DGHD

Sinds een half jaar zit ik in het bestuur van de vereniging Vrienden van de Hortus in Haren. Formeel moet ik daar nog een week op wachten, als ik op de ALV op 10 juni wordt voorgedragen als bestuurslid. Dat verhindert niet dat ik afgelopen half jaar, met mijn medebestuursleden zeer actief ben ben het voorbereiden van DGHD: DE GROTE HORTUS DAG.

Een open dag in Hortus Haren met een veelheid aan activiteiten en optredens.

Waarom deze open dag? Per 1 januari 2023 is de Hortus na heel lang eigendom te zijn geweest van de Rijksuniversiteit Groningen overgegaan in de handen van de gemeente Groningen. Samen met het naastliggende Biotoop terrein. De gemeente gaat komend jaar een gebiedsvisie opstellen voor beide percelen. En als Vrienden van de Hortus willen we de gemeente raad laten zien wat er allemaal voor mogelijkheden zijn met de Hortus, ook op langere termijn.

Op 10 juni gaan we met de bezoekers in gesprek: wat verwachten en willen zij van een Hortus; waar zien zij de waarde? Hoe kan de Hortus maatschappelijk relevant blijven, door ook te kijken naar educatie, biodiversiteit en effecten van veranderend klimaat op bodem en planten.

Dit en nog veel meer op 10 juni. Zie degrotehortusdag.nl voor het programma en nog veel meer achtergrond informatie. Wees welkom!

De langste -ongemaaide- grasmat van Nederland

Meegedaan met Maai Mei Niet, dit jaar, net zoals veel andere Nederlanders. Bijna tweeduizend deelnemers landelijk en zestig hectare ongemaaid gras waar nu van alles bloeit en groeit, tot vreugde van insecten – de actie MaaiMeiNiet is een succes! Geweldig ook dat steeds meer gemeenten dit beleid nu hanteren.

In Groningen werd de actie onder de aandacht gebracht door Duurzaam Groningen. Ze maakten een leuke compilatie van de grasvelden van alle deelnemers, die een foto instuurden. Hier de video: link, met vrolijk fluitende vogeltjes als begeleiding. Kun je spotten op welk tijdstiop in het filmpje de foto’s van ons grasveld langskomen?

Telweek

Deze week is de telweek, van 3 tot 8 juni. Alleen 18 van de meest voorkomende planten tellen mee. Jammer dat het vele oranje havikskruid in ons grasveld dan niet mee telkt. Zo leuk, dat we ook een tijdje in juni nog niet maaien. Een van de open tuinen bezoekers vorig weekend noemde oranje havikskruid: ‘kooltje vuur’.

Open tuin pinksterweekend

De open-tuinen-estafette in de provincie Groningen is weer begonnen. Elke twee weken is een andere afdeling van Groei en Bloei aan de beurt. Dit jaar was de afdeling Haren-Eelde als eerste aan de beurt, in het pinksterweekend 2023, drie dagen dit jaar: 27-29 mei. Wij deden deze keer 2 (van 3) dagen mee. En of het nu door het mooie weer kwam, of doordat het het eerste weekend van de estafette was, of doordat het pinksterweekend was… we hebben op beide pinksterdagen een aanloop gehad als nooit te voren. Ruim 70 personen op elk van de dagen.

Van jong tot oud. Drie rollator dames op bezoek, en ex gemeenteraadslid van de gemeente, 3 stellen uit Duitsland, mensen uit Arnhem en Friesland. Flink wat tuinliefhebbers uit andere afdelingen in de provincie. En -mooi fietsweertje- heel wat mensen uit Stad.

Van Rieneke kreeg ik een plantje, duizendblad dacht ik altijd, maar waarschijnlijk knolspirea. Of zoals Rieneke zei: het plantje van tante Stien. Die woonde ooit in Haren en daar had Rieneke jaren gelden een stekje van gehad. Nu kwam een nakomeling van dat stekje van Tante Stien weer terug naar Haren.

Ook de licht verkleurende wolfsmelk viel in de smaak bij verschillende bezoekers

Veel interesse voor de bloeiende damastbloem op verschillende plekken in de tuin. “Leuk, die floxen, wat bloeien ze vroeg. Nee, dat is geen flox, dat is een damastbloem“. Ook de Bulgaarse ui genoot grote belangstelling (“Oh, is dat ook een allium?“) , net zoals een leuk grasje met een soort rijstkorreltjes aan de aartjes. Daarover een volgende keer meer.

Fotoreportage van Holly

Holly en Hilde, van verderop uit de straat kwamen ook langs. Bijgaande link is van een fotoreportage die Holly maakte in onze tuin. LINK .

Land van Ons

Afgelopen week op een doordeweekse dag iets langer lunchrondje gemaakt, boterhammetje mee. Het rondje door de Onner polder, vanuit huis een kilometer of 10, met ongeveer halverwege een bankje boven op de Onner Esch. Al vaak gebruikt als lunchplek.
Een flink stuk van dit land is gekocht door ‘Land van Ons‘, en wordt samen met de twee generaties boer nu kleinschaliger bebouwd. Een mozaiek van akkertjes en opeens weer zichtbaar: de oude pingoruine. In het verleden dichtgegooid met zand, maar nu weer een fraai meertje.

Hartbladzonnebloem

Als je je ogen een beetje dichtknijpt lijken dit gele bloemen met een groen hartje. Tot je beter kijkt en ziet dat de foto van onder genomen is en je tegen de onderkant van de bloemen aan kijkt: de groene bloembodems.

Bij de voorjaarszonnebloem is het niet zo ingewikkeld om een foto van onder te nemen, de bloemen staan op lange dunne stengels van zeker 1 meter hoog. Heel wat lastiger zou dit zijn met laag op de stengel staande bloemen, zoals madeliefjes of de steenbreek.

Andere naam!

Op internet kwam ik tegen dat de voorjaarszonnebloem, doronicum oriëntale, zo’n 40-45 cm hoog wordt. Die van ons is toch echt eerder 100 centimeter hoog dan minder. Even doorzoeken laat zien dat ik de geelbloeiende plant steeds verkeerd benoem: het is de hartbladzonnebloem, doronocum pardalianches. Waarbij, best grappig, pardalianches zoiets betekent als luipaard-dodend. Gof uit de plant werd gebruikt om pijlpunten mee in te smeren.

Knalgroene rups

Bij het opruimen van een krat met lege potjes, die al een tijdje buiten stond, kwam ik opeens een knalgroene rups tegens met een olijk puntje aan zijn staart. een pijlstaart? Nee, het is de rups van de piramidevlinder, een nachtvlinder uit de orde van de uiltjes. De vlinder is bruinig, zoals zoveel nachtvlinders; de rups heel wat kleurrijker. Op internet even zoeken welke planten of bomen de rups als waardplant heeft, liet zien dat dit allerlei heesters en bomen zijn. Waaronder kamperfoeliachtigen. Ik zette de rups op de kamperfoelie onder de pergola; misschien had ie wel honger. De rups kroop naar de bladrand en ging half onder het blad zitten. En de volgende dag zat ie er nog steeds. Misschien gaat ie gewoon ter plekke verpoppen. Ik houd het in de gaten. Meestal is het erg moeilijk een pop van een vlinder te vinden, maar nu ik weet waar ik de rups heb neergezet …

Oliver en Victor

Dit jaar valt het Open Tuinen weekend van Groei en bloei voor de afdeling Haren/ eelde in het pinksterweekend. Dus een extra dag. Wij doen dit jaar twee dagen mee , de zondag en de maandag. De eerste dag zit erop. Met prachtig weer, zonnig en aangename temperatuur was de aanloop groot. Tussen 10 en 12 mondjesmaat, en daarna stroomden de bezoekers toe; soms bijna tien tegelijk. Gelukkig is de tuin groot en kun je – als je zelf heel klein bent zoals Victor en Oliver – makkelijk tussen de planten verdwalen. Victor en Oliver wonen twee huizen verder ook, we horen ze vaak in de achtertuin. En nu kwamen ze een kijkje nemen in onze tuin. De vijver was favoriet. Vooral de waterslakken die ze even vast mochten houden; en de groene kikkers op het strandje van de vijver. Ook een trekker: de grote tuinkabouter, Joris, die op het terras staat. Onze tuin heeft veel sluippaadjes, meestal in trek bij kinderen, maar vandaag zagen we heel wat volwassen ‘kinderen’ ook de achterafjes nemen.

Vandaag ook wat avontuurlijke omaatjes in de tuin, die het niet te gek vonden om met rollator en al over het losse grind, over het bruggetje over de vijver, en over de zeer smalle paadjes achter in de tuin, met op en af stapjes te gaan.

Met de grote lens

Meestal maak ik de foto’s in de tuin tegenwoordig met mijn mobiele telefoon. Niet gek meestal, maar het verschil is wel duidelijk te zien als ik weer een keer met de grote camera en vooral de grote lens fotografeer. In deze tijd van het jaar, met veel licht, prima de camera zo in te stellen dat de voorgrond scherp en de achtergrond vaag wordt: veel bokeh. Een selectie van de foto’s van afgelopen weekend in eigen tuin. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren op je scherm.

Notoarestoen revisited

Jaren geleden waren we -per fiets- naar eenrum om daar de Notoarestoen te bezichtigen. Daar schreef ik destijds een blogje over, dat een van de bronnen was voor een artikel in het Vriendenbericht, dat twee maal per jaar door de vereniging Vrienden van de Hortus wordt uitgegeven. Het vriendenbericht is binnenkort op de website van de Vrienden te lezen. Andere bronnen voor het artikel waren de website van de notoarestoen en wat krantenartikelen. In deze tuin vormen rhododendrons en azalea’s de kern van de tuin, naast allerlei bomen en coniferen. Mei is dus een perfecte maand om er langs te gaan. Twee weken terug op 14 mei brachten we opnieuw een bezoekje. Koffie met taart op het terrasje, en een hele lading bloempotjes waar een van de vrijwilligers mee rondreed in een kruiwagen.

“Wie wil er nog bloempotjes“, vroeg ie. “We hebben een tuinman die heel goed is in planten, maar niet in opruimen”, vervolgde hij. En omdat we met de auto waren van onze vrienden kon zo een hele krat vol lege bloempotjes mee naar huis.