Categorie: Elders

We hebben nog een paar etappes van het Drenthepad staan, de meeste die vanuit ons het verst weg liggen. Met openbaar vervoer niet altijd makkelijk te bereiken. De nacht van vrijdag op zaterdag logeerde Edwin bij ons, en voor hij weer richting Utrecht vertrok wilde hij wel een stuk in Drenthe fietsen. Rond Norg en omstreken, waar vroeger de familie altijd op vakantie ging. Hij had de fiets achterop de auto.
Mooi te combineren: we reden met Edwin mee tot aan Diever en wandelden van daar uit naar Appelscha, geplande afstand 21,6 km. Edwin ging zelf fietsen in de omgeving. Het begin stuk van de wandeling ging door bos, en ik verbaasde me er al over dat de digitale ‘stip’ op de kaart in de route app, niet op de ingetekende route stond. ‘Komt omdat we midden in het bos zitten’, zei Eddy, ‘dan kan de GPS je niet vinden’. Maar een tijdje later, in een openere gebied, nog steeds ver van de route in de app. Terwijl we toch keurig bordjes ‘drenthepad’ volgden….

Wat blijkt? De route is flink veranderd, grote stukken zijn iets verder naar het westen uitgezet. En de route is iets langer geworden. Midden in het bos de nieuwe route gedownload (de gele) en verder gewandeld volgens deze lijn. Merendeel prachtig, sommige stukken nog wat saaier met veel naaldbomen. Staatsbosbeheer is zeer actief in het diverse maken van grote stukken van dit Drensch-Friesche Wold. Door het verwijderen van niet inheemse bomen als Amerikaanse eik en Japanse larix, en het afplaggen van opengevallen stukken, om hergroei van heide te bevorderen. Het zal hier in augustus met de bloeiende heide ook prachtig zijn. Vlak onder Appelscha is een stuk met een zandverstuiving, een grote zandbak, waar op een zonnige zaterdag middag veel gezinnen met jonge kinderen komen spelen. Met de Qliner naar Drachten, dan andere Q liner weer naar Groningen. En nog een laatste bus naar Haren. Het kan wel.

Zaterdag weer een stukje gewandeld. Van Roden naar Leek(en Hoogkerk). Vooral het eerste deel is mooi. Parkachtig bos rond vroegere landgoederen. Als je omhoog kijkt, de bomen nog deels kaal, geven mooie, grillige silhouetten. Kijk omhoog en over een vennetje, of zoals hier een pingoruine. Kijk omlaag naar het groene tapijt, in deze tijd van het jaar vol met windbloemen : bosanemonen.

Het was al weer een tijdje geleden dat we vanuit Haren naar Kropswolde zijn gewandeld. Door de Westerbroekstermadepolder. Als je de route zo zie, een lang recht stuk, maar absoluut niet saai. Het is een moerassig, waterrijk gebied. Bij extreme natheid ook als overloop/opvangbekken voor de omgeving . Aan onze rechterhand een aaneenschakeling van plassen en meertjes. Met heel veel vogels. Hier bvloegt al jaren ook de zeearend. En ook de bever heeft inmiddels het gebied gevonden. De bever zagen we niet, wel zijn (haar) werk.

Lekkere wandeling, met de wind in de rug. En met de trein terug.

Beetje zon, water, riet.
Een steiger, brug of bomenspel.
Weerspiegeling en rimpeling.
Mooier wordt het niet.

De eerste drie tijdens ommetjes vanuit huis, de laatste van flinke wandeling vandaag door het Drentse landschap: P&R westlaren ( 1 bushalte van ons vandaan), Oudemolen, Taarlo, Balloerveld, Ballo , Rolde.

Dit is de tijd om wilgenkastjes van heel dichtbij te bekijken. net als de bijen, hommels en andere insecten doen. De ene dag nog zachte witte ‘vachtjes’ en ineens schieten de katjes in bloei. Met als gevolg: druk bezoek van honingbijen, wilde bijen, vliegen en hommels. Tegen. een blauwe hele helemaal spectaculair. Je kunt er bijna bijgaand staan om ze te zien ‘uitvouwen’. Heb je een wilg met katjes in de tuin op een zonnig plekje. Pak tuinstoel er bij en ga eens kijken of je katjes live in bloei ziet komen.

Deze katjes hebben we vanmiddag gezien in de Onlanden. De Onlanden is een prachtig ‘wet land’ gebied, ten zuiden van stad Groningen. Op een paar km van ons vandaan. Vanaf de uitkijktoren het beeld heb je een mooi zucht over de moerassige gebieden erom heen. En als er heel veel regen valt, dan staat bijna het hele gebied blank (waterberging). Behalve de iets verhoogde zandbult ‘Het beeld’ , waar de uitkijktoren op staat. Vroeger , rond 1300 al, kwamen de monniken die van klooster Aduard naar de kerk in Vries liepen hier rusten op de zandbult.

Zwerfstenen vormen een goede ondergrond voor korstmossen en mossen. De korstmossen op plekken waar het wat droger (en vaak wat hoger boven de grond) is. Mossen op plekken waar de stenen steeds beschaduwd blijven en vochtig.
Vandaag troffen we een mooie grote kei, ongeveer een meter in diameter die bijna altijd in de (half) schaduw ligt. Met het gevlekte zonlicht door de nog wat kale boom erboven een mooi gezicht. Ik kon niet anders dan de kei even te ‘aaien’ over de zachte vacht van mos. Middenin zie je een ‘gat’ in het mos. Ook andere bezoekers kunnen hun handen niet van het mos afhouden (en sommigen pulken een stukje eraf).

Deze bijna ronde kei maakt onderdeel uit van het hunebed bij Midlaren (of eigenlijk 2: de D3 en de D4). Elke keer als we in de buurt zijn, lopen we er even langs. Langs een heel smal paadje tussen twee boerderijtjes naar achteren lopen. Het was ons niet eerder opgevallen dat de keien / het hunebed zo groen waren van het mos. Misschien door de laagstaande maart-zon. Of omdat het nog niet zo droog is geweest.

De Brink in Zuidlaren, lila paars van de krokussen.
Met de zon erop vanmiddag, stonden alle bloemen open.
Hoeveel?

Vele duizenden.
Misschien wel tienduizenden.
Veel x mooi.

In de tuin hebben we er tientallen. Jaren geleden waren het er veel meer. In de zijborder aan de westkant van de tuin stonden ze. Verder stond er daar toen weinig. Na de krokussen, gevolgd door de blauwe bosanemonen, was het het hele jaar kaal in die border. Zeker 15 jaar geleden heb ik een aantal siergras-pollen geplant. Mooi in late zomer, herfst en winter. Pas vorige week heb ik de pollen afgeknipt. Ze moeten hoognodig gedeeld worden, breiden zich steeds verder uit. Inmiddels ook wat andere planten neergezet in deze border. Mooi gedurende het jaar, maar de overvloed aan krokussen is hierdoor wel wat verloren gegaan…..