Categorie: Beestjes

Minstens twee jongen, net zo groot als de ouder-spechten inmiddels. Af en toe proberen ze pa en ma zo ver te krijgen dat ze nog gevoerd worden. De ouder hangt aan de silo. Het jong zit er naast en wacht.

Fotoserie van 2 weken geleden, 28 mei. De hommels vierden feest. Zo veel lekkers in de tuin. De klokjes van de bulgaarse ui werden uitgebreid ‘bevlogen’. En ook bieslook is zeer in trek in deze tijd van het jaar. Als je lekker veel bieslook bij elkaar plant kunnen de hommels gewoon overstappen.

Vorige week lilaexpemplaren, nu een kudde zwarte luizen. Dit jaar is de xxx jasmijn overladen met zwarte luizen. De sappige stengels net onder de bloemknoppen zien zwart, de bladeren eronder glimmend en plakkerig van het zoete spul dat de luizen afscheiden. Ik ben al een paar keer op ‘jacht’ gegaan naar lieveheersbeestjes, vaak vond ik ze op de vingerhoedskruiden, om die op de jasmijn te zetten. De larve van een lieveheersbeestje ook, dat zijn enorme luizenverslinders.

Deze jasmijn, philadelphus ‘Belle Etoile‘ geeft grote witte bloemen, met een rood hart. Een heerlijke geur, in Engeland noemen ze hem ‘mock orange’.

Langzamerhand raakt het longkruid uitgebloeit. Op de laatste bloempjes, of eigenlijk onder de laatste bloemetjes, hangen nog wat wilde bijen en hommels. Ook de buisvormige smeerwortel bloemen kunnen nog rekenen op frequent bijenbezoek.

De wetenschappelijke naam van de vuurwants is Pyrrhocoris apterus. De naam komt uit het Grieks en betekent letterlijk rood insect (Pyrrho-coris) zonder vleugels (a-pterus). De wants kan niet vliegen, maar heeft wel degelijk vleugels, zij het een beetje klein en verkort. Dit tweetal kwam ik vandaag tegen op het longkruid. Ze schijnen in grote aantallen voor te komen in de buurt van lindebomen. Vroeger zagen we ze alleen in warmere streken, maar ze trekken steeds verder naar het noorden, nu tot Zuid-Zweden en Denemarken.

Buxusmotrupsen houden vooral van het verse, net uitgelopen jonge blad. Op dit moment zijn ze dat ook vrij makkelijk te vonden.

Daar waar het lichte groen weg is, en je het donkergroene blad van vorig jaar ziet. Daar zie je dan wat spinseldraden en als je nog even kijkt en wat blaadjes omdraait: de rups.

Er schijnen buxusvallen te zijn, die met feromonen de mannetjes motten vangen. Voor de vogels te hopen, dat niet te veel mensen gaan spuiten met gif…. Wij in ieder geval niet.

Vorig jaar schreef ik een blogje, met een foto van een buxusvlinder, bij ons in de tuin op de conifeer. Zou dat de eerste van velen worden? Het ziet er wel naar uit.

Afgelopen vrijdag zat ik op het terras en zag twee pimpelmezen heel enthousiast in een grote buxusstruik bungelen. Wat zouden ze daar smikkelen, luizen op de bloempjes of…
Ik ging naar het buxushaagje langs de serre, en zag een klein plekje waar het verse groene blad weg was, daarin een plukje spinsel. En toen ik nog eens keek: deze fraaie groene rups, met olijke zwarte vlekjes. Even googlen bevestigde mijn verwachting, het is de rups van de buxus mot. In het betreffende heggetje zag ik (3 mei) maar 1 kaal plekje.
Toen ik bij een ander heggetje ging kijken. Ook 1 rups (op dit moment). Dikke kans dat er meer zijn.

Zou ik de koolmeesjes zo ver krijgen dat als ik rupsen uit de heg pluk en op voederplateau leg, dat ze dan de rupsen komen haen voordat die zich weer verstopt hebben?
En als ik de rupsen over de greppel heel mik, waar geen buxus is, wat dan?
Zal binnenkort weer gaan kijken.
Twee rupsen maken immers nog geen plaag…