Alles in en om onze tuin
Veel regen en stormachtige wind afgelopen week. Nu op zondagochtend af en toe opklaringen. Deze helleborus bloeit zo enthousiast dat ik meteen volop lentegevoel krijg. Mooi aangelicht met de zon van opzij.
Eerste jaar 1 bloem, toen langzaam meer en inmiddels 9!
Iedereen heeft wel een favoriete oom of tante. Bij mij zijn dat Oom Herman en Tante Els, mijn peet-ouders. Beiden lezen al ruim acht jaar dit weblog ’t Groentje. Eind vorig jaar kreeg ik nog een foto van hem uit hun tuin.
Met mijn broer en zus was ik donderdag bij het afscheid van Oom Herman. Op een mooie plek aan de duinen, vlakbij het strand, de duinen en de zee waar hij zo van hield.
Vroeger toen we klein waren zijn beide gezinnen eindeloos vaak bij elkaar op bezoek geweest en jarenlang samen op vakantie. Geweldig was dat. Mijn neven heb ik al lang niet echt gesproken, af en toe een mail. Tot twee jaar terug wekelijkse updates via telefooncontact tussen mijn moeder en Tante Els.
De laatste jaren was het contact vooral digitaal, via mails en dit weblog. Onderwerp was vaak de tuin. Heel mooi was dan ook de omschrijving die een van de zonen aan zijn vader gaf in zijn verhaal en in de tekening.
Herman hield van voorjaarsbloemen en bollen. En voor alle aanwezigen was er een zakje (zomer)bollen met deze tekening. Dahlia’s, begonia’s, gladiolen. Over een paar maanden, als die in bloei staan, weer een mooie herinnering. De bloemen van de man van groen en doen.
In december schreef ik een stukje over hommels en lavendel. Daar zijn hommels dol op. Voor half maart schreef ik in mijn agenda ‘lavendel kopen!’. En dat heb ik gedaan.
Ik had een paar verschillende soorten, die verspreid over het seizoen bloeien voor ogen. Blijkt nog niet zo makkelijk. Ik heb alvast twee soorten (de meest voorkomende) aangeschaft, via Vivara in dit geval. Nog niet de hand kunnen leggen op hele vroege bloeier.
Lavendula angustifolia ‘Hidcote’, 40 cm, jun-aug
Lavendula angustifolia ‘Muntstead’, 45 cm, juli-sept
De muntstead wordt ook smalbladige lavendel genoemd. Hmmm, volgens mij hebben alle lavendels smalle bladeren.
En toen ik toch wat plantjes bestelde er meteen nog een paar bij gedaan. Drie salvia ‘Caradonna’, met donkerpaarse bloeiwijzen en een blauwe bes ‘Bluegold’
Het is nog niet beslist wie er dit jaar gaat wonen. In de nestholte in de wilg. Nieuw gebouwd door een specht jaren geleden. Daarna afwisselend door kauwen en spreeuwen bewoond.
De meeste sedum planten heb ik al gesnoeid. De bloeistengels van vorig jaar weggehaald, nu het nog makkelijk gaat. Voordat de broccoli-roosjes van het blad weer groot beginnen te worden. Een paar laat ik altijd zo lang mogelijk staan. Zo mooi de hele winter en nu ook nog.
Na de eerst lichting kleine voorjaarsbloeiers als krokus en sneeuwklok (grotendeels uitgebloeid) komen ook uitbundige types in beeld. Niet alleen bolgewassen maar ook vaste planten. Een mooi voorbeeld is de bloem van de schoenlappersplant, Bergenia. Toen het nog koud was zag je de dikke knoppen zich al ontwikkelen, en nu steken de bloemen fier op hun stevige stengels boven de leerachtige ronde bladeren uit. Niet fijnzinnig, eerder kloek. Mooi.
Budleija’s wortelen ondiep en kunnen daarom windgevoelig zijn. Dat is de reden dat je ze in het najaar al een deel terugsnoeid. Niet helemaal, want ze kunnen nog iets verder invriezen bij koude winters. maar wat te doen als je een soort hebt die bloeit op ‘oud’hout, de groei van het voorgaande jaar. Als je voor de winter snoeit, geen bloei, als je niet voor de winter snoeit kans op omwaaien in herfst of winter. Deze budleija globosa hebben we als stek van Ernst gekregen in 2014.
Het risico genomen om niet te snoeien en dit jaar is dat verkeerd uitgepakt. De budleija was al eerder omgewaaid, zat nog wel deels in de grond vast. Weer overeind gezet en met paaltje gestut, groeide door. Maar nu ligt ie voor de tweede keer in een week op zijn snufferd, over een paadje en de kleine vijver links.
Ik zal een paar stekken nemen en kijken of die aanslaan.
Lunchwandeling. Ik sloeg net de Holsteinlaan in en zag een dode vogel op de weg liggen, een merelvrouw. Ik keek even om naar een geschikte plek om haar in de berm te leggen en zag -licht ontzet- nog een dode vogel liggen, een merelman, 2 meter terug. Wat is hier gebeurd? Beiden tegen een auto gevlogen? Beiden uit de boom gevallen?
Ze lagen er in ieder geval nog maar kort, geen uitwendige schade te zien en nog slap. Ik heb ze maar bij elkaar gelegd. Helpt de vogels niets, maar voelde voor mij iets beter.
Wat mist er op foto 1?
Eerder op de zaterdag was het er nog en een uur later niet meer?
Ik bedoel niet buurpoes Flock die steeds meeliep.
Wat dan wel?
Een vijftal grote vingerhoedskruid rozetten die aan de voet van het muurtje tussen de blauwe druifjes stonden ontbreekt. Later in het seizoen lastig als de grote bloeiwijzen van de digitalissen ruim een meter hoog worden en een beetje naar de zon toe (en over het pad heen) groeien. NU is perfecte tijd om ze te verplaatsen. Op foto 3 vind je er 3 terug. De andere 2, plus een paar kleintjes staan helemaal achter in de tuin aan de voet van de houtwal. Daar staan ze erg mooi, maar zaaien zich niet uit. Te droog in de zomer. Elk jaar zet ik er weer een op meer neer. 
Op foto 1 (en 2) vind je overigens nog een reusachtige vingerhoedskruid, de grootste van ze allemaal. Die heb ik laten staan, haal mogelijk nog wel wat van het blad af dat nu over het grindpad hangt. Gaat een hele grote worden.
Bij de Ekoplaza stonden we bij de kassa.
Ik bladerde in een boekje dat er vlak bij stond.
Neem gerust mee, zei de eigenaar.
Leuke lectuur voor een grijs weekend.
Ik heb nog allerlei zaad, van inheemse planten.
Nu nog wat klei (terracottapoeder) op de kop tikken om ook zaadbommetjes te maken.