Categorie: Beestjes

Hypericum calycimum is een laag blijvende wintergroene heester, die zich met worteluitlopers vermeerderd (ook via zaad). In verschillende staten van de VS invasief. Kan ik me wat bij voorstellen, hier groeit deze hypericum in de zijborder en neemt grote stukken over. Bij vorst kan het blad wat beschadigd raken (verbranden). Mooi groen uitlopend vers blad, dikke bloemknoppen, en dan barsten de knoppen open. Grote gele bloemen met op de eerste dag een koepeltje van oranje-getipte meeldraden. Grote gele bloemen. Enorme insectenlokkers.

• Hypericum: Grieks, hyper, boven, en eikon, een beeld, een schilderij; een takje calycinum werd -volgens wikipedia – boven schilderijen gehangen om boze gesten af te weren. calycimum : met een opvallende calyx.
• De Calyx (kelk) van een bloem is de buitenste krans van de bloem en staat ingeplant op de bloembodem.

Sinds een paar dagen krijgen we bezoek van een mus onder de glazenkap van de serre. Het beestje heeft inmiddels een naam, Wilhel-mus. We weten zeker dat het elke keer dezelfde is, want er steekt een veertje parmantig uit de rechterzijde. Zij komt beestjes vangen en heeft blijkbaar nog joingen in de buurt. De insecten worden niet ter plekke opgegeten, maar met een sierlijke vlucht vligt ze weer onder de kap vandaan en verdwijnt ergens richting tuin buurman Jan en verder. Na twee dagen zetten we ook een schoiteltje met pinda;s op ons terrastafeltje. Vanmiddag zaten we buiten, beiden op het terras te lezen. Frrrrt, frrrrt, daar vloog Wilhel-mus weer boven ons hoofd. Geprobeerd een filmpje te maken, maar daar vloog ze te snel voor. Wel alvast deze twee screendumps uit het (onrustige) filmpje.

Met het avondeten was het wat te koud geworden buiten en zaten we binnen in de serre. Daar kwam Wilhelmus weer beestjes vangen. En ze had haar maatje meegenomen. Die had meer belangstelling voor de pinda’s op de terrastafel.

Ik stond op het punt om een bosje met look zonder look uit te trekken.

Om te voorkomen dat het zich al te enthousiast gaat uitzaaien. Vorige week waren de laatste witte bloempjes in bloei en nu zijn de zaadpeulen aan het rijpen. Terwijl ik me gereed maakte om met beide handen de bos vast te pakken en als geheel uit de border te trekken, stopte ik. Vorige week had ik al gekeken of ik eitjes van het oranjetipje kon vinden. Look zonder look is, net als de pinksterbloem, een waardplant van het oranjetipje. Geen eitjes. Dus ik verwachte ook geen rupsen. Net op tijd zag ik opeens, parallel aan een stengel een klein rupsje. En nog een, en nog een. Een plantje had ik al uitgetrokken., Die rupsjes verhuisde ik zorgvuldig naar de overgebleven planten. Laten staan dus. En als de koolmezen ze niet vinden … over een tijdje eerst poppen (benieuwd of ik die dan kan vinden. En later weer vlindertjes.

Het is weer de tijd van de bijen en zweefvliegen.
Soms hangt er zomaar een bijtje stil , vlak bij je.
Steeds op dezelfde plaats.

Als ie stil hangt is het geen bij, maar een zweefvlieg.
Minuten lang kan ie het volhouden.
Soms even wegschietend, en met een’ achtje’ weer terug naar vrijwel dezelfde plek.
Territoriaal gedrag, van de zweefvlieg.

Een uitgelezen kans om de zweefvlieg van dichtbij – vliegend- op de foto te zetten.
Het lijkt makkelijk, maar valt nog niet mee.
Hoe stel je camera scherp op een beestje dat steeds zo maar uit beeld vliegt…

Daarom: de zweefvlieg challenge!
Maak een foto van een vliegende zweefvlieg en stuur die naar me op.
De mooisten worden geplaatst op dit blog.

Tegen onze achterbouw hangt een vogelhuisje , vlak bij de kliko’s die verstopt staan achter het stukje Frans schapenhek.

Van de week hoorde ik opeens frt, frt.
Koolmees vloog langs met frutsels in zijn snavel.
Klein gepiep uit het nestkastje. Bewoning!

Pa en ma koolmees hebben het er maar druk mee, ze vliegen aan (met voer) en af (met uitwerpselenzakjes).

Ineens liep ie in de achtertuin.
De wolf.
Niet zomaar een Wolf.
Een wolf met een rode halsband om.
Wolfje heette ie, nu langzamerhand Wolf.
Woont twee huizen verderop.
Was tot nu toe wat voorzichtig, maar kwam gister mouwend naar me toe.
En voor me op het pad over de grond rollen.
Zal niet lang duren voordat ie ook op het terras ons gezelschap komt houden.
Eens kijken wat Flock daarvan vind.

Woeker en woeker naast elkaar. Daslook en gele dovenetel. het zijn echte ’thugs’ , zoals de Engelsen dit soort woekerplanten noemen, Maar wat bloeien ze mooi in deze tuin van het haar. Met Hommels hangend aan de gele lipbloemen, en tientallen honingbijen vanmorgen op een zonnig veldje daslook in de tuin. Zou de honing dan ook een beetje naar uien smaken?

De laatste twee foto’s zijn van de bloemknoppen van de meidoorn. Pas op het beeldscherm van computer zag ik het kevertje. Wat denk je. Hoe zou die heten? Het meidoornhaantje.