Categorie: Tuin

Drie kuub snippers, van de wilg. Afgelopen dinsdag in bergen uitgestrooid over de padden langs de meidoornhaag. Gister en vandaag begonnen met verspreiden van de snippers. Te veel snippers om alleen op dit pad te laten liggen. dan is de snipperlaag 15 cm dik, beetje veel. 5 cm is een mooie dikte, dan is voor een paar jaar het pad mooi droog, ook in natte tijden.

Sommige zijpaadjes zijn klaar, andere moet ik nog een beetje fatsoeneren (en wat plantjes redden) voordat daar de snippers over heen gaan. Ongeveer voor de helft klaar.

Ik wil nog een flinke strook voor de verre schuur lang strooien, en daar ben ik begonnen met wat klimop weg te halen. Toen kwamen er steeds meer sneeuwklokjes, te voorschijn, al goed boven de grond maar nog niet in bloei. Die waren helemaal verstopt door de dikke laag klimop. Gistermiddag en vanmiddag ook nog een tijd emmers vol klimop weggehaald. De stronk van de omgevallen appelboom is een groene bult van klimop. Dat zit daar prima, Toen ik daar in de buurt bezig was verstoorde ik blijkbaar een nest muizen, een verontwaardigd gepiep toen ik aan lange uitlopers van de klimop trok. Mooie plek voor ze, zo onder de holle stronk met een dak van groen.

Dat word een spektakel als de klokjes bloeien….
En krokussen moeten daar ook een heleboel zitten.

Eind zomer vorig jaar was er een dikke tak van onze wilg afgeknapt. Goed om de boom eens goe onder handen te nemen. Ook om wat gewicht van de dikke stammen af te halen, deels uitgeholf door spechten nesten. De boom is in 1957 geplant, door een tak in de grond te zetten, en nu een eerbiedwaardige oude dame.

Achter onze tuin is een greppel en and andere kant ervan een 3 hoog flat. Op het terrein tussen de flat en de greppel worden de auto’s van de flatbewoners geparkeerd. Er stond dus ook een auto precies onder de uiteinden van de wilgentakken. Even lastig om te achterhalen van wie de auto was (in de flat kenden de bewoners elkaar niet), maar uiteindelijk gelukt en de auto kon weggezet worden.

De hele dag waren Jaap en Wouter om en in de boom bezig. Zelf was ik bezig paadjes langs de west-heg -en in de tuin zelf- leeg te maken. Enorme berg takken onder de boom. De dikke takken in hompen naar buurman Jan, de dunnere takken versnipperd en bij ons in de tuin. Bijna 12 volle kliko’s verse snippers. Dat is echt veel! Bijna 3 kuub.

Aan de achterkant zijn de takken ‘geknot, net als een heleboel jaar terug. Aan de voorkant uitgedund, en niet te ver terug op mijn verzoek.

De winteracoNIET nog NIET gezien bij ons in de tuin. Misschien te veel schaduw of begroeiing er om heen?

Wie heeft er nog meer bloeiende planten in de tuin met het woord ‘winter’ in de naam? Stuur een foto, dan vul ik dit blog aan.

Vanmorgen een uurtje naar buiten in de tuin. Heerlijk.
Begonnen met paar bossen siergras af te knippen en het gevallen grasblad weg te harken. In deze zijborder groeien heel veel krokussen. Ze beginnen net boven de grond te komen. Ze steken beter af tegen donkere grond, dan tegen een laag van strokleurig blad van de grassen. Paar armen vol halmer op een grote hoop achter in de tuin gelegd. En paar emmers grasblad en onkruidjes op de composthoop erbij.

Eigenlijk was ik van plan na de lunch verder te gaan, maar toen gingen we we wandelen. Ook leuk. De temperatuur is al weer aangenaam om buiten bezig te zijn. De tuinkriebels zijn nog niet helemaal uitgebroken, maar dat kan niet lang meer duren. Nog even en dan beginnen de sneeuwklokjes te luiden.

Voor de beestjes laat ik de afgestorven bloemstengels staan. Tot na de winter. Voor de beestjes, maar ook voor onszelf. Als het niet vriest, staan de uitgebloeide sedum schermen er mooi roestbruin bij. En als er vorst over heen gaat, zijn ze als bestrooid met poedersuiker, of wit met een puntmutsje van sneeuw. Lekker laten staan tot het voorjaar.

Deze rode persicaria is half ingestort na de eerste vorst een week of twee geleden. Maar nog niet helemaal. Blijft nu dus nog even staan. Als er iets langer vorst overheen gaat stort ie helemaal in, en ligt als een zielig (soms slijmerig) hoopje op de grond. Op enig moment veeg ik die slappe stengels bij elkaar en gaan ze op de compost hoop. Maar nu nog even niet.

Dat verwacht je niet in december, een bloeiende lelie in de tuin. Zij staat bij ons in de zijborder, naar de oprit. Tussen overwegend donkergroen en een beetje strogeel van de halmen van een siergras.

Zij staat er pas kort, vanmiddag 16:01 uur om precies te zijn. WE waren een stukje wandelen, vanuit huis, langs het kanaal naar Groningen, en met een bocht via de Esserweg en oosterweg terug. Overal zie je nu hopen met bladeren liggen, de meeste van gemeentebomen. Binnenkort worden die door de gemeente opgehaald. Het is expliciet NIET de bedoeling om er (ander) tuinafval dan blaadjes op te gooien. Maar iemand aan de Esserweg dacht, dat de bos bloemen, die een beetje begon uit te vallen, er best bij kon. In die bos zat deze lelie, een beetje verfrummeld, maar voor in de tuin best het aanzien waard. Thuisgekomen de bloemstengel in de border geprikt. Tadaa! Een bloeiende lelie in december.