Categorie: Beestjes

Er was eens een slak die Isaac heette. Isaacs ouders warren geletterde slakken en die gaven elk groep jonge slakjes een naam met een opeenvolgende letter. De eerst lichting slakjes had een naam beginnend met een A, Isaac kwam uit de negende groep, naar Ivan, Ilona , Ids en nog een heel stel anderen. Isaac was genoemd naar Isaac Newton, en of het nou toeval was of niet, Isaac had belangstelling voor de natuur en alles wat daar gebeurde. Hij probeerde allerlei dingen uit, proefondervindelijk. Zo kwam het dat Isaac leerde vliegen.

Op een dag gleed Isaac op zijn slakkenvoet over een hobbelig grindpad. In gedachten peuzelde hij de verlepte bloemblaadjes op die daar lagen. Dat is namelijk het dagelijks werk van slakken. Restjes opruimen, van uitgebloeide bloemen, en plantjes. Heerlijk, deze blaadjes, waar zouden ze vandaan komen, vroeg Isaac zich af. Misschien zijn ze lekkerder als ze nog verser zijn. Met zijn ogen op steeltjes keek Isaac rond of hij de bron van de bloemblaadjes kon vinden. Overal groen, zag hij, op slakkenooghoogte, maar geen gekleurde bloemen. En aan de ene kant een witte muur die als een steile klif omhoog stak. Isaac’s blik dwaalde omhoog. Ver, ver boven hem uit zag hij iets overhangen vanuit de klif. Heel scherp zag hij het niet op die afstand, maar het leek wel gekleurd. Misschien wel bloemen, dacht Isaac, en hij maakte een sprongetje van plezier.

Toen bleek het natuurkundig inzicht van Isaac: als daar heel ver boven bloemen waren, en hier beneden lagen bloemblaadjes…. dan was vast de zwaartekracht aan het werk geweest die de blaadjes van boven naar beneden bracht. Dus alles wat hij hoefde te doen om verse bloemblaadjes te vinden was tegen de zwaartekracht in te gaan. Hoe? Slakkeneindje voor slakkeneindje, de grote klif beklimmen. Hij was er bijna.

He kijk, daar loopt een huisjesslak tegen de muur op weg naar de hanging basket, zeg ik tegen Eddy. Ik pak de slak voorzichtig bij zijn huisje en gooi hem met een grote boog naar achter in de tuin. Een vliegende slak, die kom ik regelmatig tegen in onze tuin.

Wat een plaatje!

Buurpoes Flock die ons hier aankijkt. Het lijkt alsof ie helemaal in het groen zit. Schijn bedriegt. Er loopt een pad van twee tegels breed vlak voor het terras langs met een klein reepje gras tussen terras en pad. Flock zit op pad, ongeveer twee meter van ons vandaan.

En hij zit daar helemaal niet rustig te soezen, zoals poezen goed kunnen. Hij kijkt of ie langs ons heen de serre in kan glippen en dan door naar de keuken, waar poezenbakjes voor onze poezen klaar staan.
Flock denkt toch echt dat ze voor hem zijn.

Roze scherm met eerdere bloempjes.
Wat is het? Inderdaad een pinksterbloem.
Lijkt overigens ook erg op de bloeiwijze van de damastbloem.
Met look-zonder-look, nu ook volop in bloei is het een van de waardplanten voor het oranjetipje. Die vliegt volop bij ons in de tuin rond.

NB. met de vlinder op de eerste twee foto’s is het niet goed afgelopen. op een van de warme dagen eind april was de vlinder de serre in gevlogen en kwam er niet meer uit. Toen ik hem vond heb ik de vlinder gevangen en buiten op een pinksterbloem gezet. Maar was te laat, een tijdje hing ie onder aan de bloem (zie foto’s). Toen ik een uurtje later kwam kijken, lag ie onder de bloem, oranje vleugeltjes en al, pootjes in de lucht.

We hebben verschillende bijenhotels in de tuin.

In rustieke oude stammen (‘met authentieke elementen’ zou in een advertentie voor een huis staan: oude rommel dus). Dit was een oud hakblok, dat Ome Job, de vorige bewoner van ons huis in de schuur had staan. Bij het opruimen van die schuur een maand geleden kwam ik het blok tegen.

Strak, modern, met een tikje design. Perfect ronde gangetjes, in de stukjes die over waren van de deurkozijnen, tijdens onze verbouwing.

Bakje met leem erbij, dat metselt zo makkelijk voor de metselbijtjes. Als de zon volop het bijenhotel staat, is het erg leuk er gewoon met je snufferd voor te gaan staan. En kijken wat er langskomt. Soms met koppie eerst naar binnek, laagje klei/ leem aanbrengen. Soms met het achterlijfje eerst naar binnen, om een eitje af te zetten en stuifmeel van haar lijfje af te schudden, als eerste voer voor het larfje dat komend voorjaar pas uit gaat komen.

Tip van Marion: doe er wat gaas voor, zodat de spechten de gangetjes niet uithakken en de larfjes opeten.