Alles in en om onze tuin
Vorige week nog niet te zien, maar nu ineens, een paar felrode tulpjes in de voortuin. Ahh, dat is nog eens lente. De tulpjes zijn klein van postuur, maar daar zitten ze niet mee. De kleur knalt ervan af. En de paarsblauwe bloempjes er naast mogen er ook zijn.
Je kunt al weer een paar weken meekijken met de belevenissen van een aantal vogels via www.beleefdelente.nl . Zoals elk jaar zijn mijn favorieten de uilen: de steenuiltjes, de bosuilen, de kerkuilen. De ooievaars broeden al weer uitgebreid, de slechtvalk en bosuil ook. In de koolmeeskast liggen al wat strootjes. De spreeuwenkast is nog leeg. Ook al vindt Midas Dekkers het niks (gun die dieren ook wat privacy), ik geniet er van.
Na een wonderbaarlijk zonnige (maar frisse) vrijdag, viel de zaterdag een beetje tegen. Wat zon betreft, althans. De temperatuur was prima en het was goed weer om (een deel van) de ramen schoon de maken van de serre. De zijramen zijn nu aan de buitenkant schoon, het dak nog niet. Maar kom daar maar eens bij, op 3-4 meter. Het zicht is nog niet veel beter want de binnenkant van de ramen moet nog….
Toen ik uit de kelder de ramen-zemer-op-stok haalde, hoorde ik ineens: Joehoe, vergeet je ons niet? Vanuit een paar plastic bak met zaagsel zag ik opeens groene puntjes te voorschijn komen. De bollen en knollen! Die gaan altijd voor de winter de kelder in. Bijna vergeten!
Twee uur later had ik ruim 60 liter potgrond verwerkt. In de serre staan nu allemaal potten, sommige al met uitlopers. Bleekroze slierten van de begonia’s, en groene puntjes van de commelina (iets te lang gewacht, de meeste knollen waren ver ingedroogd, wel uitgelopen) en de aronskelk. Verder nog Abessijnse gladiool, die ruiken zo lekker en gloriosa.
Als de zon schijnt, draaien de gezichten van de witte bosanemonen in de loop van de dag mee met de zon. ’s Morgens gaan de bloemen open en kijken ze naar het oosten, ’s middags naar het zuiden, en ’s avonds draaien de bloemgezichtjes naar het westen. In de felle zon lijken de bloemen spierwit, bijna een sneeuw-tapijt, zoals op de vierde foto. Maar van heel dichtbij, als de knopjes nog open zullen gaan en aan de achterkant van de bloem, zie je de zweem, de zweem van roze. Heel subtiel.
En dan dit lieflijke paarsblauwe bloempje, het leverbloempje. Een klein polletje onder de pergola. Echt een bloem zoals kinderen die tekenen,: bloemhartje, ronde bloemblaadjes in een krans er om heen. En het kind dat deze leverbloempjes tekende is dol op blauw, paarsblauw. Met het puntje van haar tong tussen de lippen kleurde ze elk blaadje met haar viltstift in.
Primula, dat betekent zoiets als eersteling, eerstbloeiend. Nu zijn de primula’s zeker niet de eerstbloeiende bloemen in het jaar, maar wel vroege bloeiers. Vorige week was er nog niets in bloei, maar na paar dagen zon, zijn de eerst lichtgele bloemen geopend. Van het zachtste geel dat er in een kleurenpalet zit, met een dooier van donkergeel.
Zonnig en langzaamaan ook lenteachtig.
Met fototoestel in aanslag.
In bouwvallige houding op de grond.
Foto’s maken vanuit kikkerperspectief.
Heel goed kijken en je ziet naast de bungelende katjes van de hazelaar (de mannelijke bloemen) ook deze piepkleine oranjerode vrouwelijke bloempjes. Hier komen de noten in het najaar!
Dan roept het voorjaar, en buiten is het miezerig. Of mistig, of koud. Een hevige aanval van tuinkriebels. Daar is een medicijn voor. Binnen tuinieren. Bijvoorbeeld door met de kamerplantjes rond te tutten. Of plantjes gaan zaaien. In diverse vensterbanken en op het aanrecht in de keuken staan inmiddels potjes en kamerkasjes. Na een week zijn de eerste zaden ontkiemd, de meeste sluimeren nog.
Een paar verrassingszaden gezaaid (bv van vakantie in Griekenland meegenomen, geen idee wat het is), maar ook een paar eetbare zaken, zaadjes (en ook onderstaande foto’s) van Diana. Kanttekening: ik ben blij als er wat te oogsten valt, maar de enorme opbrengsten die Diana voor elkaar krijgt, dat komt er bij ons niet van.
