Op deze prachtige zonnige zondag (gefeliciteerd, FRANK!) een rondje door de tuin gelopen om te kijken wat er zoal bloeit. Een paar laatbloeiers zijn nog bezig aan een lang seizoen: de laatste Rudbeckia’s, op wat meer beschaduwde plekken volop persicaria amplexicaulis. Sommige rozetten van teunisbloemen hebben besloten toch dit jaar nog een bloemstengel te maken en bloeien op verschillende plekken in de tuin, wel veel lager dan de ‘gewone’ bloeiers. En dan zijn er nog de herbloeiers. Die eerder in de zomer gebloeid hebben, en nu nog een kleine toegift geven. Niet zo uitbundig, niet zo veel bloemen. Maar toch.
Ommetje langs plas Sassenhein. In de berm tussen weggetje en meertje groeit van alles, en in deze tijd van het jaar ook paddenstoelen. De eerste die we zagen was een hele grote, met opgekrulde randen en kaneelkleurige plaatjes. Een krulzoom of elzen krulzoom, aldus app obsidentify. W gaan voor de elzen krulzoom, de paddenstoel staat onder een paar elzen. Een stukje verderop staat een hele andere: lichter van kleur, beige bruin, en een platte hoed (foto 3).
En wat geeft de app hier voor een hint? Weer de elzen krulzoom (!) maar dan wel een in een vroeger stadium, krult nog niet. Beetje verder zoeken via browser levert op dat het een beetje uitkijken is met deze paddenstoel. Van de elzenkrulzoom is het niet zeker, maar van zijn neef de gewone krulzoom wel: die is zeer giftig. Afblijven dus.
Woensdag kwam Reinier Konijn, van Konijn Boomverzorging. Tijd voor het nodige snoeiwerk, vooral in de achtertuin. Een paar weken geleden was hij al eens komen kijken en namen we samen het lijstje door.
omgezakte boom / klimop tegen hout wal
Deel liguster boven Elstar terugzetten (hoog), meer ruimte voor appel
in overleg : 1 tak kornielje/krentenboompje over tuinpad
in overleg: tak hazelaar boven pruim ZONDER maken van ‘zichtlijn op flat’
Een afspraak in oktober lukte niet, omdat er in onze straat, en voor onze stope, allerlei werkzaamheden zijn , o.a. nieuwe gasleiding. Dat betekende dat parkeren niet mogelijk was, en ook de grote snippermachine zou dan niet in onze tuin kunnen komen. 9 november geworden, afgelopen woensdag. Niet koud en grotendeels droog. Terwijl Reinier steeds grotere stapels van snoeihout maakte in de tuin, begon ik een paar paadjes vrij te maken. Aan het eind van de snoeidag zou al het snoeisel versnipperd worden, en dan moet er ruimte zijn om de snippers – in kliko’s verzameld- uit te rijden.
Ruim 80% van de actielijst uitgevoerd. Palen, Mariessii en vuurdoorn een volgende keer. De vuurdoorn omdat er nog veel besjes aanzitten en er net een merel uitkwam toen we even kwamen kijken.
Op 12 november wandelden we -in de mist- met een groep van zo’n 60 wandelaars van Aduard naar Groningen. Groep 2 van 3 : allemaal wandelaars , die de laatste etappe liepen van een van de Pronkjewailroutes door de provincie Groningen. Afgesloten in de Martinikerk in Groningen, welkom geheten door Sint Martinus zelf. Na een korte terug en vooruitblik van de organisatie, het zingen van het Groninger Volkslied, het ophalen van het derde deel van de medaille, en voor de liefhebbers een echte Groninger eierbal, was het klaar.
We hebben nu drie van de vier routes -in etappes- gewandeld. De Noord, de Zuid en nu dus ook de Oostroute. Wat rest is de West, die route gaan we volgend jaar wandelen. Dat kan van april t/m oktober.
Monniken in de Abdijkerk van AduardEen klsstermop, 3 miljoen in oorspronkelijke kloosterWil je weten wat betekenins is van de zwarte steen? Ga naar het kloostermuseum.Korte stop met hangop, boerderij Zuidwending.HangopWandelen in de mistWat doen jullie hier?St Martinus laat ons binnen in zijn ‘huis’De laatste stempel, door Georg gezetVolle stempelkaartDe beroemde Groninger eierbal.
Heb ik al vaker blogs over geschreven. Het leuke van zo’n route is dat het een beetje is als verzamelen, steeds een extra stukje, tot de verzameling compleet, en de route gewandeld is.
Allemaal namen voor de zelfde plant, een intens blauw bloeiende tuingeranium. Al jaren hoorde ik ervan (de naam Gerwat is nieuw voor mij, maar die kwam ik zojuist tegen op de website van de RHS. Ik zag ze langskomen in tuinprogramma’s of in andermans tuinen. Vorig jaar heb ik een exemplaar aangeschaft, die nu nog steeds uitbundig bloeit. Want als deze geranium iets kan dan is het lang doorbloeien. Uitspreiden doet ie ook goed, pardoes over alle planten eromheen (in mijn geval een klein roosje).
Positie: volle zon of halfschaduw
Grond: vruchtbaar, goede drainerend
Groei: snel groeiend
Bloei: juni tot october of zelfs november
Winterhard: ja
Bloem: blauw, schotelvormig, 5 cm doorsnee, met wit oog (en wat paarsige aders).
Blad: handvormig gelobt, lichter in het midden, met paar donkere stippen.
Chelsea plant van decennium en eeuw
Sinds 1913 wordt er tijdens de RHS Chelsea Flower Show elke 10 jaar een winnende plant bekendgemaakt. De winnaars van de afgelopen 100 jaar zijn:
Jitske had al een paar keer gevraagd of ik het leuk zou vinden een keer mee te gaan naar een determinatieavond van kevers. De Onneresch is een stuk land dat aangekocht is door Land van Ons. Met de bedoeling van dit agrarische land een steeds diverser stuk land te maken, minder intensieve landbouw, geen chemicaliën, andere gewassen (bv boekweit), en extensiever maaibeheer. Vanaf maart 2022 loopt er een leverproject. Vrijwilligers van Land van ons graven potjes met alcohol op verschillende plekken op een stuk weiland in, en halen die een paar dagen water weer op: met een oogst aan kevertjes en andere kleine beestjes. En met (andere) vrijwilligers , onder leiding van een zeer enthousiaste dame Chris, worden de beestjes daarna uitgezocht en zo mogelijk -onder de microscoop- op naam gebracht.
Afgelopen dinsdag ging ik mee. Elk een microscoop, en een bakje met beestjes. Chris had de oogst vooraf gezeefd: een grove zeef voor de grote beestjes, en een fijne zeef voor minibeestjes. Wij namen een potje met grote. De eerste opdracht was: selecteer op 1. loopkevers, 2. kortschild kevers, 3. overige kevers en 4. de rest. Na een korte instructie konden we beginnen, met pincet de beestjes sorteren. Een heel gepriegel. Daarna in aparte buisjes bewaren, extra alcohol erbij, briefje met hoofdgroep in het buisje en op het buisje (met alcoholbestendige inkt!) . En daarna een beginnetje met determineren. Een buisje met ‘onze’ loopkevers: dat was wel makkelijk, bijna allemaal dezelfde: de veelkleurige kielspriet. Een van de determineerders vond ook een koperkleurige koelspriet (lijkt er sprekend op, maar met kleine puntjes in het halsschild).
Het beste kon je de kevers op hun rug leggen, en dan met de pincet de achtste poten een beetje uitstrekken. Ver volgens het aantal stekels aan de binnenkant van de scheen van de kever tellen. Op dat detailniveau gaat het determineren! En dan is een goede microscoop echt nodig. Een mooie site met kevers hier.
Als we het niet zeker wisten, kwam Chris even meekijken: ik had 1 afwijkende kever, dacht ik, zag er wat anders uit. “Een leuk soortje”, aldus Chris, “een chlaenius”. Met een behaard in plaats van glad dekschildje. We hadden geen tijd om verder in detail te determineren, dus de chlaenius ging samen met de andere loopkevers weer in een apart buisje’loopkovers’. Voor een andere keer.
Herfsttijd is oogsttijd. Tijd van overvloed aan fruit en noten. Veel te veel soms om zelf op te eten. Afgelopen weken kon je (val) appels inleveren bij de Biotoop in Haren. Daar was een team van Doggerland craft cider een aantal weekenden bezig met het maken van appelsap, bedoeld voor cider. In april is de cider klaar. Als we in de Hortus zijn geweest, wandelen we vaak door de Biotoop terug naar huis. En van verre konden we de appels al ruiken. Doggerland cider maakt cider van Groninger appels, soms oude rassen. En als je appel over hebt kun je appeldonateur worden. Ciders met namen als Ad Hop, Wildebras, Brombeer en Flierefluiter.
Eerst zie je de appels, wat veel! Dan glijdt je blik omhoog naar het bankje. He? Denk je dan, wat zijn die appeltjes klein (tov het bankje). En nog iets later realiseer je je dat de appel normale appelgrootte hebben, maar dat het een overdreven groot bankje is. Kijk maar naar de persoon helemaal links op de foto.
How silently they tumble down And come to rest upon the ground To lay a carpet, rich and rare, Beneath the trees without a care, Content to sleep, their work well done, Colors gleaming in the sun.
At other times, they wildly fly Until they nearly reach the sky. Twisting, turning through the air Till all the trees stand stark and bare. Exhausted, drop to earth below To wait, like children, for the snow.
Een oude boerderij in Bedum, aan een eeuwenoud laantje: de Buitenhof.
Afgelopen zaterdag waren we daar (repetitiedag van het koor waarbij ik zing) te gast. Wijds uitzicht, rustieke tuin. Tenminste zoals ik nu de foto heb gemaakt. Als je iets meer naar links kijkt op de bovenste twee foto’s zie je de grote silo’s van een grote melkfabriek een kilometer verderop. De enorme schuur van de boerderij is in de afgelopen 12 jaar geschikt gemaakt voor artistieke activiteiten: muziek, toneel en beeldende kunst. En de grote droom van eigenaar Christofoor Baljon om er ook opera’s uit te voeren is werkelijkheid geworden. Vanaf 2014 zijn er al verschillende opera’s opgevoerd in deze bijzondere setting.
Voor onze oefendag hadden we het rijk alleen. Waar je in de zomermaanden lekker naar buiten kan, bleven we nu toch vooral binnen. Lekker rondom de twee grote potkachels die elke een cirkel van warmte maakten. DE extra meegebrachte truien waren wel prettig.
