Alles in en om onze tuin
De lente in de bol
als de zon met haar warme stralen,
zijn hart sneller doet kloppen.
Daar is ze
– onweerstaanbaar-
glanzend gepoetst en bevallig.
Voorzichtig komt hij dichtbij
en vraagt verlegen:
wil jij met mij?
Ze keert hem de rug toe
en zegt daarmee:
ja, ik wil.
De mahonia aquifolium is een zeer sterke en groenblijvende heester. De plant heeft een bossige groei en groeit uit tot ongeveer 100cm hoog en breed. De plant wordt vaak toegepast als solitaire struik, maar kan ook als losse haag gebruikt worden. Bij ons groeit de Mahonia aan de voet van een grote vuurdoorn, en er dwars doorheen.
De bladeren van de Mahonia aquifolium ‘ zijn ongeveer 20 cm lang en bestaan uit verschillende hulstachtige blaadjes aan een twijgje. Ze zijn glanzend donkergroen en stekelig. De twijgjes zijn donkerrood. In de late herfst en winter verkleurt het blad met bronsrode tinten. Dan hangen er ook dikke trossen sappige blauwzwarte bessen aan.
In de april en mei bloeit de Mahonia aquifolium met gele, heerlijk geurende bloemen in dichte trossen. Een overdaad aan nectar voor de rondvliegende hommelkoninginnen.
Een prachtig contrast met het diepdonkergroene blad! De plant is absoluut winterhard. Heeft bij voorkeur een standplaats in de (volle) zon.
Eind oktober vorig jaar kreeg ik van Michiel een paar bolletjes van de vossedruif. Spannend of ze op zouden komen, want ik bleek ze niet op een optimale plek gezet te hebben. Waarschijnlijk te nat in de winter…
Niets te zien, en opeens twee weken geleden groen blad, en bij een van de twee nu twee bruin-gele druifjes van bloemen. De andere 3 lijken niet opgekomen. Of zijn ze ondertussen opgegeten. Op de foto’s zie je dat de slakken ze blijkbaar erg lekker vinden…
Het raadplaatje van vorige week: Steiny had het goed geraden. De knop van een paardekastanje. Normaal zitten de knoppen veel te hoog in de boom om van dichtbij te zien. Deze knoppen zijn van een paar takken van de kastanje van de buren die een paar weken geleden werd omgezaagd. Een paar takken in een emmer water, en afgelopen week werd de knop steeds groter en groter.
De nieuwe sierpeer staat in bloei, nog voor de pruimen. Witte bloempjes die mooi afsteken tegen de blauwe lucht. De bijen en hommels hebben er lol aan. Mooi smal boompje met -naar het schijnt- zilvergroen blad.
Maar nu eerst de bloesempjes.
Benieuwd hoe de vruchtjes eruit gaan zijn. En in het najaar herfstkleur! Maar eerst de bloesempjes.
Welke knop is dit?
Zijn dit meloenen, of kalebassen?
Nee het zijn de enorm dikke zaaddozen van de sneeuwklokjes. Die zijn allemaal uitgebloeid, en hebben zaaddozen gemaakt. Rondom de klokjes heb ik vandaag een flinke laag compost gestrooid. Mooie losse grond waar de sneeuwklokken zich mooi kunnen uitzaaien.
Rechts op de foto zie je een speenkruidje, op verschillende plekken in bloei in de tuin. Iets buiten de foto rechts, een geel speenkruidbloempje. Ik keek nog eens goed. Nee, geen speenkruid, een gele bosanemoon! Heb ik vast een keer van iemand gekregen, maar glad vergeten. En nu zag ik hem ineens tussen de sneeuwklokken. Binnenkort even een mooie foto maken.
Terwijl ik met plantjes in de weer ben, gaat Eddy een paar voorjaarsklussen in de tuin doen.
De eerste kievietsbloemen bloeien bij ons in de tuin.
Gistermiddag, toen Jitske op de thee was, liet ik ze haar zien.
Moet je eens in de Hortus gaan kijken, zei ik, in de Laarmantuin. Daar zie je een veld vol, de geblokte en ook de witte.
Oh, zei Jitske, dan gaan we daar zondag kijken.
Wij gingen ook wandelen, en namen het bochtje door de Hortus. Nog bijna geen kievietsbloemen te zien. Te vroeg! Wel veel primula’s en bosanemonen. En prachtige bloeiende prunussen, nog net niet aan het ‘sneeuwen’.
Vorig voorjaar heb ik een klein filmpje gemaakt van de kievietsbloemen. Ik dacht dat het filmpje van begin april was, maar blijkt eind april te zijn. Dus nog 2-3 weken wachten voor het zo mooi bloeit als op dit 2018-filmpje.
De echte sleutelbloem, primula veris,
daarmee begint de lente.
Boven de rozet van blad,
ontrolt zich de bloemstengel
met gebogen nek.
Kort daarna het zachte geel
van de kelkjes met een eigeel hart.
De echte sleutelbloem, primula veris,
daarmee begint de lente.
Tekening gemaakt op de ipad.
De echte sleutelbloemen staan op verschillende plekken in de tuin,
de meeste rond de vijver.