Paardenbloem klinkt een beetje platvloers. In het Engels is de naam eleganter: dandelion.
Zo gewoon, dat veel mensen niet de moeite nemen om de bloem goed te bekijken. Meestal wordt meteen het schepje erbij gehaald om de verdraaide paardenstek uit te steken. Ik laat ze meestal bloeien en trek dan de uitgebloeide bloemhoofdje eraf, voor ze pluis vormen. Nu ja, dat geldt voor de eerste lading bloemen. Want soms gaat het zo snel, dat voor je het weet de zaad-parapluutjes weer langs zweven.
Na het lezen van Ray Bradbury’s Dandelion Wine heb ik paardebloemen nooit meer gewoontjes gevonden. Mooi boek. Jeugdherinneringen van de schrijver; geen SF of fantasy. De enige ’tijdmachine’ in het boek is een stokoude veteraan uit de Burgeroorlog die verhalen vertelt. En de dandelion wine is een metafoor voor ‘packing all of the joys of summer into a single bottle’.