Boszegge of carex sylvatica. Een leuk wintergroen polvormend grasje. Met in mei juni een heleboel bloeiaartjes die bevallig in de wind wapperen. Geen woekerende wortels, keurige pollen, die langzaam groeien. Wat wil je nog meer?
Er is wel een ‘klein’ nadeel aan dit plantje. Hij zaait zich als een wildeman uit. Bij ons begonnen als enkel plantje in de grindborder. De eerste paar jaar lekker laten bloeien. Deels overtollige plantjes eruit gehaald en (in bloei en al) op de composthoop gegooid. En compost op allerlei plekken in de tuin. Tja, en nu staan overal boszegge’s. Op de oorspronkelijke plek in de grindborder is er nu een stuk van twee vierkante meter ingenomen door de boszegge (er is niet eens bos!). Hier probeer ik altijd voor het rijpen van de zaden de bloeiaren af te knippen. Dit is een goede behandeling voor allerlei soorten zeggen (carex). Maar omdat de zegge op allerlei, ook wat meer verdekte plaatsen staat, schiet er altijd wel een in bloei. 2016 is het jaar waarin ik een serieuze aanval op de opmars van de boszegge wil gaan doen.
Uhh: valt niet mee, want bv in de grindborder is de wortelkluit zo enorm compact dat nog spade, nog spitvork de stenige grond in komen…. In een gewone border gaat dat een stuk makkelijker, zeker als je de zegge tijdig opmerkt.
Boszegge komt ook allerlei plaatsen in Nederland in het wild voor. Als je de verspreidingskaart bekijkt zie je ook een concentratie van puntjes in het noorden van Nederland. Dat is, volgens de overlevering, door toedoen van dorpsgenoot Ernst. Hij naam een keer een boszegge mee, jaren geleden. Via de ruilbeurzen en tuinen van leden van de Wilde Planten Tuinkring Haren, verspreidde het plantje zich enthousiast.