IN oktober kreeg ik een met bollen gevulde mandvan de buurvrouw. Vorige week heb ik die van de beschutting op het overdekte terras verplaatst naar naast de deur. Elke keer als we naar binnen of buiten gaan lopen we er dan langs. Eerder deze week, op een hele zonnige ochtend, stonden de krokussen in de mand wagenwijd open, heerlijk zonnebaden.
Gister kwam de buurvrouw langs en verbaasde zich over de uitbundige bloei in het verder lage groen. Haar eigen mand, dezelfde week met dezelfde bollen gevuld gaf weinig bloei op dit moment, wel al heel veel groen, loof van de grotere bollen. Dat noet door de net verschillende plek komen. Of misschien omdat zij de toplaag van viooltjes al verwijderd heeft. Vandaag , grijze dag, de krokussen bleven dicht.
Paraplus komen in allerlei kleuren, effe, met patroontjes, maar ook vaak met afwisselend een gekleurde strook en een witte strook. Daar moest ik aan denken toen ik onderstaande krokus bij ons in de tuin zag. De helft van de bladeren (bijna) effen wit, de andere helft (bijna) effen lila. WAs me nog niet eerder opgevallen. De andere krokus-foto’s in dit blog laten geaderde patroontjes zien, dus twee kleuren op 1 blad.
Deze week hebben we in delen het glaswerk van onze serre aangepakt. Binnen is nu zo goed als klaar. Buiten is vooral de bovenkant ingewikkeld, want hoog en breed. Eddy heeft daar vorige week een paar uur op staan poetsen. En nu is alles weer geel, bedekt onder een dikke laag stuifmeel van hazelaar en zwarte els.
Foto van 17 jan: hier staat de olijf nog buiten, links op de foto, in vierkante terracotta pot, buiten, maar wel onderdak. Toen even naar binnen en jasje aan met de strenge vorst die begin feb. was voorspeld. En dus gister, 27 januari weer naar buiten. Helemaal aan het eind van het terras, in de open lucht.
We zijn blij met de grote trap, maatje groter dan formaat keukentrap en met onze glazenwassergereedschappen van Unger. Zou wel makkelijk zijn als de serre een halve meter lager was… Met zijn tweeën en steeds in stukjes gaan we voort. En kan alles weer klaargemaakt worden voor de zomer. Nou ja, alles… We hebben de tegels van het terras nog te schrobben. Die slaan in de winter altijd een beetje groen uit van de algen.
Ook de olijf weer naar buiten gezet. Oh, Oh, Olijf. Ziet er wat armetierig uit.
Ik moest denken aan het liedje : Oh, Oh, Den Haag. Luister er maar eens naar via bovenstaande link. Speciaal voor de Olijf hier een nieuwe tekst.
Oh, Oh, Olijf, in een pot op de veranda Zo weinig blad, wat zie je er sneu uit.
Oh, Oh, Olijf Zal ik je dit jaar eens verplanten met nieuwe grond en ook een beetje mest. Dat is het best.
Zodat je weer Een mooie boom kan zijn.
Waarschuwing: plakliedje, blijft rest van de dag/avond in je hoofd)
Vorige week in de sneeuw, nu uitbundig in de zon. Wat kan er veel veranderen in een paar dagen. Temperatuur bijna 20 graden hoger (het werd hier vandaag 16 graden), de sneeuwklokjes van witte puntjes naar wijd open bloempjes.
Nog heel weinig krokussen open, wel veel sneeuwklokken. Van krokussen weet ik dat die een vroege nectarbron voor de eerste rommelkoninginnen zijn. Maar van sneeuwklokjes wist ik dat niet. Kan zo’n groot insect wel iets met die kleine bungelende klokjes?
Ja hoor. Vandaag zag ik een koningin eerst zonnen op de siergraspluimen. En later op de middag vloog ze tussen de sneeuwklokken. Kijk maar. Er vlogen ook verschillende andere bijen en beestjes rond. Weer meer beweging in de tuin.
Gister kwam Margriet op bezoek, kopje thee (voor de eerste keer) op terras in de tuin. Ze bracht een heel toepasselijk kano mee, nog voor mijn verjaardag. Een zelfgemaakt tafeltje, gemaakt van de steel van een oude tuinschep. Onder aan de steel een stevige pin (van een oude tentharing), waarmee het tafeltje makkelijk in het gras, of tussen de tegels van het tuinpad gestoken kan worden. Waar je toevallig wilt zitten in de tuin. En daarna gaat het tafeltje , makkelijk aan het handvat pakkend, gewoon weer mee baar binnen. Vanmiddag probeerden we het tafeltje uit, op het tuinpad naar de vijver toe.
Test 1: werkt het voor een kopje thee? Uitslag test 1: Ja. Test 2: werk het voor een glaasje witte wijn? Uitslag test 2: Ja.
Op de achtergrond zie je een stukje van ns sneeuwklokjesveld
Kijk, dit zijn nou sneeuwklokjes, zoals sneeuwklokjes bedoeld zijn. Kleine doorzetters zijn het, vorst en kou, sneeuw. Niks mee te maken. Onverstoorbaar gaan ze verder, piepen met hun knoppen door de sneeuw heen, en gaan binnenkort bloeien. Dit is galanthus nivalis, het gewone sneeuwklokje. Daar hebben we er steeds meer van in de tuin, door consequent delen. Over een tijdje zijn sommige stukken van de tuin weer wit. Niet van de sneeuw, wel van de klokjes.
Als het echt heeeeel koud is en het waait nauwelijks…. … dan kun je ijsbellen blazen.
Eerst als een zeepbel, met wonder-mooie kleuren. bevriest als ijsbel
Of niet.
kwart over 8 ‘morgens, -10
12:30 , – 3
Klik voor grotere foto’s
Ijsbellen-sop recent van internet. Suikerwater met afwasmiddel. We hadden geen bellenplaaspotje. Gewoon een bakje voor het sop. En met een ijzerdraadje een rondje buigen met een steel om vast te pakken. Of de schuurdeursleutel. Of het borsteltje van het koffieapparaat met een gat aan het einde van het schoonmaakborsteltje. Gaat allemaal prima. Belangrijk is dat het echt koud is: zaterdag ochtend vroeg bij min 10 ging het het best. En een van de eerst bellen, een heel kleintje, zat vier uur later nog steeds mooi bevroren op de rand van de kliko. Zie de bovenste twee foto’s. Andere bellen zakten in elkaar door het gewicht van het ijs.
PS . Zondagochtend was het ‘maar’ min 8 graden, met wat wind. Geen ijsbellen deze ochtend.
Nog een paar vogels van de week, in tuin en in huis. De merels zijn bolrond, zwartkop-politieagent nog steeds actief in zijn boom. Veel vinken, iets minder mezen lijkt het. De mussen zijn even elders wonen. Binnen ook twee nieuwe vogels: een gele kwikstaart en een groene specht. Met dank aan Margriet en familie.
Sneeuw in de tuin. Droge sneeuw, mijn plan om een sneeuwpop te maken is mislukt. Ik had natuurlijk water er over heen kunnen spuiten, niet gedaan. Wel een paar keer met blote voeten door de zacht sneeuw. Lekker!!! Een van de paden had ik om die reden niet schoongeveegd, dan bleef er nog wat te stappen over. Voorzichtig ook even op de vijver gestaan.
De ijsvryjhouders van piepschuim deden behoorlijk goed hun werk, maar de laatste drie ochtenden heb ik aan de binnenkant van de houders een vlies ijs moeten wegbreken. Op de foto van de grote vijver zie je een stuk pikzwart ijs, dat is de plek waar ik vorige week een groot plakkaat ‘bruinig sneeuwijs’ heb weggehaald. Natuurlijk daarna weer stijd bevroren, met veel mooier zwart ijs. Zie je de krabbescheer er onder?
In de ijsvrijhouder in de kleine vijver zitten de laatste drie ochtenden een aantal bruine kikkers in het kunstmatige zakje binnen de houder. Vanmorgen zat er ook een kleine bruine bij, en een kleine salamander. De kikkers doken traag onder, de salamander bleef op de rand zitten. Daar liet ik hem maar, niet zeker of hij niet een beetje vastgevroren zit. Straks als het richting nul graden gaat nog even kijken.
-10, maar liever nog iets kouder. Gooi dan een kopje met heet waters met een zwieper in de lucht en maak er een filmpje van. Als je live kijkt zie je eigenlijk alleen damp, maar als je de beelden van het filmpje vertraagd afkijkt, zie je sporen in het ware dat aan het verijzen is. Vanmorgen met min 8 was het alweer te warm.
