Zaterdag was het aardig weer en ook wat zon. Tijd om het terras van alle aangewaaide blaadjes en takjes te ontdoen. We hebben een olijfboom in een grote terracottapot, die een groot deel van het jaar net buiten de overkapping van het terras staat. En zo lekker zelf regen kan opvangen en het stof van blaadjes kan laten regenen. In de winter tillen we -met zijn tweeen lukt dat net- de olijf onder de overkapping. Droger en wat meer beschutting. Alleen bij meer dan 10 graden vorst schuiven we de olijf nog 1 etappe verder naar binnen, naar de serre. Daar vriest het dan ook, maar iets minder hard.
Wij stonden opgesteld aan weerszijden van de pot om in kleine stukje de paar meter af te leggen. Eddy stop, kijkt vol verbazing naar boven, en begint te wijzen. Daar! Daar!. Ik kijk ook omhoog, vliegen er ganzen over, of een bijzondere vogel? Nee daar, roept Eddy. Wat zie je dan, vraag ik. Kijk dan! Nog steeds wijzend. Uiteindelijk ga ik naast hem staan en kijk langs zijn gestrekte vingen omhoog. Ah, nu zie ik het ook.
1 olijf. Zo groot hebben we er nog nooit 1 gehad.