Maand: januari 2018

Energie

Op mijn werk hebben we zes liften in het gebouw. 1 ervan is een grotere lift, ook geschikt voor grotere spullen zoals buro’s en kasten. Om de metalen wanden van deze lift te beschermen is er een soort binnen bekasting gemaakt van houten panelen. Het leek dan wel alsof je in een kist stond.
Sinds kort waren er stikkers opgeplakt met de vraag: Waar krijg jij energie van? De collega’s uitnodigend om iets op de wanden te schrijven of tekenen. En een paar dagen geleden, op de breddte van de hele achterwand van de lift stond dit, 1 x 1,5 meter groot;

Iemand heeft de tijd genomen, en verschillende kleuren stiften mee genomen, voor deze tekening en opwekkende spreuk. Er staat geen naam onder de tekening, maar ik word er wel blij van.
Dank onbekende collega!

Territorium

Voor het grote raam in de woonkamer staat de kamperfoelieboom. Mooi te zien vanaf de bank. Het is een es, steeds gesnoeid en kort gehouden, met als kroon een ragebol van kamperfoelie. Hierin hangen we elk jaar de vetblokken voor de vogels op. Door de kluwen van kamperfoelietakjes is het veilig voor de kleinere vogels, de grotere kunnen er niet bij.

Sinds twee dagen heeft een zwartkop-man de kamperfoelieboom tot zijn territorium verklaard. Andere vogels, vinken, mussen, mezen jaagt ie steeds weg. Alleen een merel laat hij -met tegenzin- even toe. Ik probeer hem op de foto te zetten, gewoon vanuit de woonkamer. Ver weg is ie niet, een meter of 2. Maar hij blijft steeds in het midden van de kamperfoeliebol zitten. Gaat steeds achter de vetbol zitten, vanuit mij gezien, verstopt zich achter kleine takjes. Geduld is een schone zaak.

Verstopt achter een takje
Ik zie jou niet, jij ziet mij niet

Vaak trekken zwartkoppen naar het zuiden in de winter. Maar dit is een blijvertje. Of een zwartkop die uit Scandinavië is gearriveerd (en voor hem: naar het zuiden is gevlogen).

Weerspiegeling

De tuin is nog veel te nat om iets te doen. Ja, zand in de voegen van het nieuwe pad vegen, dat lukt wel. Prima tijd voor een winterwandeling. Rondje van een uur. Met op het laatste stukje, zon in de rug, mooie weerspiegeling van berken in het water. Een paar 100 meter bij ons vandaan.

Wij hebben ook een paar berken in de tuin, maar daar zie je de witte stam niet meer van. Ze zijn omhuld door een donkergroene kolom van klimop.

Gecrashed

Brood stond nog te bakken, nog een uur te gaan tot de lunch. Het was prachtig zonnig. Dus lekker licht en een uitgelezen kans om met de telelens op de camera wat vogels op de foto te zetten. Bijvoorbeeld de zwartkop-vrouw die hier al een paar weken in de tuin vliegt. En sinds twee dagen ook een zwartkop-man!

Jas aan, naar buiten.
Brrr.
Mooi zonnig, dat wel, maar met de wind erg koud.

Dat maakte de vogels niet zo veel uit. Ze vlogen af en aan, op de voedersilo en de vetblokken. Eigenlijk meer af, dan aan. Als ik mijn telelens op ze richtte… ….vonden ze het opeens nodig ergens anders heen te gaan. Nadat ik een rondje rond het huis was gelopen, en geen stilzittende vogel kon ‘schieten’ besloot ik weer naar binnen te gaan. Toen kwam ik deze tegen.

Een vink, een mannetje.
Vanmorgen tegen het raam gevlogen.
Zijn laatste vlucht.
Nog door geen kat aangeraakt.

Deze vink is niet meer
Kleurige verenpak. Het geel op de stuit was me nooit zo opgevallen. Maar van heel dichtbij…

IJsnaalden

Hard heeft het niet gevroren afgelopen nacht, maar wel een beetje. Op plekken in de tuin waar de zon niet komt, is de grond een beetje hard. En op het ondiepe stuk van de vijver zijn naalden gegroeid. Lange ijsnaalden van 30-50 centimeter.

Zijn de rayonhoofden al bij elkaar geroepen? , vraagt Eddy