Alles in en om onze tuin
Afgelopen week zijn de werkertjes begonnen in ons stuk van de straat een grote geul te graven. Leidingen worden vervangen. Voor het begon te regenen was de geul ruim een meter diep.
En nu is ie voor de helft volgelopen met water en vallen er grote brokken zand en aarde van de steile zijkanten in.
De vrijgelegde leidingen zijn weer onder een flinke laag water (en modder) verdwenen. Benieuwd of ze er nu een pomp bij gaan zetten, want wachten op mooi droog weer…. kan erg lang duren.
Blauwe schittering zweeft door de tuin.
Een hoekige vlucht, die onwerkelijk lijkt.
Een natuurlijke drone, op jacht.
We zien hem niet elk jaar, maar op een middag vloog een grote keizerlibel, een mannetje door onze tuin. We hebben met open mond gekeken. Wat een joekel. En toen was ie weg. Geen foto.
Dezelfde week kreeg ik deze foto van Marco Langbroek. Gemaakt op Schiermonnikoog. Dit is het vrouwtje, die heeft een groen torso.
In een vorige blog liet ik een foto zien van een vreemd ding: inktvisachtig in een grote emmer water. Het is (inderdaad) de wortelknol van een eremurus of Naald van Cleopatra, zoals een paar lezers aangaven. Wel was er de verbazing te lezen uit de antwoorden: in het water? De knol heeft er juist last van als ie (’s winters) te nat staat. Rot dan weg.
Maar in dit geval was het een tijdelijke verblijfplaats. Ik had een eremurus in pot staan, die vorig jaar prachtig gebloeid heeft met twee stengels, en dit jaar alleen blad heeft gemaakt. Omdat het blad inmiddels was afgestorven was mijn plan om de knol uit de pot te halen en opnieuw van verse aarde te voorzien. Toen bleken er inmiddels 4 van de spinachtige wortelknollen in elkaar verstrengeld in de pot te zitten. Het was war m en droog en de knollen drogen makkelijk uit. VAndaar de emmer.
Om vier grote potten te maken, en die ’s winters bij strenge vorst en nattigheid binnen te halen, dat vond ik te veel van het goede. Ik ga een gok wagen door de knollen in de gemetselde bloembak voor het huis te zetten. Pal op het zuiden, dicht bij de muur, enigszins overhangende dakgoot, bergje grit onder elke bloeikroon.
Als ik er aan denk zal ik een paar varenbladeren of taxus takken bewaren om er bij strenge vorst over te leggen….
En dan kijken wat het volgend jaar wordt. Naast vorst zijn ook slakken een risico, dus niet te veel schaduwgevende plantjes in de bloembak zetten. Ik overweeg nog wel verbena’s er bij te zetten, die zijn lekker ijl van bloeiwijze en bloeien nog lang nadat de eremurus gestopt is.
Prachtige dag, zondag 3 september.
Volop zon, aangename temperatuur.
Met een goede vriendin op tuinbezoek.
Deze keer naar de Jakobstuin in Jistrum, of Eestrum (afhankelijk of je het in het Fries of in het Nederlands spelt). Een riante tuin, vrij recent nog, en aangelegd met Piet Ouddolfs plantwijzen in gedachten. Veel grassen, veel hoge prairieplanten, en op zijn mooist in deze tijd van het jaar. Genieten!
Net als de vele bijen en andere beestjes. En de bezoekers van deze opentuindag.
Ik scharrelde wat door de tuin,
fototoestel in de hand.
Daar schemerde iets roods in het vele groen.
Een eerste herfstblad, verkleurend?
Nee.
De eerste herfstframboos!
Wat een beauty.
En lekker ook.
De rest heeft nog wat meer tijd nodig.
Omdat we toch in de buurt van Drachten waren, reden Jitske en ik ook nog langs kwekerij Passiflora. Een kwekerij van vaste planten, waar mensen met een verstandelijke beperking in een prettige omgeving kunnen werken. Het weekend van 2 en 3 september was open tuinen weekend van de afdeling Groei & Bloei Drachten, en ook kwekerij Passiflora deed mee, en was daarmee ook op zondag open. Zeer de moeie waard om te gaan kijken, als je in de buurt woont. En een uitgebreid assortiment (op de website kun je de lijst downloaden).
Ook hier veel prairieplanten, hoogopgaand, met als overweldigende kleur (in deze tijd van het jaar) oranje. In zonnebloemen, in gaillarda’s, in struikvormige-afrikaantjes. Veel grassen ook.
Vorig weekend met korte broek aan de vijver in gestapt. Vele emmers vol waterplanten uit de vijver geschept en getrokken. Alleen voor de waterleliewortelkluit was extra gereedschap nodig. Een gekarteld broodmes is hier prima voor. Wel voorzichtig: onder water snijden en zagen heeft enig risico voor de vingertjes in zich, dus goed opletten. En ook ver genoeg wegblijven van het vijverfolie op de bodem.
Mooi laten uitlekken op het bruggetje. De dag erna het grootste deel op de composthoop. Een paar mooie kronen van de waterlelie en een paar gewortelde uitlopers van de wateraardbei heb ik nog even bewaard in grote emmers. Liefhebbers?
Wat zijn dit?
Gegraven in de 19e eeuw, twee eeuwen later dan het Canal du Midi.
Kanaal du Garonne gaat van Bordeaux naar Toulouse. Met 51 sluizen om het hoogteverschil op te vangen.
Canal du Midi gaat van Toulouse naar de Middellandse zee.
Er is een fietsroute langs beide kanalen, Velo Route de 2 Mers, fietspad van de twee zeeen, van de Atlantische oceaan naar de Middellandse zee.
Wij hebben het stuk langs Canal du garonnen gefietst.
Lekker vlak.
En gelukkig heel veel bomen, deels populieren, maar vooral platanen.
En daarmee veel schaduw.
Om de hitte op sommige dagen (35graden) wat te temperen.
Een deel van de platanen begon al te ‘herfsten’.
Midden in een park met veel bomen en veel bankjes.
Met stelletjes en een jongetje op de fiets.
Een gezin op een kleedje op het gras.
Midden in een park in Toulouse is een tuin.
Een Japanse tuin.
Niet heel groot.
Wel druk bezocht.
Nog lastig om foto’s te nemen zonder mensen erop.
Gelukt.
Nou bijna dan.