Platte mug is bruikbaar

Ik moest zo lachen toen ik de tekst in de titel van dit blog zag. De tekst stond in de digitale nieuwsbrief van Vroege Vogels. Het was een tussenkopje bij een item over een steekmuggenonderzoek dat de universiteit van Wageningen uitvoert.
In het onderzoek wordt gekeken naar (steek)muggen die in de winterperiode overlast bezorgen: steken, of hinderlijk zoemen bijvoorbeeld. In een periode van 4 weken, half feb-half mrt, kunnen burgers steekmuggen opsturen. En uiteraard doen wij daar aan mee.

Mug 1 vloog vorig weekend (19 feb) met het mooie weer het openstaande raam binnen en lag een tijdje op onze schoorsteenmantel. Toen ik formulier voor inzenden een paar dagen (de 23ste) invulde stond er in de instructies: graag zo vers mogelijk…
Oeps, gemepte mug 1, die inmiddels code naam 720674 heeft gekregen, was al 3 dagen oud.

Mugnummer 720674

Er vliegt hier ergens nog een mug rond , zei Eddy. Om de mug zo goed mogelijk te houden, ving Eddy hem ’s middags met de ‘elektrische’ insecten-zapper. De mug ligt op de schoorsteenmantel, zegt Eddy, bij de zapper. Even kijken, om er zoals gevraagd een foto van te maken…. mug verdwenen.
Ontsnapt!

Of toch niet.’ s Avonds, op de bank, zoemde de mug weer rond. In een reflex greep Eddy naar de mug en had ‘m gevangen. Met het blote handje. Nu echt.
Mug 2 vereeuwigd op de foto met codenaam 779186. In een enveloppe op weg naar Wageningen.

Mugnummer: 779186

NB. Vanwege te groot succes is de actie inmiddels gestopt!
Je kunt geen muggen meer insturen.

IJsklaar maken

Winterklaar maken van de tuin, in de zin van alles schoonmaken en netjes afknippen… daar doen we niet aan. Alles lekker laten zitten tot het voorjaar. Fijn voor allerlei beestjes.
Iets anders is het een beetje rekening houden met strenge vorst en flinke sneeuwval. Dat wordt ons nu al een week beloofd, en morgen zou het zover moeten zijn. Ik schrijf dit blog op zaterdagavond 6 februari. Hier in het noorden is de voorspelling dat het tegen vier uur vannacht begint te sneeuwen, tot maandag ochtend. Ben benieuwd.
Vandaag- zaterdag dus- hebben we wel een paar voorzorgsmaatregelen genomen. We hebben de olijf, die op het overdekte terras stond, nu in de serre gezet. Geeft net iets meer beschutting. Bubbeltjes plastic en een dekentje om de pot en een beetje fleece achtig rond een stuk van de kroon. Verder heb ik een aantal stenen potten ook in de serre gezet om de kans dat ze stuk vriezen te verkleinen. Of dat helpt gaan we de komende twee weken zien, waarschijnlijk gaat het in de serre ook gewoon vriezen.

Ijsvrij houder in de groet vijver. Dakpan tegen het wegwaaien.
Ijsvrijhouder kleine vijver. Beetje oversized.
Olijf in de serre met dekentje aan de voet. Grootste deel van de takken steekt boven het witte vliesdoek uit.

Hoe het met de olijf gaat is toch wel spannend. Afgelopen jaren heeft ie steeds meer blad laten vallen en is nu vrijwel kaal. Ons voornemen is om hem komend voorjaar uit de grote terracottapot te halen. IN ieder geval nieuwe grond, mogelijk een grotere pot. Wordt vervolgd in voorjaar.

Clematisstekken binnen

Gister las ik in een oud nummer van Groei en Bloei (april 2020, nog geen coronawoord in dit nummer), dat je clematis goed kunt stekken, en dat je ze de eerste winter vorstvrij moet laten overwinteren!
Ah, dat wist ik niet.
Ik heb al verschillende jaren clematissen gestekt en ze bleven nooit in leven.

CLEMATIS BINNEN

Tussen de tientallen planten in potten ging ik op zoek naar potentiele clematissen. Lastig, omdat allerlei plantjes bovengronds helemaal afgestorven zijn.

Op goed geluk nam ik een paar planten mee naar binnen, naar de serre ook. Of het gaat lukken? Ik weet niet hoe gevoelig de eerstejaars clematissen zijn voor vorst. De afgelopen weken hebben we al verschillende nachten gehad met tot 8 graden vorst. Het voorjaar zal het leren.

Clematis ooit tijdens een tuinbezoekje op de foto gezte. Geen idee welke soort. WEl enormegrote bloem, zeker 20 cm doorsnee.
CLEMATIS BUITEN

Afgelopen zomer heb ik -weer een keer- twee clematissen gekocht. Die staan in de volle grond. Ze hebben het overigens niet erg goed gedaan. Geen bloemen gezien. Ik maak mezelf maar wijs dat ze dit eerste groeiseizoen nodig hadden om hun wortels te laten groeien. Ook hier is het spannend in in komend groeiseizoen : zullen ze het gaan doen?

De ene is een clematis tangutica: standplaats zon of halfschaduw, is na 3 jaar volgroeid (en dan tot 3 m hoog), bloeitijd juli-aug, snoeitijd einde winter/begin lente. Volgens het kaartje bij de plant: bemesten in voor- en najaar. De clematis staat in de achtertuin, aan de voet van een donkerbladige struik. De bedoeling is dat ie daar in gaat klimmen. De hangende gele bloemen zouden dan mooi moeten gaan afsteken tegen de roodbladige struik.

De ander is een donkerroodbloeiende clematis, die heb ik onder de klimrozen gezet die over onze schuur heen beginnen te groeien. Het kaartje hangt nog aan het struikje, zodat ik de plant niet kwijt raak. Als er niet te veel sneeuw ligt ga ik morgen even op het kaartje kijken naar de naam. Ook deze heeft niet gebloeid. Waarom niet?
Ik kan meerdere redenen bedenken: te laat geplant, het was al vrij heet en droog in zomer 2020. Te droog omdat de enorme klimrozen te veel water slurpen. Onvoldoende voeding?

Sneeuwbal

Veel sneeuw ligt er niet deze winter.
Tenminste niet in Nederland.
Gister een beetje in Limburg.
Meteen lange file’s.
Hele volksstammen met de auto.
Op weg naar ‘de sneeuw’.
Corona-uitje.


De sneeuwbal op de foto is van vandaag, en ik woon in Groningen.
Hoe dat kan?


Recept voor 1 sneeuwbal: maak je vrieskist schoon. De inhoud zet je even buiten (wij doen de spullen in een wasmand, met een dekbed er om heen voor de isolatie), lekker fris nu.
TIjdens het schoonmaken vang je het ijsgruis op, en daar kun je precies 1 sneeuwbal van maken.

We zijn allemaal groen

Concert voor kamerplanten, foto Nacho Doce.

Deze foto stond dit weekend in allerlei kranten en op sociale media. Ik las het verhaal in NRC ((zaterdag = papieren krant-dag). Toen ik een digitale versie van de foto zocht (kamerplant puccini) kwam ik de foto overal tegen. Amusant om te lezen wat de verschillende kranten schrijven. Over dit concert voor kamerplanten in het operagebouw van Barcelona. Die na het concert werden uitgedeeld aan verplegend personeel.

Ik werd geraakt door de foto en door de tekst in de volkskrant. Na een korte inleiding stond er: “Even wachten tot de gniffelpauze voorbij is.” En vervolgens vooral opriep om open en met verbeeldingskracht naar de foto te kijken. En naar het verhaal dat je daar zelf in ziet. Zoals de ‘smilies’ van lampjes. Die waren we eerst nog niet opgevallen.

Dit is wat het kijken naar de foto bij mij opriep.

We zijn allemaal groen
We zijn allemaal kamerplanten
Ook al heb ik brede bladeren, en jij smalle.
Groei ik in de breedte en jij in de hoogte.
We zijn allemaal kamerplanten.
We zijn allemaal groen

We zijn allemaal mensen.
Ook al heb ik een andere kleur dan jij.
Woon ik in Nederland en jij ergens anders.

We zijn allemaal mensen

Omhoog kijken

Afgelopen week was fris.
Soms grijs.
1 nacht flinke vorst.
Een ijsheiligen kwam langs.

Soms wat regen, dan weer zon.
Weinig op het terras gezeten.
Wel in de serre gegeten.
Weinig in de tuin rondgewandeld.
Of gekeken.
Wel omhoog.
Mooie luchten.

Vrijdagmiddag, de 15e, voor het eerst weer even goed rondgekeken in de tuin sinds vorig weekend. Wat een groeispurt! Ongelooflijk hoe snel de varens zich ontrollen, de vingerhoedskruiden de lucht in schieten, de akeleien in bloei springen. De tuin geurt zoet van de damastbloem.

Een geval apart is de polygonium polymorpha. In 2 weken van 20 cm tot zeker 120 cm. Je ziet de planten bijna groeien. De bloempluimen zijn ook al in ontwikkeling. Er komt nog zeker een halve meter bij in de hoogte, en misschien wel een meter in de breedte. Steun heeft deze niet nodig.

Over steunen gesproken: Monty Don vertelt altijd dat je de planten moet steunen voordat ze het nodig hebben. Dan moet ik snel zijn!

Over Monty Don gesproken: toch even slikken toen hij aan het eind van de de Gardeners’ World uitzending van gister vertelde dat Nigel, zijn golden retriever die al 9 jaar een enthousiaste rol heeft in het programma, er niet meer is. Ik heb Nigel wel eens genoemd in een blogje. Samen met Sprotje, eerder dit jaar ook overleden.

Zaaien en Stekken

Potgrond was op, dus nieuwe plantjes uit de tuin delen en oppotten moet heel even wachten. Ik had nog wel een zakje zaai- en stekgrond. Zelfde spul, zonder voeding, en met extra grit/vermiculiet voor goede drainage.

Ok dan wat zaaien en stekken.

Muurbloem

Op het zaaifront: die leuke oranje cosmea en donkere, grote afrikaantjes die ik nu al twee jaar heb gezaaid zijn nog niet gekiemd, 1 van elk pas.
De muurbloemples zijn de laatste twee dagen uit de grond gesprongen, bijna in elk plugje een miniplantje.

Anjertjes



Op het stekfront:
In een kweekkasje heb ik kopstekken van anjetjes gezet, een hele hoop. Staan nu in de vensterbank. En ook een paar in potjes buiten, eens kijken wat beter gaat.
Oeps! Terwijl ik dit zondagavond schrijf bedenk ik dat er een dichtgebonden plastic zak, met een heleboel lavendelstekken in de schuur staat. Glad vergeten vandaag,
Stekken van pepermunt, kattekruid en geranium tomentosum staan in glaasjes water. In de schuur nog wat potjes water met bessen struik stekken (ze zijn gaan bloeien terwijl ze gewoon op water staan!), een paar hortensiastekken, een citroengeranium.

Bijkeuken

Onze bijkeuken gebruiken we in de wintermaanden vooral omdat het espresssoapparaat er staat. En de binnengieter om de plantjes water te geven. Als het weer lente en dan zomer wordt wordt de bijkeuken een vooruitgeschoven post voor de tuin. We lopen door de bijkeuken de serre in. We gaan door de serre naar het terras. En via het terras de tuin in.

In de winterperiode wordt de bijkeuken tamelijk rommelig, met allerlei stekjes, plantjes, bakjes. Aanrecht in de bijkeuken is perfect voor binnentuin-klusjes als zaaien en stekken. Hoog tijd om hier ook op te ruimen, net als in de tuin. Nog een klusje: bijenhotel ophangen.