Afgelopen week was fris.
Soms grijs.
1 nacht flinke vorst.
Een ijsheiligen kwam langs.
Soms wat regen, dan weer zon.
Weinig op het terras gezeten.
Wel in de serre gegeten.
Weinig in de tuin rondgewandeld.
Of gekeken.
Wel omhoog.
Mooie luchten.
11 mei, vanuit de woonkamer
12 mei, ook vanuit woonkamer, prachtige wolkenstraten, onwerkelijk contrast
Vrijdagmiddag, de 15e, voor het eerst weer even goed rondgekeken in de tuin sinds vorig weekend. Wat een groeispurt! Ongelooflijk hoe snel de varens zich ontrollen, de vingerhoedskruiden de lucht in schieten, de akeleien in bloei springen. De tuin geurt zoet van de damastbloem.
Een geval apart is de polygonium polymorpha. In 2 weken van 20 cm tot zeker 120 cm. Je ziet de planten bijna groeien. De bloempluimen zijn ook al in ontwikkeling. Er komt nog zeker een halve meter bij in de hoogte, en misschien wel een meter in de breedte. Steun heeft deze niet nodig.
Over steunen gesproken: Monty Don vertelt altijd dat je de planten moet steunen voordat ze het nodig hebben. Dan moet ik snel zijn!
Over Monty Don gesproken: toch even slikken toen hij aan het eind van de de Gardeners’ World uitzending van gister vertelde dat Nigel, zijn golden retriever die al 9 jaar een enthousiaste rol heeft in het programma, er niet meer is. Ik heb Nigel wel eens genoemd in een blogje. Samen met Sprotje, eerder dit jaar ook overleden.