Categorie: Beestjes

De WC boven is onder schuin gedeelte van dak neergezet, met een klein tuimelraampje. Omdat we ongeveer een maandgeleden regelmatig wespen in de WC hadden, op zoek naar nestelplek, was het raampje potdicht.
Een paar dagen geleden -ik heb al een hele tijd geen wespen gezien- deed ik het tuimelraampje open. Schrik!
In het richeltje aan de onderkant van het raampje lag een hele serie larven (van een solitair bijtje of hommel?) in bedjes van stuifmeel. Al bijna volgroeid zo te zien, en bijna aan het verpoppen toe. Heel voorzichtig heb ik het raam weer dichtgedaan, maar ben bang dat ik de beestjes verstoord heb en misschien hun coconnetje stukgemaakt heb. Over een week of twee ga ik weer kijken…..

Een van onze katten, Sprot, denkt soms dat ie een hondje is. Als ik in de tuin bezig ben (in huis trouwens ook), loopt ie constant achter ons aan.

Hij grijpt haar nek vast,
om vooral niets te missen
van haar eier-leg..

Blauwe lucifer
in tandem met groene.
Paring in Juni.

Zo blauw als hij
zijn er niet veel in de tuin.
Man azuurjuffer.

Vorige week stond het niveau van de vijver erg laag. DE kikkers vinden het prima, in het ondiepe deel is een flink strand ontstaan.

Er was wel regen voorspeld, maar de laatste weken kwam er weinig water uit de lucht. Dus vorig weekend de tuinslang een tijdje in de vijver gehangen.
Strand is nu weg, maar dat maakt de kikkers eigenlijk veel uit. Een bodempje water is ook lekker. En in het aller ondiepste deel zwemmen nu knoerten van kikkervissen. Ze zijn bijna klaar.

Als bloemetje ziet ie er niet zo bijzonder uit, de bloem van de wateraardbei. bruinrood, bijna geen bloemblaadjes en veel hart. voor deze hommel een festijn, blijkbaar volop nectar. Met de zon op de bloemen extra aantrekkelijk voor de hommels. Heen en weer vloog ze. Vol aandacht voor de bloemen.

Marco is  nogal een libellenliefhebber. Toen hij hier op 11 mei een nachtje bleef slapen tussen wandeldagen in, vertelde ik heb dat er net een libelle was uitgeslopen. Of om precies te zijn een juffer. Marco rende naar binnen, haalde zijn camera en maakte deze fraaie plaatjes.

 

De koolmezen-story 2017

Druk gezinnetje.
Broertjes en zusjes.
Kibbelend en knus.
Pa en Ma onvermoeibaar.
Voor hun kroost.

Filmpjes.
14 mei 8:23
15 mei 7:34
15 mei 7:42

Vrijdag na een regenbui scheen de zon op een groepje tulpen. Ik stond ze te bewonderen en zag opeens een klein geaderd witje op een van de tulpen zitten. Naar binnen en snel de camera gepakt. Toen ik terugkwam zat de vlinder er nog steeds. Beetje dichterbij, nog een beetje, afdrukken, Net mis. De vlinder was gevlogen. Wel fraaie tulpen op de foto.

De volgende morgen zat ie er weer! En nu wel op de foto. Op de onderkant van de vleugels een raster van fijne grijze streepjes, het klein geaderd witje.

 

Toen ik 25 april s avonds via de webcam het koolmeestjes bekeek, zag ik 3 kuikens, zie filmpje. En de volgende ochtend, nul eitjes en een gewriemel in het nest van 10 kuikentjes. Afke en Wim voeren de kleintjes allebei, het broeden deed Afke alleen, overdag zit zij regelmatig op de kuikens om ze warm te houden, en ook ’s nachts blijft zij op het nest.

Dit is het vierde jaar dat er koolmezen in deze kast broeden, en aangezien koolmezen in goede leefomstandigheden een gemiddelde leeftijd bereiken van zo’n 10 jaar, ga ik er voor het gemak van uit dat het nog steeds hetzelfde vrouwtje, Afke, is. In het eerste broedjaar is Pa koolmees verdwenen. Verder blijven koolmeespaartjes meestal 1-2 nestjes bij elkaar. Voor het gemak ga ik er van uit dat er dus elk jaar een nieuw mannetje is, dit jaar noem ik hem Wim.