Goudveil, een mooie naam voor een bescheiden plantje. Van oorsprong een wilde plant, maar komt daar niet erg veel meer voor, alleen nog in levende hoogveengebieden. Verder is goudveil in sommige heemtuinen geplant of uitgezaaid. De plant verdwijnt uit het wild door verlaging van het waterpeil en uitbreiding van landbouwgebieden.
Goudveil of chrysoplenium behoort tot de steenbreekfamilie en groeide oorspronkelijk vooral langs bronbeken, met ijzer houdend water. Het is een schaduwplantje, dat op een goede plek groene plakaten vormt met van maart tot mei piepkleine goudgele bloempjes.
Vorig najaar heb ik een paar plukken van een dorpsgenoot gekregen en naast de vijver geplant, half in het water nu de waterstand zo hoog is. Het plantje heeft de winter prima overleeft en ik kijk uit naar de eerste bloei. De ene pluk staat aan een vijveroever waar vrij veel zon komt, de andere pluk staat op de oever waar binnenkort de grote bladeren van de darmera schaduw gaan geven.
Er zijn twee soorten goudveil en aan de doorsnee van de stengel, driehoekig of meer vierkant zou je ze kunnen herkennen. Hmm. Ik plukte een stengel en dat was vrijwel rond. Maar als ik toch met kiezen, dichter bij vierkant dan bij driehoekig. Ik houd het op paarbladig goudveil.
Achter in de tuin hebben we een rij hoge bomen, en daaronder een aantal volgroeide ligusters. Als je liguster niet als haag snoeit, maar laat doorgroeien worden ze een meter of 4 hoog, veel losser en opener dan een haag en met massa’s pikzwarte bessen. Blijkbaar is dit een mooie rustplek/ slaapplek/verenpoetsplek voor de houtduif. Op 1 plek onder de liguster is echt een witte plek van vogelpoep. En in de onderste takken hangt het en der een donsveertje.
