Maand: juli 2023

Voedselketen

Boven het tuinpad naar achter hangt vrij hoog een pindasilo. Steeds zeer druk bezocht door mussen en hun jongen en hele families mezen. Verder de gaai en een paar spechten. Onder de silo, op het pad vallen af en toe wat restjes voer. Daar komen de slakken op af. Ze eten de pindaschilletjes op en ook elkaar: het is zo vochtig de afgelopen weken dat ook overdag de slakken over het pad glijden, en dan wil er nog wel eens een geplet worden als we met een bakje groenafval naar de compost lopen. Glimmend van de slakkensporen.

Vanmorgen zag ik iets donkers op het pad, beetje tussen de overhangende planten door. Was dat weer ‘Pietje’? Het jonge zwarte katje dat hier al tijden rondloopt, en een vaste stek heeft onder de ligusterhaag net naast het tuinpad? Af en toe zien we met veel geraas Pietje een sprong maken, in een poging een vogeltje te vangen. Gaat bijna altijd mis.

Maar het was niet Pietje. Het was een van de egels die met een grote slak in zijn het tuinpad overstak. Die weet inmiddels ook dat daar elke dag wel wat te halen valt. Even later kwam die nog eens snuffelen op het pad, op nog geen meter van mij af, en wandelde toen verder het groen van de varens in.
Zo grappig, de tweede tot met nog net een achterpootje. Egels houden van een rommelige tuin met veel hoekje en gaatjes. Hier kunnen ze hun lol op.

Voedselketen
pinda’s voor vogels.
een enkele vogel voor de poes.
pindaschillen voor de slakken
dode slakken voor de slakken
slakken voor de egels

Steenhommel

Glanzend zwart met een oranje kontje, dat is de steenhommel-vrouw. Het mannetje heeft ook geel. IK realiseer me dat ik vaker vrouwtjes , koningen of werksters , zie dan mannetjes. Of ze vallen me meer op. De vroege zomer heb ik ze gemist op de bieslook. Dat maken ze nu goed op de blauwe knoop, een inheemse nectarplant.
Steenhommel is de letterlijke vertaling van de wetenschappelijke naam: bombus lapidarius. Lapis is het latijnse woord voor steen.

Een leuk artikeltje vind je hier. Ene wil je echt in detail een hommel bekijken en determineren dan is de veldgids voor hommels een mooie link. Bijgaande foto komt daar uit.

Een tuin vol kleur

Afgelopen week was ik bij Guillaume in de tuin. We hadden een afspraak om ideeën over de toekomst van de Hortus te delen. Tussen de zomerbuitjes door fietsen ik naar hem toe. Een opmerking over de kleurige bloemen in de tuin, veel in potten en bakken, leidde tot een tuinrondje. Guillaume en zijn vrouw Rita (beiden over de 80), gingen vroeger een aantal maanden per jaar naar Suriname. Een paar Coronajaren onderbrak dat patroon, en nu zijn ze heel blij met de eigen tuin hier in het dorp. Dol op kleur, dus veel bloemen, deels van hier, deels tropische planten. Ook heel veel afrikaantjes in verschillende kleuren en maten, en zinnia’s. Het meeste staat in potten, omdat een paar grote bomen aan het einde van de smalle tuin zoveel water slurpen. En ja, best veel werk om water te geven, maar ze hebben er lol aan.
Moet je hier eens kijken, zegt Guillaume, en neemt me mee naar een klein kasje in de tuin. Met kruiden en groenten, peper, paprika en aubergine, maar ook bittermeloen en een tropische spinaziesoort. Ongelooflijk wat er allemaal in zo’n kleine kas groeit, vind je ook niet?

De voortuin hebben Guillaume en Rita dit jaar helemaal op de kop gezet. Hij stond eerst vol met hortensia’s, leuk, maar wel een beetje saai, vonden ze. Nu proberen ze een steeds grotere diversiteit aan planten in de tuin te krijgen.

Koraalboom

Wow!
Dat is nog eens rood.
Koraalrood.
Bloedkoraalrood?

Deze opvallende kuipplant staat in de Hortus in volle bloei. Komt van nature voor van Brazilië tot Noord Argentinië. Erythrina christa-galli voluit. Uit de vlinderbloemenfamilie. In Brazilië kan de plant uitgroeien tot 6 meter. IN een kuip wordt ie maximaal 2 meter. Meer een koraalstruik dus. Met de jaren wordt de plant mooier en mooier. Omdat het een langzame groeier is, én langlevend, kan de plant van generatie op generatie worden doorgegeven. In kuip. Want in de volle grond overleeft ie niet, zelfs niet met de steeds warmere winters. Minimum temperatuur om te overwinteren is + 5 graden. Mag bijna droog zijn en licht maakt niet zo veel uit. Kan goed teruggesnoeid worden.

Helenium revisited

De bossen worden steeds voller. De eerste bloemen zijn uitgebloeid, en voorzichtig begin ik er een paar af te knippen. In de bladoksels de belofte van nog meer bloemen. Erg leuk om van dichtbij te bekijken, vooral als de zon er op staat en de insecten zich te goed doen aan lekker hapjes. Deze bos, de grootste, staat naast onze oprit. Elke dag kom ik er langs en geniet. En nu, half 10 ‘ s avonds, kijk ik er vanaf de bank op uit.

Hoge aren (vangen veel wind)

Op dit moment bloeien er verschillende planten met aalvormige bloemvormen in on ze tuin. De kattenstaarten en verschillende soorten veronicastrum, aar-ereprijs. Tot groot plezier van de vele hommels. In de regen van de afgelopen dagen gaan ze soms hangen over andere planten en de paden. Je kunt hier nergens in de tuin lopen zonder dat je zeiknat wordt, moppert Eddy een beetje, na weer een regenbui. Een aantal van de meest overhangende bloemen (beginnetje!) heb ik afgeknipt en in de vaas op het terras gazet. Ook leuk, lekker dichtbij. De hommels komen er nog steeds bij.

Pelargonia

Beide geraniums (pelargoniums) hebben afgelopen winter als stekken binnen overwinterd. De knalroze, bijna zo als een roze markeerstift, is een stek van een plant van de buren van vorig jaar. Laatste weken binnen helaas door luizen aangevallen, maar buiten doet ie het nu prima. De subtielere kleur roze is een stek van een plant van Jitske. Haar exemplaar heeft de winter niet overleefd, en ze heeft al weer een stek terug. Deze laatste staat op het terras, in een groepje met potten met vooral geurgeraniums. Bij de geurgeraniums is het blad het meest bijzonder, bij deze op de foto de ongelooflijk lange bloei.

Over geurgeraniums gesproken… bij de bloemist waar ik altijd langsloop op weg naar de ekoplaza hadden ze gister geurgeraniums die naar sinaasappel ruiken. Misschien ook eentje van meenemen. Voor de verzameling.