Categorie: Binnen

Begin juni kocht ik een potje paarsbladige basilicum. Als je zo’n potje voor gebruik als keukenkruid koopt zitten er vaak tientallen zaailingen in 1 potje. Het eerste dat ik bij thuiskomst deed was de zaailingen uit elkaar halen. Een vijftal individueel opgepot en de rest in kleine kluitjes in een brede ondiepe bak geplant. De losse zaailingen zijn mooie kleine struikjes geworden, twee heb ik er nog, de andere zijn met enthousiaste bezoekers meegegeven.

De grote bak puilt uit van de basilicum. Nu de zon minder fel schijnt is het knalpaarse blad een beetje aan het verkleuren naar groenpaars. De bloeitoppen heb ik tot een paar weken geleden consequent verwijderd, dan blijft het blad wat malser. Maar nu mag de plant zijn eigen gang gaan. Op de tafel in de serre is het nu een feest van knalpaarse kleine bloemetjes.

Paar weken lavendel geplukt. En laten drogen. Gister de bloemjes van de kurkdroge stengels gerist. Met tuinhandschoenen aan, die nu helemaal naar lavendel geuren.
Af en te was de geur bij het ‘rissen’zo sterk dat het bijna op mijn keel sloeg. Nu heb ik een flinke bak vol met fijngeurende bloemblaadjes (en nog een verdwaald takje). De stengeltjes heb ik op een tuinpaadje gestrooid, elke keer als ik daar over heenloop ook nog wat geur.
Dinsdag ochtend ga ik naar Hilde, endje verderop in de straat. Samen gaan we lavendel geurzakjes maken. Resultaat volgende week.

Ondanks, nee dankzij, de warmte afgelopen week doen sommige planten het heel goed. Zelfs als ze in de serre staan die aantal dagen tegen/boven de 40 graden warm was. Natuurlijk wel omdat deze planten in potten ook elke dag water kregen.

Veel bloemen in de tuin, maar bijna nooit binnen. Als we een bosbloemen hebben in een vaas, dan is dat meestal een kado. Zoals deze fraaie clematissen van Sigrid (die een heleboel oude jaargangen tuintijdschriften meenam).

Ik wist helemaal niet dat je ook clematissen voor op de vaas had, dat de stengels lang genoeg waren om ze in een vaas neer te zetten. Nou kan prima. Ze zijn bijzonder elegant. Op zoek naar een vaas met smalle hals kwam ik bij de tinnen kan, een erfstuk.

We hebben een heerlijke serre, glazen wanden, glazen dak. Vanaf april tot oktober plek om te lunchen en te eten. Bij temperaturen die hoog genoeg zijn, verder naar buiten, naar de -met glas- overdekte veranda.
Er is wel een maar…. veel glas = veel ramen= veel vies.
Toen we de serre lieten bouwen maakten we de serre regelmatig (dwz 1 x per jaar) schoon. Zwaar werk, en vooral het glazen dak is erg moeilijk te bereiken. Allengs werd de serre meer bevuild, met algen e.d.

Dit jaar voor het eerst een schoonmaakbedijf ingeschakeld. Rene, van DSR cleaning, kwam afgelopen week langs. Het kostte flink wat tijd, de ochtend en eerste helft middag, maar toen was het ook weer prachtig. Blinkend en wat een licht. Zeer tevreden met het resultaat.

Twee foto’s, genomen vanaf mijn favoriete plekje op de bank.
Zoek de verschillen tussen de foto’s (en meld ze als reactie op dit blogje).

Op deze plek zit ik meestal deze blogjes te typen.
Behalve het raam op de foto, uitkijkend op de zijborder, is er iets naar rechts op de foto de voorruit. Van daaruit kijk ik over een laag stukje van de vuurdoorn (met vorige week een merel) naar een boompje waarin een dikke kluit kamperfoelie groeit en waar we vaak de vetbollen voor de vogels inhangen.

Laatst ging ik een nieuw blok kopen met blanco papier.
Om te oefenen met tekeningetjes maken.
Ik zou een 1 daagse tekencursus gaan volgen.
Even naar de action.
Dit is de voorkant van het blok, zo vrolijk.

Als ik het gebruikt heb, doe ik de voorflap weer terug en leg het blok met de voorkant naar boven in de la van mijn bureau.
Elke keer als ik het blok weer ga gebruiken, moet ik weer glimlachen.
Het leuke is dat de spreuk voor iedereen kan gelden.
Ieder met zijn eigen ‘ happy’.