Maand: februari 2017

Onder de grond en buiten bereik van licht zijn plantendelen vaak wit: denk maar aan taugé en aan witlof. Datzelfde bereik je als plantjes in de late winter/ het vroege voorjaar door een dikke bladerlaag heen groeien.
Zoals deze speenkruidjes. Als je dan de bladerlaag een beetje wegschuift zie je deze witte taugé-achtige stengeltjes.

Op weg naar het vullen van de pindasilo,
liep ik langs de hazelaar.
Zomaar een beeld met mijn telefoon.
Een stukje stam.
Groeven en rimpels.
Een krater van een geamputeerde tak.

Van heel dichtbij is het alsof je
van heel hoog uit de lucht neerkijkt
op een verlaten bergketen.

De afgevallen blaadjes van vorig groeiseizoen liggen te verteren in de borders. Achter in de tuin ook op de tuinpaden, die worden nu zelden betreden. Donkerbruin, uit elkaar vallend. En als je goed kijkt zie je overal groene puntjes door het oude blad heen steken.

Ahh, dat is de reden dat voorjaarsbollen uitlopen met een ‘neus’, een smal puntig recht opgaande vorm. Daarmee kunnen ze makkelijker door het verterende blad heen steken en bij het licht komen. Als ze als rozet, bladeren plat op de grond, zouden beginnen komen ze niet door het blad heen.

Opeens een paar warme dagen, relatief dan.
Eergisteren, vrijdag 3 februari, boven de tien, zo warm dat in de intercity trein van Groningen naar Utrecht de airco automatisch aan ging. Het was gewoon koud in de trein, de meeste mensen hielden hun jas aan, en het NS personeel gaf aan er niets aan te kunnen doen. Airco gaat automatisch aan als het buiten boven de 9 graden is.
Buiten was het heerlijk, weinig wind en veel zo’n, beetje lenteachtig bijna. Zaterdag in het noorden des lands net geen 9 graden, wel volop zon.
De tuin riep me naar buiten: ” Kom, kom, buiten spelen!” .
Rond middaguur, zo’n 5 kwartier buiten geweest. Belangrijkste actie: een deel van de beukenblaadjes onder de beukenhaag vandaan halen. Niet omdat ze daar niet prima zouden kunnen blijven liggen, verteert immers wel, maar om de lange rij sneeuwklokjes die daar staat een beetje zichtbaarder te maken. Vorige week alleen nog groen, centimeter of 5-6 hoog blad. Nu iets gegroeid en al verschillende streepjes wit. Nog geen open bloemetjes, daar onder de heg.

Zaterdagmiddag kwam tuinvriendin Jitske langs. We begonnen met een rondje tuin en ontdekten achterin, bij de pruimenbomen wel al twee bloeiende sneeuwklokjes. Achter in de tuin wordt het net iets warmer, en komt de lage winterzon ver de tuin in. Later bij een kopje thee begonnen we al weer tuinbezoekplannetjes te maken. Het seizoen kan beginnen.