No mow may

Als ondersteuning van de biodiversiteit kun je in eigen tuin ook mee doen. Door mee te doen met de actie ‘Maai mei niet‘ of in het Engels ‘No mow may’. Wat betekent dat? Het gras niet maaien in de maand mei. 4 weken niet maaien zorgt ervoor dat de bloemen in het gras kans krijgen in bloei te komen, nectar en stuifmeel te leveren aan de bijen een andere beestjes, en zaad te zetten. Je kunt ook een deel van het gras niet maaien, bv alleen een paadje in het gras naar de plek waar de droogmolen in het grasveld staat. Minder maaien is ook al handig.

WE hebben drie stukken grasveld, samen 40 m2. Het ‘grote’ grasveld maaien we meestal wel, maar nu dus niet in de maand mei. Het achtste veld, rond de appelboom, is al jarenlang een wilde bloemen wei (in wording). Die maaien we twee keer per jaar (juni en september). Daar staan de wilde bloemen al uitgebreid te bloeien. Het derde veldje, naast de coniferen, is eigenlijk geen grasveldje, maar een mosseltje. Daar maaien we nauwelijks, omdat het gras niet erg hard groeit.

Als je met de actie mee doet, krijg je gedurende de tijd, een paar mails met informatie en vragen. En wordt je gevraagd de ‘nectar’ score van je grasveld te bepalen.

Vorig jaar mijn best gedaan om ratelaarzaad, goed te verspreiden over een redelijk kaal gekrast stuk van onze ‘bloemenwei’. Met resultaat! Een heleboel kleine ratelaarplantjes, een centimeter of 3 hoog, staan nu ‘mannetje- aan- mannetje’ in dat stukje gras. Dat wordt een gezellig geratel achter in de tuin, als de zaaddozen na de bloei later in de zomer helemaal gaan indrogen. En dan natuurlijk weer nieuwe zaaiactie, het zijn eenjarige planten.
De ratelaar parasiteert op de wortels van grassen, waardoor het gras langzaam aan een beetje verzwakt. Belangrijk als je in een bloemenwei andere planten een kans wilt geven. Ben erg blij met de vele ratelaartjes.

Geurgeraniums overwinteren

Afgelopen winter heb ik de niet-winterharde geurgeraniums op verschillende plekken laten overwinteren. Een aaltal citroen en pepermuntgeraniums (eigenlijk pelargoniums) boven op een koude, maar lichte kamer. Heel af en toe water gegeven en pas afgelopen week weer naar beneden gehaald. Stevig, gezond er uitziend, en volop in bloei.

Hun soortgenoten die in de warmere werkkamer hebben overwinterd bloeien (nog) niet. De citroengeraniums zien er ook wat bleker en slungeliger uit. Volgend jaar absoluut weer in de koude slaapkamer!.

En dan waren er nog een aantal andere pelargoniums, die ik in de bij keuken liet overwinteren, Daar ging het wat minder voorspoedig mee,. Enkele kregen (of hadden?) luizen, dus dat werd een plakboel.
Volgens sommige websites kun je deze voor de winter kort terug snoeien en vrijwel droog laten. Als ze geen blaadjes of jonge scheuten hebben vinden de luizen ze misschien ook niet lekker.

Inmiddels staan de meeste pelargoniums weer in de serre, sommige al op overdekte terras. TOPt half mei nog een beetje opletten voor evt nachtvorst.

Muurbloem

De wilde muurbloem, oorspronkelijk vanuit Middellandse zee gebied, kwam hier al 100-en jaren voor. De bloemen zijn goudgeel, standplaats kalkrijk, en daarom vaak op oude muren. De wilde variant is zeer zeldzaam geworden in Nederland, staat als ernstig bedreigt op de Rode Lijst. Gekweekte varianten zijn in veel tuinen te vinden: in oranje, dieprode or roodbruine kleuren. Soms ontsnappen ze uit tuinen verwilderen ze.

Deze donkerrode versie staat vlak langs het pad naar de verre schuur. Elk jaar ben ik weer verrast door de donkerrode kleur die van de ene dag op de ander tussen het overwegend groen van de vroege lente afsteekt. Vorig jaar wat zaad gezaaid en de zaailingen twee weken terug elk in hun eigen potje gezet. Kleur ben ik vergeten, dat gaan we volgend jaar pas zien: bloei van deze vaste plant meestal pas in 2e jaar.

Van Margriet

Overal staan de krentenboompjes in bloei. Bij ons in de tuin vorige week een belofte, deze week een een wolk van bloempjes. Kijk maar eens om je heen. Het krentenbomenbosje hierboven werdt gefotografeerd door Margriet en is te vinden in Zeist, bij huis Molenbosch.

Plantjes kiezen hun eigen plekjes. En Tja, soms is dat precies voor een deur. Voor de schuurdeur bij Margriet in Odijk bloeien naast de geranium ballerina en akelei nu ook een paar spontane primula’s.

Boerderijtje

Bijeen van onze regulieren ommetje koen we ook langs dit boerderijtje. Valt niet altijd op, maar met de middagzon (eind van de middag) en de vrolijke bloemen kleuren konden we het niet missen vanmiddag. Rood en oranje van de tulpen, geel van de narcissen. En heel mooi en natuurlijk daarbij aansluitend ook het vrolijke geel van de paardenbloemen en speenkruid.

Tussen ons wandelpad en het schapenhek op de voorgrond ligt nog een greppel. Aan de andere kant van het pas weilanden en een moerassig deel. Op dit moment ook prachtig bloeiend met hordes paardenbloemen.

Bijentelling

het weekend van 15 en 16 april 2023 was het nationale bijentelweekend, maar omdat het zou koud was bleven veel bijen binnen of ergens schuilen. Jammer voor de tellers. Maar …. de telperiode is nu met een week verlengd. Je kunt meetellen tot volgende week zondag, 23 april. Zie hier. De komende week komen in ieder geval een aantal dagen waarop het wat warmer wordt, dus grotere kans op een bij. Wel ook regen …

Ieder geval goed voor bijen is groot deel van het seizoen iets te eten (bloemen) en schuilplekjes. Dit weekend maakten we van twee stukken hout van de omgezaagde kastagne van de buren extra bijenhotels. Die heb ik vandaag in de bloembak aan de zuidkant van het huis gezet, onder de overhang van de dakgoot. Benieuwd hoe snel het gevonden wordt.

Voorgesorteerd

Voor de plantjesmarkt in de Hortus ben ik al een paar weken plantjes aan het oppotten voor verkoop op de IVN stand. Vandaag al een paar fruitdozen gehaald bij de Jumbo en de plantjes 23 april in te vervoeren. Vanmiddag een ‘pas-sessie’. Hoeveel potjes passen in de eerste twee dozen?

Om te voorkomen dat de dozen de komende week nat worden (van watergeven of regen) na het passen de plantjes in de zelfde formatie op het terras gezet. De dozen staan nu nog even droog in de schuur. Dan is het fluitje van een cent om ze zondag ochtend vroeg weer in de dozen te laden. Volgens Bartjens moet het dan precies passen.

Weet ik meteen ook dat ik deze week nog twee doosjes erbij moet halen.

Paringsdans

Al weken geleden zagen we regelmatig, op wat zachtere dagen , mannetjes citroenvlinder vliegen. Citroenvlinders overwinteren als vlinder, vaak in struikgewas of klimop. Vanmiddag, toen we met een kopje thee in de tuin zaten, zagen we ook een vrouwtje. Bleker, meer groenig wittig, dan (citroen)geel. Met dezelfde opvallende vleugels, eindigend in een soort puntje. Mevrouw Citroen zat eerst op de kleine paarse primula’s, later op een speenkruid-bloemetje. En toen kwam Meneer Citroen in beeld.

Er begon een minuten durende dans. Op een paar centimeter van elkaar vlogen ze rondjes. Eerst laag boven de grond, soms in formatie net boven elkaar, soms achteruit (echt waar!), en dan weer draaiend. We konden ze een hele tijd volgen, langs de schuur, omhoog bij de klimroos, steeds hoger stijgend, al draaiend. Om uiteindelijk over de hoge bomenrij achter in de tuin uit beeld te verdwijnen. En dan straks, gaat mevrouw op zoek naar een vuilboom of wegedoorn: op haar eitjes af te zetten.

Mevrouw Citroen boven

Bijgaand een link van de vlinderstichting met een overzicht van de waardplanten voor de rupsen. Want zonder rupsen, geen vlinders. Veel rupsen zijn kieskeurig en lusten maar enkele soorten planten: de waardplanten van de vlinder. Bijna alles hebben we in de tuin staan, inclusief de rupsenfavoriet -brandnetels – maar niet vuilboom of wegedoorn. Toch moet dat ergens in de buurt staan, de Familie Citroen is elk jaar hier in de tuin te vinden. In tweede helft zomer zijn ze bv dol op bloeiende kattenstaart.

Dag Wim

Vorig jaar juni bracht ik het laatste bezoek aan de tuin van Wim en Annet. De tuin waar ik zo vaak op bezoek ben geweest. Annet is een paar jaar geleden overleden, en afgelopen week vertrok ook Wim, bijna 95 jaar oud. Jaren lang stonden Wim en Annet met hun tuin in de tuinengids Het tuinpad op. En tijdens de Open tuinen weekenden van Groei en Bloei waren ze heel veel jaar van de partij. Een selectie van de foto’s die ik de afgelopen 20 jaar maakte in de tuin van Wim en Annet. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren en geniet van de prachtige tuin.

Meer plaatjes en verhaaltjes van eerdere bezoekjes
hier
hier
hier
hier
hier
en hier

Over de middelen die planten bezitten om zelfbestuiving te voorkomen

Tijdens de Stinzenwandeling vorige week wees de rondleidster ons op de hartjes van twee primula’s. De een met een duidelijk zichtbare stamper, de andere met een kransje van meeldraden.

G.A. J. beschreef dit al in een artikel uit 1915. Aan de lange titel kun je al zien dat het een ouder artikel is. Daar komt de onderstaande tekening uit. De primula gebruikt methode 3 in het artikel beschreven: ongelijkstijligheid of Heterostylie.

De primula’s in eigen tuin bekijkend kom ik voornamelijk de kransjes van meeldraden tegen: alleen kortstijlige planten? Ik zal nog eens verder kijken.