Alles in en om onze tuin
De nacht van 11 op 12 november 2016.
Het had gevroren.
De ene roos nog in de knop.
Belofte van een bloem die niet meer zou uitkomen.
De andere roos, even was het feest.
Alsof met poedersuiker bestrooid, sluit ze haar blaadjes.
Voor een panorama van de achtertuin toen, klik hier.
De zon scheen op die dag, 12 november 2015.
Veel blad al van de bomen.
Helemaal rechts nog blad aan de ene kastanje van de buren.
Siergrassen staan te pronken.
De berken lijken groen, dat is hun winterjas van klimop.
Een verdrietige dag, dat ook.
De dag erna namen we afscheid van Pa.
Voor het tweede jaar achter elkaar deden we de paddenstoelen wandeling in Hortus Haren. Met bordjes met de namen erbij. Het eerste jaar waren we zo blij om deze aardster te zien. Wel over gelezen, maar tot dan toe nooit ‘live’ gezien. Op 9 november 2014 namen we deze foto. Dit jaar zijn we in oktober, de paddenstoelen waren vroeg, weer gaan kijken. We wisten nog dat de aardsterren van naaldgrond houden, en dat ze ‘ergens langs een klein paadje’ in het arboretum deel van de Hortus staan. Maar geen bordjes in 2017. Geen aardsterren gezien. Of te vroeg, of verkeerde plek? Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Voor een mooi koppel, klik hier.
’s Nachts was het koud geweest.
Tegen het vriezen aan.
De mist trok op.
De bladeren hielden de laatste druppeltjes vast.
Alsof ze met een plantenspuit waren besproeid.
De hoofdbloei van de schapenkophortensia was allang achter de rug.
De meest grote bloempluimen waren al bruin.
Een enkele kleine pluim nog in bloei, niet meer wit.
Verkleurd naar oudroze.
De zon brak door.
Rondje door de tuin op 16 november 2013.
Tot helemaal achterin, bij de verre schuur.
Als je jaar na jaar foto’s bekijkt zie je het verschil pas.
In een periode van het jaar waar de veranderingen in de tuin snel gaan.
In het voorjaar, als bijna elke dag iets nieuws de grond uit spuit.
In het najaar, als ineens de bladeren beginnen te kleuren.
Dat is niet steeds de zelfde tijd, elk jaar.
Je kun er de jaarklok niet op gelijk zetten.
Afhankelijk van droogte in de zomer, en tijdstip van vorst in najaar,
kan er weken tussen zitten.
Op 17 november 2012 zag de wolfsmelk er zo uit.
En die dag ook nog eieren gevonden!
Het vogelvoederseizoen is weer begonnen!
In de kamperfoelieboom vlak bij het raam van de voorkamer hang de eerste pindacake en vooral pimpelmezen en af en toe een koolmees weten die al te vinden. Aan de zijkant van het huis hebben we een vetblok in ‘huisje Moldau’ gehangen. Zeer gewaardeerd door de boomklever, die snavels vol komt halen. Grote bonte specht ook in een flits gezien.
Deze vetblokken en pindacakes hadden we nog over van het vorige voederseizoen, en konden meteen buitengehangen worden. Gister hebben we onze jaarlijkse bestelling gedaan bij Vivara: grote zak zadenmix en grote zak pinda’s. Vandaag ga ik de pinda en vogelvoersilo’s vast klaar zetten in de tuin, en als in de loop van de week het voer binnenkomt…. smullen maar.
In de nacht van maandag op dinsdag komt mogelijk de eerste nachtvorst, vorst aan de grond.
Afgelopen dinsdag was er een lezing van de lokale Groei&Bloei afdeling over schaduwplanten. Spreker was Coen Jansen, vaste planten kweker in Dalfsen. Al 32 jaar. Als je Coen al eerder hebt gezien, herken je hem meteen. Een grote (grijze) krullebol. Coen kweekt vast planten en is gespecialiseerd in meer bijzondere soorten. Deze lezing ging over schaduwplanten.
Coen begon meteen met de stelling dat het niet over schaduwplanten ging. Of niet helemaal. De meeste planten die we schaduwplanten noemen, zijn vroege bloeiers, die bloeien voordat struiken of bomen erom heen in het blad zitten. Als de ‘ schaduwplanten’ bloeien is er nog helemaal geen schaduw. En midden in de zomer, als ze uitgebloeid zijn, ja, dan is er wel schaduw.
Een rondje Euphorbia: de euphorbia robbiae is geschikt voor droge donkere schaduw en is een goede bodembedekker. Komt uit Turkije, groeit aan de kust van de Zwarte Zee. Is in hele strenge winters niet winterhard.
Via een euphorbia met grijs blad (dan weet je dat die van zon houdt) komt Coen op de euphorbia correlata, 1 meter hoog, witte hele kleine bloempjes, een prairieplant voor in de zon.
Met een uitweiding naar de Hermannshof in Weinheim. Een ‘must see’ park als je van prairiebeplanting houdt.
Vroege voorjaarsbolletjes kwamen langs. Er zijn 700 soorten sneeuwklokjes, 70 soorten winterakonieten en een heleboel hepatica’s, leverbloempjes. Daar zijn ze in Japan dol op, de nieuwste soorten worden voor 20.000 Euro verhandeld.
Coen was nog lang niet uitgepraat, maar tegen 22:15 toch maar gestopt. Groot deel van de meegebrachte planten verkocht.
Zaterdag was het aardig weer en ook wat zon. Tijd om het terras van alle aangewaaide blaadjes en takjes te ontdoen. We hebben een olijfboom in een grote terracottapot, die een groot deel van het jaar net buiten de overkapping van het terras staat. En zo lekker zelf regen kan opvangen en het stof van blaadjes kan laten regenen. In de winter tillen we -met zijn tweeen lukt dat net- de olijf onder de overkapping. Droger en wat meer beschutting. Alleen bij meer dan 10 graden vorst schuiven we de olijf nog 1 etappe verder naar binnen, naar de serre. Daar vriest het dan ook, maar iets minder hard.
Wij stonden opgesteld aan weerszijden van de pot om in kleine stukje de paar meter af te leggen. Eddy stop, kijkt vol verbazing naar boven, en begint te wijzen. Daar! Daar!. Ik kijk ook omhoog, vliegen er ganzen over, of een bijzondere vogel? Nee daar, roept Eddy. Wat zie je dan, vraag ik. Kijk dan! Nog steeds wijzend. Uiteindelijk ga ik naast hem staan en kijk langs zijn gestrekte vingen omhoog. Ah, nu zie ik het ook.
1 olijf. Zo groot hebben we er nog nooit 1 gehad.
Een week of drie geleden dachten we voor de laatste keer in 2017 het gras te maaien. Dat was half oktober. Het bleef zacht, en zo kon je op 4 november Eddy in de weer zien met onze elektrische maaier. Dit jaar aangeschaft en wel handig. Ook bij nat gras kun je maaien. Dat lukte met onze oude (niet al te scherpe) handmaaier absoluut niet. Ook de nog niet weggeharkte blaadjes werden mee genomen door de maaier. Toch nog zeker een halve opvangbak met gras eraf gehaald.
