Alles in en om onze tuin
De wolken jagen langs het zwerk
en de regen striemt tegen de ramen.
De wind stroopt
de bladeren van de bomen.
Nat blad plakt
op de tegels van het terras.
Niet eens koud is het,
maar zo donker.
Donker, en nog een maand donkerder.
De zomer ver weg?
Met een kaars als zon
en bloemen als tuin;
in goed gezelschap
is de zomer dichtbij.
In 2016 is de herfst laat. Nog warm in september en oktober. Nog heel veel blad, in de fraaiste kleuren aan de bomen, begin november. We hebben een persicaria in de tuin die tot aan de vorst doorgroeit en doorbloeit: met trosjes van kleine babyroze bloemetjes: persicaria campanulata. Nog iets donkerder roze voor de bloemetjes open gaan. De foto’s zijn van 6 november.
Nu de blaadjes vallen, komt de tijd om weer tuinblaadjes te lezen. Of boeken. Buiten wordt het guurder, dagen korter, vloerverwarming aangenaam aan de voetjes.
Een bloemlezing uit Groei&Bloei van Oktober 2016.
– een kleine boom : clethra barbinervis. Kan in zon en schaduw , fraai gebladerde bast, in zomer veel geurende , witte , hangende bloemtrossen (juli-augustus) en een prachtig rode herfstkleur. Komt oorspronkelijk uit Japan, en is in Engeland veel vaker aangeplant dan bij ons. Tot een meter of 2- 2,5 hoog.
– een struik: disanthus cercidifolius. Familie van de toverhazelaar, bleit in de winter met piepkleine bloempjes. In lente en zomer, flinterdun fijngroen blad, waar de zon mooi door heen filtert. En dan de herfstkleur van oranjerood tot donker wijnrood, en dat een paar weken achter elkaar. Standplaats humusrijke grond, die nooit echt uitdroogt. Op een heuveltje planten. Hoogte 1,80 max, breedte 1,50 m. Na 10 jaar. Geen kalk of klei.
– idee bij open tuinen: plantjes opkweken en tegen klein bedrag verkopen, voor goed doel. Nu geef ik de plantjes altijd zo mee aan de liefhebbers.
– kinderpagina met knutsels van herfstblaadjes, geinig
Op mijn mobiele telefoon heb ik in het fotoprogramma een ‘panorama optie’. Super simpel om een panoramafoto te maken. Van de achtertuin bijvoorbeeld.
Zaterdagochtend.
Novembertuin na nachtvorst
Zonlicht aait de kleurende grashalmen.
De bladtinten zijn intens.
Klik op de link om de foto in het groot te bekijken, gewoon een beetje uitvergroten op je tablet of nog beter computerscherm. Dan kun je rondkijken in onze achtertuin en genieten van het moois dat deze tijd van het jaar te bieden heeft.
11 november, ochtendwandeling in goed gezelschap.
Tussen het Friescheveen en de Witte Molen bij Glimmen.
Het was ‘crisp’, tegen vriezen aan, en mooi zonnig.
De rijprandjes op de planten verdwenen snel op de zonnige plekken.
In de schaduw niet.
Toen we van ver dit bruggetje naderden leek het eerst of er twee natte bandensporen over de brug gingen. Van dichtbij bleek het net anders: het brugdek was gewoon nog bevroren te zijn, in de schaduw van de brugleuning.
Al wandelend en goed in gesprek maakten we een rondje van 12,5 km. Flink de pas er in, volgens het GPS horloge van Floris 11 minuten per kilometer.
Eigenlijk is het wel een gedoe, kuipplanten. Maar ja, toch heb ik er weer een bij. Van de plantenruil had ik een homp agapanthuswortel meegenomen, en die heb ik nu opgepot. Ben benieuwd of de overwintering goed gaat. Op internet volop omschrijvingen voor de verzorging van agapanthussen, zoals hier en hier. Niet helemaal eenduidig, gewoon eens proberen.
Een knoopunt van bladaanhechtingen, als je in het hart van deze plant kijkt. Zie raadpplaatje. Als je deze plant eenmaal gezien hebt herken je het vast de volgende keer ook. Ann had het goed geraden.
Het is een geranium, maar wat voor een! Volgens de website van Palma Verde “de king kong” onder de geraniums. Vind ik wel een grappige term.
Absoluut niet winterhard, komt oorspronkelijk uit Madeira. Vandaar Geranium Maderense. In het Nederlands heet ie de palmboomgeranium. Ik heb hem gezien in de botanische tuin van de Isle of Wight, in de zomer 2015. Gezaaid later die zomer, hoewel ik later zag staan dat je bestens zaait in vroege voorjaar. Inmiddels drie zaailingen, waarvan 1 doorsnede 50 cm heeft, een ander doorsnede 30-35 cm, en nog een nakomertje (laat gekiemd) van nog geen 5 cm.
Ik heb ze nu boven in een koele slaapkamer staan, daar is redelijk veel licht. De kelder(s) zijn de donker, en de serre is niet altijd vorstvrij.
Bijzonder is dat het een driejarige is. In het tweede jaar, vanaf mei bloeit ie met grote roze bloemen. In het derde jaar (na nog een overwintering) wordt het een grote bloeiende bal en is dan op. Dan kan ik weer zaad oogsten voor een volgende driejarige cyclus.
Ik had drie grote knolbegonia’s.
Om aan risicospreiding te doen stond een pot al ruim een maand binnen, die kreeg ook nog regelmatig water. De andere twee stonden onder overkapping buiten.
Dat blijkt beter; de twee buitenknollen in kurkdroge grond zijn prima in orde, de binnenknol, met natte grond blijkt helemaal verrot. Een soort pasta. Wel zijn in die pot een paar nieuwe kleine knolletjes gegroeid. Maar eens kijken hoe die de winter doorkomen.
De foto is nog van de bloei. De knollen liggen in droge grond in de kelder. Te wachten op beter tijden.
Voor komende week wordt een flinke daling van de temperatuur voorspeld en ook behoorlijk wat vorst. De niet-winterharde bollen en knollen had ik al in de buurt van de serre en op het terras gezet. Nu moeten ze toch echt naar binnen. Zaterdagmiddag, regenbui, maar in de serre is het droog. Zittend op krukje toch nog wat tuinwerk te doen. Dus potten op zijn kop en meeste aarde tussen de knoldelen verwijderen. En dan in oude potgrond (ca. 10 commelina’s) of zaagsel bewaren in de kelder.
Toen was de gloriosa pot aan de beurt. De oude wortelstokken blekken deels verschrompeld, maar daarvoor in de plaats diverse nieuwe, waarvan een werkelijk kolossaal.
Als de winters warmer worden
Als er minder sneeuw valt
Als de sneeuw steeds natter is
Als de sneeuw niet liggen blijft
Als je toch een sneeuwpop wilt
Plant dan een wintergroene.
