Lang en smal de boom,
De bloesem parelend wit
op weg naar peren.
Meeldraden van rood
naar zwarte ogen op steel
fris in ochtenddauw
Idee als openingsfoto op je telefoon?
Alles in en om onze tuin
Lang en smal de boom,
De bloesem parelend wit
op weg naar peren.
Meeldraden van rood
naar zwarte ogen op steel
fris in ochtenddauw
Idee als openingsfoto op je telefoon?
… dan zou je van deze foto’s de heerlijke geur van de skimmia’s kunnen opnemen.
Bij onze wandelingetje de afgelopen dagen gingen we steeds even stilstaan als er weer een wolk heerlijke bloemengeur onze neus in kwam. Steevast een bloeiende skimmia. Uitgebloeid vind ik het wat saaie struikjes, met hun wintergroene leerachtige blaadjes. Soms een beetje gelig. Maar in bloei, heerlijk. En net voor de bloei, vol met rode knopjes ook prachtig.
Als de zon er op staat zoemt de struik bijna van alle insecten. Die lusten wel een hapje nectar.
Kievitsbloem of Zwolse tulp. De laatste naam omdat kievitsbloem van oudsher vaak langs de grote rivieren werden gevonden. Ze houden van natte voeten en bloeien in geblokt diep-roodpaars of creme-wit. In ons eigen ‘landschap’ bloeien alleen de roodgeblokte: onder de appelboom, in een grasveldje waar redelijk veel schaduw is. Op de achtergrond zie je de beukenhaag tussen ons en de buren. Net een bosrand toch? Tip voor als je stinzenplanten (lage planten) op de foto zet, gebruik het kikkerperspectief, vlak boven de grond.
De kievitsbloem is een plant om snel bij te zijn. Ik ga bijna elke dag even kijken als de planten bijna in bloei komen. Diverse ‘onverlaten’ hebben het op de bloemen en stengels gemunt. Zijn het niet de knalrode leliehaantjes, dan zijn het de slakken. Soms knagen ze de stengel door net onder de knop, of eten de bloemblaadjes voortijdig op.
Ga eens een stukje wandelen in stad of dorp en kijk om je heen, Overal staan de magnolia’s in bloei. Kleine struiken van de stermagnolia’s tot enorme bomen van de grootbloemige magnolia’s. Geniet ervan, nu het nog kan. Ze bloeien kort en kunnen niet heel goed tegen regen.
Van de week zaten we ’s avonds aan de koffie op de bank, we kijken dan uit het raam naar het oosten, tegen het witte huis van de buren aan. En opeens stootten we elkaar aan, kijk nou, het huis is helemaal roze. Niet een beetje , maar echt intens roze. Vlug even naar buiten, en nu omgedraaid met gezicht naar het westen. Vanuit de achtertuin zagen we deze prachtige roze hemel. Het duurde maar even, een paar minuten later was de felle gloed al weer verdwenen.