’ hebben die plantjes allemaal al bij eerdere ruilen een keer mee naar huis genomen (of een later jaar naar de plantenruil).

Mee terug genomen:
een echte koekoeksbloem (in grindborder)
een dagkoekoeksbloem.
een wilde bertram, nog in pot. Beetje laten aansterken voordat ie de strijd met de slakken aangaat.
potje paarse morgenster
een tongvaren
een klein kruipertje met gele bloempjes van Roos (naam nog opzoeken)
een ruige anjer

Wolfsmelk

Is het geel of is het groen?
De kleur van bloeiende wolfsmelk. Dit is de cipreswolfsmelk, euphorbia cyparissus. Zoet geurend naar nectar in het voorjaar. Woekert en kan enorme vlakten vormen. Dus niet in een border neerzetten. BIj ons staat ie in een strook tegen het huis, in het grind van de oprit. En alle sprietjes die buiten de strook van 50 cm komen worden het hele seizoen door Eddy rigoreus uitgetrokken. Anders was inmiddels de hele oprit een geelgroen tapijt. Ook mooi, maar niet handig.

Na de bloei verkleuren de bloemen rozerood. Net als andere wolfsmelken is het melksap giftig.

Gardeners World Magazine

Al ruim een jaar staat een linnen tas met een jaargang oude Gardeners’ World tijdschriften in de bijkeuken. Het is o.a. jaargang 1995! Ik heb ze jaren geleden van een tuinkennis gekregen, en ze stonden -deels ongelezen- in de kast met tuinboeken. Vorig jaar in een opruimbui, allemaal oude jaargangen tuintijdschriften weggedaan. Een paar jaargangen naar liefhebbers, een paar naar de minibieb, wat losse nummers op de leestafel in de Hortus. En de rest in de oudpapier kliko.
Voor de Engelse tijdschriften maakte ik een uitzondering. Die moest toch wel iemand willen, dacht ik. Maakt niet uit dat het oud is, de seizoenen komen elk jaar terug. Nu moeten ze er toch maar aan geloven. Ik ga gewoon in stukjes deze zomer alle nummers uitpluizen. Van voor tot achter lezen, plaatjes kijken, en zelfs de advertenties. Hieronder een paar voorbeelden. Best grappig.

Dit is het julinummer 1995. Opvallend vond ik dat er een artikel was van een deskundige die voorspellingen deed over de tuin van de toekomst. Bijna 30 jaar geleden. Het ging over klimaatverandering en de effecten op planten, over droogte, over overstromingen, over verdwijnende insecten en soorten, over de noodzaak ‘peat free ‘ compost te gebruiken. 30 jaar geleden!

Feeëriek

In de Gardener’s World aflevering van 12 april op BBC 2 was een reportage over een Engelse dame die de nationale collectie had van geums. Ruim honderd soorten had ze in de tuin. Veel in oranjeachtige, warme tinten. Aan de vorm van de bloemen kun je zien dat ze onderdeel uitmaken van de rosaceae, de rozenfamilie. Net als aardbeien bijvoorbeeld (en appels). Misschien dat ik nog wel eens een andere geum in de tuin zet, maar op dit moment hebben we twee soorten. De twee inheemse soorten in Nederland : geel nagelkruid, geum urbanum, en knikkend nagelkruid, geum rivale. EN die laatste vind ik misschien wel de mooiste van allemaal.

Elke foto die je ervan maakt … ingetogen elegantie ten top.

Appelbloesem

Zo mooi in deze tijd van het jaar.
De ontluikende appelbloesem.

In het wit: de jonathan.
In het roze met wit: de elstar.

Voor de appeloogst doen we het niet echt. De bomen zijn al heel oud en worden overgroeid door de bomenrij die er achter staat en in de zomer veel vocht wegtrekt en schaduw geeft. Waar we -meer dan 20 jaar geleden- bijna een kist appels van de Elstar afhaalden, zijn het er nu een handjevol. Meestal gewoon direct van de boom geplukt, en in de tuin opgegeten. Deze Elstars zijn niet heel goed houdbaar. De Jonathans zijn beter houdbaar, en blijven ook lekker lang aan de boom hangen. Meestal pluk ik ze pas heel laat en bewaar ze voor de vogels in de winter.

En nog meer tulpen…

Wat vinden jullie van deze tulp?
In eerste instantie dacht ik … neuuh.
Zacht pastel roze met helder-dooier geel.
Da’s toch geen kleurcombinatie!

Ik ben van mening veranderd. ‘It grows on you’.
Niet in het minst trouwens omdat het een op Kreta veel voorkomend wild tulpje is. ’s Avonds of op grijze dagen: bloem dicht. In de volle zon… een breeduit lachend open bloemengezicht.
Tulipa saxatilis heet ze. Met twee bloemen aan 1 stengel.


Tulpen en tulpen

We hebben al jaren geleden een grote bollenmand van onze biuren gekregen, met laagjes van verschillende bollen. De afgelopen weken een komen en gaan van bloemen, waaronder krokussen, hyacinten, narcissen en nu nog een paar tulpen. De laatste twee wat topzwaar in de bloemen, dat werden een soort hangnarcissen en hangtulpen.

Verder hebben we een aantal leuke botanische tulpen, tulpen die wat bloeiwijze en groeiwijze wat dichter bij de oorspronkelijke wilde tulpen staan. Zo leuk. Ze kunnen ook beter verwilderen, als ze op een goede plek staan. Doen het ook leuk in pot.

Meer over botanische tulpen op de website van De Warande .

Kikkervisjes

Vorige week zaten ze nog allemaal bij elkaar, lekker warm in de resten van de oplossende eiwitbolletjes van het kikkerdril. Inmiddels zwemmen ze tussen de waterplanten, tenminste degenen die de ‘snackbar’ voor salamanders overleefd hebben. Hier zijn ze nog redelijk plat, maar de komende weken worden de koppies steeds dikker en dikker. Todat de de staart laten vallen en het dikkopje een kikkertje is geworden. Dit zijn kikkervisjes van de bruine kikker.