De tuin is vol, en de belangrijkste tuinactiviteit in deze tijd van het jaar is het vrijmaken/ vrijhouden van de paadjes. Een paar paden achter in de tuin, maar ook het (te smalle) pad naar de verre schuur. Twee weken geleden, op 17 juli, ben ik genoeglijk een aantal uren bezig geweest om dit pad plantvrij te maken. En passant had ik ook 10 potten vol met mooie longkruiden, en een serie kindjes op moeders schoot. Want weggooien is ook zo wat.
Of het nou aan de warme dagen lag, 18 en 19 juli waren extreem heet, of dat er een dikke duif in de fluweelboom is gaan zitten…. Op dinsdagavond 19 juli tegen zes uur thuis van werk gekomen, nog niets aan de hand. Toen we een kwartier later op het terras kwamen om te gaan eten en over de tuin uitkeken…
De boom is ‘omgezegen’, omver gezakt, net boven de grond afgebroken. Niet door wind of stortbui, maar vanzelf (of misschien toch die dikke duif?). De binnen kant van de stam en takken hadden donkere, bruine vlekken, waarschijnlijk een of andere schimmel. We hebben de boom maar meteen in stukken geknipt en gezaagd en op de takkenwal gelegd. Wel jammer dat ie nu al is gaan liggen en niet pas in de winter: dan hadden we nog wat langer van de net rood geworden kaarsjes en eventuele vlammende herfstkleuren kunnen genieten.
Het volgende weekend weer bezig geweest de enigszins geplette planten, waaronder de crocosmia weer wat rechtop te krijgen en van het pad af.