Ondanks, nee dankzij, de warmte afgelopen week doen sommige planten het heel goed. Zelfs als ze in de serre staan die aantal dagen tegen/boven de 40 graden warm was. Natuurlijk wel omdat deze planten in potten ook elke dag water kregen.




Alles in en om onze tuin
Ondanks, nee dankzij, de warmte afgelopen week doen sommige planten het heel goed. Zelfs als ze in de serre staan die aantal dagen tegen/boven de 40 graden warm was. Natuurlijk wel omdat deze planten in potten ook elke dag water kregen.
Veel bloemen in de tuin, maar bijna nooit binnen. Als we een bosbloemen hebben in een vaas, dan is dat meestal een kado. Zoals deze fraaie clematissen van Sigrid (die een heleboel oude jaargangen tuintijdschriften meenam).
Ik wist helemaal niet dat je ook clematissen voor op de vaas had, dat de stengels lang genoeg waren om ze in een vaas neer te zetten. Nou kan prima. Ze zijn bijzonder elegant. Op zoek naar een vaas met smalle hals kwam ik bij de tinnen kan, een erfstuk.
We hebben een heerlijke serre, glazen wanden, glazen dak. Vanaf april tot oktober plek om te lunchen en te eten. Bij temperaturen die hoog genoeg zijn, verder naar buiten, naar de -met glas- overdekte veranda.
Er is wel een maar…. veel glas = veel ramen= veel vies.
Toen we de serre lieten bouwen maakten we de serre regelmatig (dwz 1 x per jaar) schoon. Zwaar werk, en vooral het glazen dak is erg moeilijk te bereiken. Allengs werd de serre meer bevuild, met algen e.d.
Dit jaar voor het eerst een schoonmaakbedijf ingeschakeld. Rene, van DSR cleaning, kwam afgelopen week langs. Het kostte flink wat tijd, de ochtend en eerste helft middag, maar toen was het ook weer prachtig. Blinkend en wat een licht. Zeer tevreden met het resultaat.
Viel even tegen dat het weer grijs , kouder en winderiger werd.
Na die prachtige lente dagen in februari.
Binnenblijven.
Paar dagen geleden stond Ina opeens op de stoep.
Ina leest al vanaf het begin dit blog ’t Groentje’.
Ina woont op fietsafstand,
heeft een mooie tuin aan de rand van het open Drentse land.
Langs de lengte van haar tuin loopt een enorme forsythia-haag.
En die hadden ze gesnoeid.
En een bosje snoeisel kwam Ina langsbrengen.
Als bedankje voor de vele ‘groentjes’.
Nu is het ook een beetje lente binnen.
Dank je, Ina.
Twee foto’s, genomen vanaf mijn favoriete plekje op de bank.
Zoek de verschillen tussen de foto’s (en meld ze als reactie op dit blogje).
Op deze plek zit ik meestal deze blogjes te typen.
Behalve het raam op de foto, uitkijkend op de zijborder, is er iets naar rechts op de foto de voorruit. Van daaruit kijk ik over een laag stukje van de vuurdoorn (met vorige week een merel) naar een boompje waarin een dikke kluit kamperfoelie groeit en waar we vaak de vetbollen voor de vogels inhangen.
Laatst ging ik een nieuw blok kopen met blanco papier.
Om te oefenen met tekeningetjes maken.
Ik zou een 1 daagse tekencursus gaan volgen.
Even naar de action.
Dit is de voorkant van het blok, zo vrolijk.
Als ik het gebruikt heb, doe ik de voorflap weer terug en leg het blok met de voorkant naar boven in de la van mijn bureau.
Elke keer als ik het blok weer ga gebruiken, moet ik weer glimlachen.
Het leuke is dat de spreuk voor iedereen kan gelden.
Ieder met zijn eigen ‘ happy’.
Meestal begin ik elk blogje met een foto. Eerst een plaatje, dan er wat tekst omheen bedenken. In voorjaar en zomer is dat super makkelijk: dan een kort rondje door de tuin met fototoestel of telefoon(camera) en ik heb een heleboel bronnen van inspiratie.
Op een natte herfst- of winterdag is dat minder voor de hand liggend. Het is lastiger om snel mooie foto’s te maken, minder kleuren, minder licht. Tuurlijk kun je ook nu mooie foto’s maken, maar dat vereist meer voorbereiding, goede belichting of evt. bijlichten, statief. En dat komt er nu niet zo van.
Het blijft bij een kort tuinrondje. Kraag hoog opgetrokken, handen in mijn warme jaszakken. Een kort tochtje met het schillenbakje naar de composthoop achter in de tuin. Een snelle beweging van de hark om afgevallen blaadjes van het pad in de borders te vegen. Dat is nu ook zo goed als klaar, de bomen zijn vrijwel kaal en de meeste bladeren liggen nu op een grote stapel in een reusachtige plastic zak: bladaarde in wording.
De enkele foto die ik nu maak, heb ik al eerder gemaakt. De knaloranje vuurdoornbesjes. Die langzaam maar gestaag worden weggewerkt door de verzameling merels. Begin 17e eeuw (1) verscheen deze struik in Europese tuinen.
Vanuit een ooghoek zie ik beweging. Op een meter afstand van waar ik zit te schrijven, op de vuurdoorn juist achter het raam zit Lydia, een mereldame. Besje na besje verdwijnt in haar snavel. Alsof ze door heeft dat ik net over haar schrijf…
Vuurdoornweetje van wikipedia
Alice M. Coats, Garden Shrubs and Their Histories (1964) 1992, s.v. “Pyracantha” notes that it does not appear in John Gerard’s Herball of 1597 but was in gardens before 1629, when John Parkinson mentions it, as the “ever greene Hawthorne or prickly Corall tree”.
Meer hier.
Nieuwe app op de ipad Procreate.
Kun je mee tekenen en bestaande figuren bewerken.
Kleuren aanpassen, vormen veranderen, uitsmeren.
Een probeersel.
In de vensterbank hebben we een mooie bos bloemen.
Door een serie toevalligheden is die daar gekomen.
Met de kortere dagen gaan veel planten in rust. Voor sommige kamerplanten, bij ons in Nederland tenminste, begint het bloeiseizoen dan juist. Bijvoorbeeld de kerstcactus, of lidcactus. Bij ons bloeit ie trouwens nooit met kerst, maar al eerder, bovenstaande foto is van 26 oktober. Er zijn wel wat trucs om de bloei met kerst te laten vallen als je dat zou willen, bv. hier.
Een groot deel van het jaar is deze vetplant groen, de platte blaadjes als een soort vingerkootjes aan elkaar. De ene week zie je nog niets, een volgende week een paar knopjes aan de uiteinden van de ‘vingers’, en nog een paar dagen….. overdadige bloei. Dit is de enige tijd van het jaar dat je de plant goed water moet geven. Ga vooral dichtbij staan om de ingenieuze bloemvorm te bekijken. Kunstig in elkaar gevouwen, zijden bloemen bijna.
Andere perioden kun je de schlumbergera beter te droog dan te nat houden.
Mocht de plant wat slap worden, voel dan even goed aan de grond. Want de lidcactus gaat ook slap hangen als ze te veel water krijgt. Nog meer water geven, omdat je denkt dat ze te droog staat, helpt de plant onvermijdelijk om zeep. Dat is me al eens gebeurd.
Van oorsprong komt de schlumbergera voor in de regenwouden van Brazilie. Groeit daar in de schaduw op boomstammen. Dat betekent dat ze dus ook weer niet mogen uitdrogen. Kortom, een plant met een beetje gebruiksaanwijzing, maar heb je eenmaal een goede plek voor ze, dan kun je er heel lang plezier van hebben. Je ziet ze vaak in roze of roodoranje tinten. Er schijnen ook gele te zijn, maar die heb ik nog nooit gezien.