Categorie: Binnen

De hele winter zit de kracht verstopt in de bollen en knollen. Bruin, droog, niets te zien. In een bak met zaagsel in de kelder, staan verschillende bollen en knollen. Vorige week, toen ik even in de kelder was, zag ik opeens groene puntjes boven het zaagsel uitsteken. De hoogste tijd!

Vandaag een paar zakken potgrond gekocht. Een duik in de schuur om een paar forse potten te voorschijn te toveren. En toen voorzichtig grabbelen in de bak zaagsel. Steeds meer knollen komen te voorschijn. In porties gaan ze in potten, aarde erover, water toevoegen. Ik heb er geen naamkaartjes bijgedaan, ik ga ze wel herkennen als ze boven de grond komen: begonia, gloriosa, commelina, gladiool en aronskelk.
Voorlopig blijven de potten nog in de serre staan, ivm af en toe nog nachtvorst. Straks -midden in de zomer- volop kleur in potten op het terras. Mooi vooruitzicht. Zo zag het er vorig jaar uit. Inmiddels hebben we zelf ook een agapanthus, ben benieuwd of die gaat bloeien.

Op de koude slaapkamer stond ie te overwinteren, de echium pininana, of reuzenslangenkruid. Komt van oorsprong voor op de Canarische eilanden, ik heb zaad gekocht in de botanische tuinen op het eiland Wight. Daar doet ie het ook prachtig. het is tweejarige of driejarige plant die 3-4 meter hoog kan worden. Maar van kou houd ie niet, dus staat in een pot. Eerste jaar 40 cm hoog, tweede jaar (nu) ongeveer een meter hoog. Zou dus dit jaar moeten gaan bloeien.
Dit is de tweede winter binnen, op die onverwarmde slaapkamer dus. Een onhebbelijkheid van de pininana is dat ie enorm last kan hebben van luizen. En dat heeft ie ook, nu. In januari!
De bladeren en stengels zijn hevig, bijna prikkend behaard, heel lastig om de luizen eraf te krijgen door wrijven. Twee weken geleden met plantenspuit met spiritus/zeepsop mengel bespoten. Wat een geklieder. En vorig weekend maar gewoon onder de douche gezet.

Best wel gezellig zo’n plant in de douche, maar toch niet erg praktisch. Het aantal luizen is flink verminderd, althans de grote. Maar vandaag zag ik al weer allerlei klein grut tussen de haren op de bladeren door schuifelen. Dus dit weekend maar weer omlaag sjouwen en onder de douche zetten.

Deze week kreeg ik een grote enveloppe met de post, met daarop een paar fraaie zomerse afbeeldingen. Een serie postzegels met vlinders en bloemen. Dat stemt me vrolijk. Voorschotje op de zomer.

De atalante hebben we jaarlijks in eigen tuin.
Ik heb wel eens een oranje luzerne vlinder gezien, niet in de tuin , maar een stukje verderop.
Dahlia’s van een andere soort hadden we afgelopen zomer in de tuin.
En een hibiscus ken ik vooral als kamerplant.

IN navolging van de groep NUHR (Niet Uit Het Raam), heet dit blogje UHR: = Uit Het Raam. Want dat is het letterlijk. Een stukje van onze achtertuin, gezien vanuit het raampje in de werkkamer van Eddy. Toen we hier lang geleden kwamen wonen was dit het raam in een grote garage, die we hebben verbouwd tot werkkamer (en badkamer). De oude raampjes vonden we zo leuk dat we die er in gelaten hebben. Niet erg praktisch trouwens, enkel glas en metalen raamframe zorgt voor koude brug. Maar wel leuk en authentiek.

Je ziet het pad dat naar de vijver loopt en het bruggetje over de vijver. Rechts de helgroene bos bamboe. Wat ultrakorte buxushaagjes aan beide zijden van het pad. Achter het muurtje loopt een zijpad naar links. En net buiten beeld links, tussen het muurtje en het huis staat onze houten fietsenschuur. Nog een detail: boven het muurtje uit zie je de regenmeter op een paaltje en daar boven een waaier van halmen van de molinia transparant. Dit siergras, pijpestrootjes, sterft elke winter bovengronds helemaal af. Nu nog enigszins overeind, over een maand een mikado van halmen op de grond.

Midden in de zomer, lavendel in volle bloei. Een klein bosje geplukt, bijeengebonden met een touwtje en in minivaasje gezet. Een deel van het water is verdampt en de steeltjes van de lavendel hangen al maandenlang boven het water. De bloemetjes zijn ingedroogd. maar omdat het bundeltje steeltjes de smalle hals van het vaasje bijna geheel afsluiten, een soort kurk in een fles, verdampt het water niet verder. In het vaasje heeft zich een alleraardigst biotoopje gevormd met mooie helgroene algen cultuurtjes.

De wolken jagen langs het zwerk
en de regen striemt tegen de ramen.

De wind stroopt
de bladeren van de bomen.
Nat blad plakt
op de tegels van het terras.

Niet eens koud is het,
maar zo donker.
Donker, en nog een maand donkerder.
De zomer ver weg?

Met een kaars als zon
en bloemen als tuin;
in goed gezelschap
is de zomer dichtbij.

Eigenlijk is het wel een gedoe, kuipplanten. Maar ja, toch heb ik er weer een bij. Van de plantenruil had ik een homp agapanthuswortel meegenomen, en die heb ik nu opgepot. Ben benieuwd of de overwintering goed gaat. Op internet volop omschrijvingen voor de verzorging van agapanthussen, zoals hier en hier. Niet helemaal eenduidig, gewoon eens proberen.

• Tussen 2 en max 8 graden: in de serre wordt het wel eens kouder, in de kelder is het te warm. Dat is nadelig voor de bloei.
• Niet nat, want dan gaan de wortels rotten: hmm heb net bij het oppotten flink wat water gegeven om de aarde goed tussen de wortels te krijgen.
• Als het te warm is begint de plant te vroeg de groeipunten te vormen. hmm, de plant die ik kreeg had al wat beginnende blaadjes…
• En mest willen ze ook nog: voor tijdens en na de bloei.

Een knoopunt van bladaanhechtingen, als je in het hart van deze plant kijkt. Zie raadpplaatje. Als je deze plant eenmaal gezien hebt herken je het vast de volgende keer ook. Ann had het goed geraden.
Het is een geranium, maar wat voor een! Volgens de website van Palma Verde “de king kong”  onder de geraniums. Vind ik wel een grappige term.

Absoluut niet winterhard, komt oorspronkelijk uit Madeira. Vandaar Geranium Maderense. In het Nederlands heet ie de palmboomgeranium. Ik heb hem gezien in de botanische tuin van de Isle of Wight, in de zomer 2015. Gezaaid later die zomer, hoewel ik later zag staan dat je bestens zaait in vroege voorjaar. Inmiddels drie zaailingen, waarvan 1 doorsnede 50 cm heeft, een ander doorsnede 30-35 cm, en nog een nakomertje (laat gekiemd) van nog geen 5 cm.
Ik heb ze nu boven in een koele slaapkamer staan, daar is redelijk veel licht. De kelder(s) zijn de donker, en de serre is niet altijd vorstvrij.
Bijzonder is dat het een driejarige is. In het tweede jaar, vanaf mei bloeit ie met grote roze bloemen. In het derde jaar (na nog een overwintering) wordt het een grote bloeiende bal en is dan op. Dan kan ik weer zaad oogsten voor een volgende driejarige cyclus.

Ik had drie grote knolbegonia’s.
Om aan risicospreiding te doen stond een pot al ruim een maand binnen, die kreeg ook nog regelmatig water. De andere twee stonden onder overkapping buiten.
Dat blijkt beter; de twee buitenknollen in kurkdroge grond zijn prima in orde, de binnenknol, met natte grond blijkt helemaal verrot. Een soort pasta. Wel zijn in die pot een paar nieuwe kleine knolletjes gegroeid. Maar eens kijken hoe die de winter doorkomen.

De foto is nog van de bloei. De knollen liggen in droge grond in de kelder. Te wachten op beter tijden.