Alles in en om onze tuin
Soms bijna oorverdovend gekwetter.
Dan weer even stil.
Druk aan het smikkelen van de zaadjes,
de mussen op het voederplateau.
En als Eddy naar buiten komt om de zaadjes bij te vullen:
Tsjilp, Tsjilp, Tsilp. Steeds har
Luidkeels roepend:
“Toe wees wat sneller, vul de voorraad aan!”
De musjes, in onze heg.
Voor kleine beestjes zijn rommelige hoekjes in de tuin ideaal om te overwinteren. Dus niet de tuin ‘winterklaar maken’ door alle afgestorven plantenresten en afgevallen blad weg te halen. Zoals Jacobse en Van Es een oud dametje willen doen geloven, in een prachtige sketch van Van Kooten en de Bie. gewoon laten liggen en staan, tot in het voorjaar.
En je kunt zelfs nog wat extra schuilplekjes maken. Zoals dit wijkistje vol met de kaardebollen van afgelopen seizoen en een stukje kippengaas. Deze staat op zijn kant achter in de tuin op een van de takkenwallen. Ideaal voor lieveheersbeestjes en ander klein grut.
Nog wat voorbeelden, als je knutselbehoefte voelt: bijenhotel1, bijenhotel2, gaasvliegenhotel.
Het blad van de grote lichtgele primula staat al mooi in krop, al weer iets verder dan op deze foto van twee weken geleden. Nog geen spoor van de bloemen, daarvoor nog even wachten.
Bij de kleine knalpaarse primula’s ‘Wanda’ zie ik -op een beschutte plek bij de pergola- al wel een paar bloemaanzetten, waar het paars doorheenschemert.
In de verre schuur in onze tuin staat in de hoek een tafel. Vanaf okt0ber liggen daar een heleboel appeltjes uitgestald, om in de winter stukje bij beetje aan de vogels te voeren. Bijna elk jaar wordt een enkel appeltje opgepeuzeld door een muis. Die zijn altijd heel keurig: ze eten eerst een appeltje helemaal op voor ze aan een volgende beginnen.
Ik was er zeker van dat ik dit al eens heb opgeschreven en wilde een linkje zetten naar dat vroegere tuinblogje, maar nee hoor. Blijkbaar heb ik het ergens anders opgeschreven, bv. als reactie op andermans tuinblog.
Hoe dan ook, dit jaar klopt het niet. Zoals je op de foto kunt zien zijn er een heleboel appeltjes tegelijk aan geknaagd! Ook volop muizenkeuteltjes tussen de appels. Misschien wel een hele familie muis dit jaar.
Geinig, weer een stukje in de krant.
Over dit tuin-weblog.
In het Bunniks Nieuws, vroeger op groen papier gedrukt.
Bijnaam van het Bunniks Nieuws is het Groentje, daar heb ik mijn blog naar vernoemd. Het andere Groentje.
Stukje is geschreven door Margriet, die in Odijk, gemeente Bunnik woont.
Margriet is helemaal uit Odijk naar Haren gekomen om mij te interviewen.
Dit is haar debuut-stukje als schrijver voor het Bunniks Nieuws.
Onder de grond en buiten bereik van licht zijn plantendelen vaak wit: denk maar aan taugé en aan witlof. Datzelfde bereik je als plantjes in de late winter/ het vroege voorjaar door een dikke bladerlaag heen groeien.
Zoals deze speenkruidjes. Als je dan de bladerlaag een beetje wegschuift zie je deze witte taugé-achtige stengeltjes.
Op weg naar het vullen van de pindasilo,
liep ik langs de hazelaar.
Zomaar een beeld met mijn telefoon.
Een stukje stam.
Groeven en rimpels.
Een krater van een geamputeerde tak.
Van heel dichtbij is het alsof je
van heel hoog uit de lucht neerkijkt
op een verlaten bergketen.
Weer een leuke website gevonden. Groenjournalistiek heet ie. Soms kom ik een site tegen waar ik me meteen thuis voel, en dit is er zo een. Plaatjes kijken, stukjes lezen. Lekker los, en dol op groen, groenverhalen en tuinieren. Plezier en liefde voor alles wat groen is, dat lees ik uit de verhalen van Ellen van der Peet.
Zet ik in mijn lijstje favorieten.
De afgevallen blaadjes van vorig groeiseizoen liggen te verteren in de borders. Achter in de tuin ook op de tuinpaden, die worden nu zelden betreden. Donkerbruin, uit elkaar vallend. En als je goed kijkt zie je overal groene puntjes door het oude blad heen steken.
Ahh, dat is de reden dat voorjaarsbollen uitlopen met een ‘neus’, een smal puntig recht opgaande vorm. Daarmee kunnen ze makkelijker door het verterende blad heen steken en bij het licht komen. Als ze als rozet, bladeren plat op de grond, zouden beginnen komen ze niet door het blad heen.
Blauwe bes of Vaccinium corymbosum. Niet in de tuin, maar in de kefir. Grote, dikke, een beetje platte blauwe bessen. Soms nog met een poederig beschermlaagje. En als je ze een beetje oppoetst mooi glanzend. Bakje met bessen staat op het aanrecht en elke keer als ik er langs loop neem ik er een paar. Mmmm.
Deze zijn afkomstig uit Peru. Daar worden de laatste jaren steeds meer blauwe bessen geplant, groeien er goed, en in een tijd dat er niet veel kleinfruit is in VS en Europa. Nadeel: veel transport kosten.
Zou ik dit jaar mijn voornemen om een tweede blauwe bessenstruik in de achtertuin te zetten waarmaken? Twee verschillende soorten van blauwe bes bij elkaar schijnt de opbrengst aan bessen heel positief te beinvloeden.
Maart/ april als beste planttijd.