Alles in en om onze tuin
Zo leuk, die dagelijkse bezoekjes van Erik de Eekhoorn. Als ie heel druk bezig is pinda’s en pitjes uit het kastje in de hazelaar te halen, kan ik er echt heel dicht bijkomen. Nog maar weer een paar plaatjes van eerder deze week. Enige ‘nadeel’ is dat we in het najaar zelf geen hazelnoten meer hebben. Die worden zorgvuldig door Erik en Erika verzameld.
Vrijdag en in het weekend was regen voorspeld, donderdag 4 mei juist mooi weer en zon. Die dag gekozen om weer een `pronkjewail ‘ wandeletappe te doen. Een wat langere deze keer, 23 km. Rond 9 uur de deur uit, tegen 4 weer thuis. En ondertussen van Zuidhorn, via Gaarkeuken en Lutjegast naar Visvliet en ten slotte Grijpskerk.
Mooi deze vogels van glas. Meeuwen zijn het, denk ik. Nog best lastig ze op de foto te zetten, als er overal struiken of bomen op de achtergrond staan. Mooi om in de tuin te hebben. In de tuin van Machteld stond nog meer, op verschillende plekken. Deze glazen meeuwen vond ik misschien wel het mooist.
We zijn weer begonnen, met de vierde Pronkjewailtocht (PJW) door de provincie Groningen. Eerder deden we de noordroute (250 km), de zuidroute (350 km), de oostroute (200 km) en nu dus de westroute (ook 200 km). In etappes, die je zelf kunt indelen naar lengte, in ons geval wel even opletten waar je begint en eindigt. Lang niet alle plaatsen zijn (makkelijk) met OV te bereiken, zeker niet op zondag. Op Koningsdag wandelden we van Slaperstil naar centrum Groningen, via Dorkwerd. Vandaag, heel relaxed door het Westerkwartier, weer vanaf Slaperstil, maar nu de andere kant op: via Den Horn naar Zuidhorn. Tijdens de wandeling was het nog wat bewolkt, prima wandelweer. Tegen lunchtijd kwamen we aan in Zuidhorn: in middels stralend blauwe hemel. Veel bloemen in de weilanden en bermen: van verre te zien, de paardenbloemen, het bremraapzaad en iets subtieler: pinksterbloemen.
De voorjaarsplantenruil van de IVN werkgroep Wilde-planten-tuinen was deze keer (weer) bij Machteld en Nico in de tuin. Een grote, bos-parkachtige tuin aan de Oostkant van Haren. Met een gracht er om heen en een oude boerderij met verschillende bijgebouwen. Er kon weer flink geruild worden.
De ‘organisatie’ van de ruil was als vanouds in handen van Ernst, deze keer ondersteund door IVN-stagiair Marian.
Mijn plan om meer te brengen dan te halen is gelukt. Mede doordat Renee alle plantjes die overbleven (zeker die in potjes) mee nam, om in de ‘bijenbibliotheek’ te zetten: zo’n minibieb achtige kast in de wijk, maar dan met bij-vriendelijke plantjes, die daar door buurtbewoners worden ingezet, en opgehaald. Tijdens onze wandelrondjes heb ik daar al regelmatig een plantje uit meegenomen.
Mee terug genomen:
3 x wede, 1 gele kamille, 1 akelei (past altijd, ook al hebben we er al tientallen), donkerbladig maarts viooltje, paar paarse morgensterren (kijken of dat lukt: penwortel), en vooruit, nog een vaste judaspenning een paarse dovenetel (eenjarig), een glidkruid – volgens roos van de Hessenhof – met de naam scutellaria maekawae. Heel gevaarlijk: stukje aardpeer: misschien in een grote (ingegraven pot) planten. Leuke hoge gele zonnebloemachtige bloei maar de knolletjes in de grond ….
Een (1) plantje heb ik nog in een potje staan. Is iets onduidelijks, dat een van de aanwezigen meenam en ‘eeuwig moes’ noemde. Maar het lijkt er niet op. Eens kijken wat er uit komt groeien.
En nu volop in bloei: de daslook in onze tuin. In de gefilterde schaduw van de grote rosa multiflora een tapijt van groen met witte sterren. De roos begint langzamerhand steeds groener te worden en zal over een paar weken zorgen voor complete schaduw. Maar nu nog even niet. Een perfecte plek voor de daslook. Iets té perfect misschien. Langs de roos liep ook een pad, dat is nu geannexeerd door de daslook. Net als vorig jaar neem ik me voor de daslook daar weg te halen … maar eerst nog even laten bloeien. Dat dacht ik vorig jaar ook. Later in de zomer was het blad al weg en verdween het pruimplan weer uit mijn gedachten. Of misschien kwam het wel door de roos, die in middels ook het hele pad overgroeide…
Waar de ‘grote’ of gewone tulp na een paar jaar verdwijnt en steeds minder goed bloeit (aaltjes), zijn de kleine botanische, of verwilderingstulpjes, ideaal voor tuinen (tuiniers) ware de bollen in de grond mogen blijven staan. Elegant en rond half april, op een zonnige dag, altijd weer aanleiding voor een glimlach. Zo schattig staan ze daar. Bij ons een aantal in de voortuin, maar ook al jaren in een grote aardewerken schaal.
In de grote bollenmand komen allerlei bollen door elkaar op, waaronder ook ‘gewone’ tulpen. Nu ja, gewoon… een van de tulpen is vlammend rood, geel.
Vanmorgen rond half 9 in de weer om de plantjes klaar te zetten voor de plantjesmarkt in de Hortus Haren. Het is een jaarlijkse markt, waarbij allelei kwekers uit het noorden hun waar verkopen. En ook nog een enkele privé persoon of vereniging. Zo was er een standje van Willie, van de IVN afdeling Wilde Plantentuinen, van de tuinclub Groei en Bloei en ook van de Vrienden van de Hortus.
Mijn plantjes werden ‘gedoneerd’ voor de de kraam van de Wilde planten kring, die er nog een paar centen aan overhield. Vooral de voorjaarszonnebloem, doronicum, een stinsenplant deed het goed. Een paar weken gelden al opgepot, en nu werden de kopers gelik door de bloemstengel die de hoogte in begint te schieten. Mooie bloemknop zichtbaar.
Zelf stond ik een deel van de dag bij de kraam van de Vrienden van de Hortus, om leden te weerven voor de vriendenvereniging, maar ook om aandacht de vragen voor De Grote Hortus Dag op 10 juni. Een hoop mensen gesproken, en kennis gemaakt met een aantal vrijwilligers van de Hortus.
Dit jaar helemaal geen plantjes gekocht! Niet dat er geen mooie en interessante planten waren … gewoon omdat onze tuin hartstikke vol is.
