Krijgertje in de herkansing

Al een aantal jaren heb ik zaden besteld van de polygonum orientale. Gekocht vanwege de enthousiaste omschrijving van Diana, zie onder.
1 x kwamen de zaden op, ongeveer 10 zaailingen die -op 1 na- opgegeten werden door de slakken. De overgebleven zaailing werd een leuke plant die lang bloeide in de voortuin, ruim 1 meter hoog. Andere jaren niet gelukt, mogelijk verkeerde tijdstip (te laat) gezaaid, of toch weer die slakken…
Dus dit jaar nog een keer besteld en er bij verteld dat ik al jaren pogingen deed. Een stukje uit de mail van Diana vind je hieronder.

Over je bestelling:
Wat jammer dat de Polygonum het weer niet heeft gedaan! Ik kan je verzekeren dat de zaden vers en rijp en kiemkrachtig zijn hoor, ik heb haar afgelopen winter zelf weer eens gezaaid omdat ik haar ook in de achtertuin wilde planten, de zaden kiemden prima. Je krijgt de zaden gratis, in de hoop dat ze nu wel gaan doen 🙂 .
Zaai de zaden vooral rond kerst/Nieuwjaar, vind ik zelf altijd een mooie tijd, en gewoon buiten in potjes of in de volle grond, en niet meer naar kijken tot eind maart. Op mijn website kun je zien hoe de gekiemde zaailingen eruit zien.

Nu doe ik aan risicospreiding. Vandaag 2 januari: deel  in potjes buiten gezaaid, 4 zaden per pot, twee potjes ingegraven in een kweekbed, een derde potje dicht bij huis neergezet, enigszins buiten de looproute van slakken. enigszins buiten slakkenbereik. Deel in volle grond gezaaid: paar zaden vlak bij vijver in zonnige deel, met labeltje erbij!

Niets meer aandoen tot maart, aldus Diana. Ik ben benieuwd.

De beestjes waren dol op de bloemen, deze is van september 2009

Spektakel

Je hebt een heel spektakel gemist,
zei Eddy toen ik vrijdagmiddag thuiskwam. Een hele vlucht barmsijsjes had zich te goed gedaan aan de zaadjes uit de uitgebloeide teunisbloemen, pal voor het raam van zijn werkkamer. Hij liet me een foto op de ipad zien, in allerijl gemaakt.

Barmsijsjes!
Die hebben we maar heel af en toe gezien. Jaar of 10 terug, hier in de tuin, ook in de teunisbloemen. Het zijn zadeneters. Heel af en toe strijken ze in de winter (welke winter?) bij ons neer. Bruin witte vogeltjes, gestreept verenpakje en heel opvallend, een knalrood petje, en een roze borst.

Zaterdagmiddag was ik de modder van de tuinmannen van de paden aan het verwijderen, en ze doken weer op. De kudde. Naar binnen, fototoestel gepakt en voorzichtig naar de achtertuin geslopen. Een heel stel was al vertrokken, maar je begrijpt het idee.
Zo ziet een kudde barmsijsjes eruit.

Sluip, sluip, snel een foto voor ze weg zijn: hoeveel tel jij er?
Dichterbij geslopen, meer barmsijsjes vliegen weg

 

Bij de middelste aan de linkerkant zie je -als je goed kijkt- het rode petje

Vandaag, zondag, de camera klaar gelegd, voor het geval ze weer langs kwamen. Kijken of ik scherpere foto’s kon maken. En weet je…. ze kwamen niet,

Muis

Een muis houdt van een veilige warm plekje om te slapen en in de buurt van voldoende eten. Een goed geisoleerde ruimte met een kleine ingang en uitgang is ideeaal. Geen gevaar voor katen of andere roofdieren.

Spitsmuizen, bosmuizen en  veldmuizen slapen gewoon buiten in holletjes. Zo niet, de huismuis. Die komt in de winter in huis, en bouwt zijn nestje op zolder, in de kelder, in een spouw of op een plafond.

Geleende foto van internet. Dit is wel de kat op het spek binden, een vorm van uitlokking: de muis op de zaden.

Al jaren hebben we af en toe muizengekrabbel, net achter de bank, bij de buitenmuur/ tussenmuur naar gang en meterkast. Licht gekrabbel achter de drempel. Aanvankelijk gingen onze katten er nog wel een snuffelen en kijken, dat doen ze niet meer. Muis komt nooit binnen.

Sinds een paar weken is er een nieuwe bewoner. Eind van de middag, begin van de avond, tegen het donker worden horen we opeens actief gekrabbel in de keuken. Of beter, boven de keuken. Tussen het plafond van de keuken en de vloer van de bovenverdieping. Een minuut of tien, dan is ie weer stil. Ergens op weg naartoe?

Keutels hebben we nog niet gezien, en ook geen aangeknaagd spul. WE houden de boel scherp in de gaten.

 

Overwinteren

Een polletje gras, descampsia. Om een idee te hebben van de schaal: doorsnede pol centimeter of 30-40. Niets bijzonders. Of toch?
Descampsia is wintergroen. Elk jaar sterft een deel van de grassprieten af en komen er nieuwe verse bij. Het oude spul haal ik af en toe weg . Toen ik dat een maand of twee geleden deed vond ik in het stroachtige spul een soort nest. Van muis? Wie weet. Zo’n wintergroene pol is een mooie overwinterplek. Een deel van het stroblad liet ik zitten. Of ik het toen zo heb opgerold als boven op de foto…. dat weet ik niet meer.
Misschien zit er wel een egel, die heel knus al het stro-gras -als een dekbed- om zich heen heeft getrokken. Ik heb al eerder een slapende egel onder een pol descampsia aangetroffen.
Zal ik er nog wat extra takken en bladeren overheen doen?

Gebabbel

Achter in de tuin stond ik te rommelen bij de composthoop, toe ik een heel gebabbel van vogeltjes hoorden. Niet standaard geluid, dat ik meteen kon thuisbrengen. Leunend op de bezem, stond ik een tijdje naar boven te kijken. Een hele vlucht, wel 10. In de hazelaar.
Babbel, babbel. Hier is wat lekkers te halen.
Babbel, kwetter. Hier ook. 
De hazelaar heeft inmiddels bijna al het blad verloren. Tussen de duizenden katjes in wording, kon ik ze zien. Staartmeesjes. Naast de hoge pieptonen kunnen ze dus ook babbelen.

Van achter
Van opzij

 

Rondje door de tuin

Allerlei plantjes staan nog in potjes naast de schuur. Die wil ik eigenlijk nog ‘voor de winter’ in de grond zetten (met potje en al. Dan overleven ze de winter beter. Voorlopig lukt dat even niet, zo nat is de tuin. Dus geen tuinklusjes vandaag. Maar wel heel even naar buiten, en een klein rondje door de tuin. Rondom het huis. Gevolgd en daarna voorgegaan door Poes Sprot. Komt ie ook nog aan zijn loopje toe.

Wat doe jij daar achter, bij die schuur?
Ahh, even de takkenwal een geur-markering geven….
Wat lopen die kleine grindjes lastig
Dit is fijner aan de pootjes, gemetseld plateautje.
He, nu duurt het wel lang genoeg. Kom je nou nog? Tijd om weer naar binnen te gaan.

 

Het seizoen begint

Het vogelvoederseizoen is weer begonnen!
In de kamperfoelieboom vlak bij het raam van de voorkamer hang de eerste pindacake en vooral pimpelmezen en af en toe een koolmees weten die al te vinden. Aan de zijkant van het huis hebben we een vetblok in ‘huisje Moldau’ gehangen. Zeer gewaardeerd door de boomklever, die snavels vol komt halen. Grote bonte specht ook in een flits gezien.

Deze vetblokken en pindacakes hadden we nog over van het vorige voederseizoen, en konden meteen buitengehangen worden. Gister hebben we onze jaarlijkse bestelling gedaan bij Vivara: grote zak zadenmix en grote zak pinda’s. Vandaag ga ik de pinda en vogelvoersilo’s vast klaar zetten in de tuin, en als in de loop van de week het voer binnenkomt…. smullen maar.

In de nacht van maandag op dinsdag komt mogelijk de eerste nachtvorst, vorst aan de grond.

Minder Beestjes?

In mei van dit jaar stonden er artikelen in de krant naar aanleiding van een wetenschappelijke publicatie in Science. In Duitse natuurgebieden rondom de Duitse plaats Krefeld is de insectenpopulatie in de afgelopen 25 jaar met 80% gedaald. Vorige week kwam dit opnieuw in het nieuws naar aanleiding van verder onderzoek. Niet alleen in Duitsland loopt de insectenstand sterk terug, ook in andere landen. Bijen, vlinders, krekels, steeds minder. Wat er precies aan de hand is is niet zeker. Wat wel zeker is: bestrijdingsmiddelen in de landbouw (neonicotinoiden) en hoge stikstofconcentraties uit de lucht en regen hebben sterk nadelige effecten.

In de natuurgebieden zou juist de grote stikstofhoeveelheid de grootste boosdoener kunnen zijn. Door de stikstof groeien de planten zo snel, dat ze vooral blad maken en geen bloemen. De rupsen en larven op de planten hebben dan misschien wel genoeg te eten, maar de vlinders en insecten verhongeren door een gebrek aan bloemen.

Help mee en zorg voor (wilde) bloemen in je tuin en wat rommelhoekjes. Winterklaar is lekker rommelig. Asters bloeien in de nazomer, mooi, en echte beestjeslokkers. Bijgaande vlinderfoto’s zijn van een zonnige septembermiddag, de 23ste.

 

Klimopbijen

Half oktober bloeien er veel grassen, die zijn dan op hun mooist. ER valt niet te eten aan die graspluimen, als je een bij of insect bent. Hoe anders is dat met klimop, althans de ‘ volwassen’ vorm. De bolle bloemhoofdjes zijn een magneet voor de vliegende beestjes. Als de zon er dan nog op staat….

Het filmpje is van 15 oktober, met zijn uitzonderlijke hoge temperatuur voor de tijd van het jaar en volop zon.