Alles in en om onze tuin
Kijk bij een wandeling eens goed naar de bloeiende bermen en bloemenweides. Ze staan er prachtig bij nu. Soms speciaal ingezaaid, zoals een deel van de bijen en vlinder veldjes in de Hortus op de eerste twee foto’s.
En op de derde foto de Wadi die de oostrand van de wijk Haren-Noord vormt, parallel aan het spoor Haren – Groningen tussen de Grootslaan en de Noorderzanddijk. Ooit alleen een ‘gras’ wadi, nu volop in bloei.
Afgelopen week was ik bij Guillaume in de tuin. We hadden een afspraak om ideeën over de toekomst van de Hortus te delen. Tussen de zomerbuitjes door fietsen ik naar hem toe. Een opmerking over de kleurige bloemen in de tuin, veel in potten en bakken, leidde tot een tuinrondje. Guillaume en zijn vrouw Rita (beiden over de 80), gingen vroeger een aantal maanden per jaar naar Suriname. Een paar Coronajaren onderbrak dat patroon, en nu zijn ze heel blij met de eigen tuin hier in het dorp. Dol op kleur, dus veel bloemen, deels van hier, deels tropische planten. Ook heel veel afrikaantjes in verschillende kleuren en maten, en zinnia’s. Het meeste staat in potten, omdat een paar grote bomen aan het einde van de smalle tuin zoveel water slurpen. En ja, best veel werk om water te geven, maar ze hebben er lol aan.
Moet je hier eens kijken, zegt Guillaume, en neemt me mee naar een klein kasje in de tuin. Met kruiden en groenten, peper, paprika en aubergine, maar ook bittermeloen en een tropische spinaziesoort. Ongelooflijk wat er allemaal in zo’n kleine kas groeit, vind je ook niet?
De voortuin hebben Guillaume en Rita dit jaar helemaal op de kop gezet. Hij stond eerst vol met hortensia’s, leuk, maar wel een beetje saai, vonden ze. Nu proberen ze een steeds grotere diversiteit aan planten in de tuin te krijgen.
Wow!
Dat is nog eens rood.
Koraalrood.
Bloedkoraalrood?
Deze opvallende kuipplant staat in de Hortus in volle bloei. Komt van nature voor van Brazilië tot Noord Argentinië. Erythrina christa-galli voluit. Uit de vlinderbloemenfamilie. In Brazilië kan de plant uitgroeien tot 6 meter. IN een kuip wordt ie maximaal 2 meter. Meer een koraalstruik dus. Met de jaren wordt de plant mooier en mooier. Omdat het een langzame groeier is, én langlevend, kan de plant van generatie op generatie worden doorgegeven. In kuip. Want in de volle grond overleeft ie niet, zelfs niet met de steeds warmere winters. Minimum temperatuur om te overwinteren is + 5 graden. Mag bijna droog zijn en licht maakt niet zo veel uit. Kan goed teruggesnoeid worden.
In Wittlich, dorpje in de Eifel gingen we naar de Spar Max, supermarkt in het stadje. Bleek een beetje een oosterse/ Turkse wijk te zijn, we zagen er ook al verschillende shisha lounges, in de buurt. Het assortiment in deze spar was dan ook een beetje anders dan dat we verwacht hadden. Veel van de artikelen in de supermarkt hadden Turkse verpakkingen. Blijkbaar is zuivel niet zo in: we vonden wat yoghurt achtig spul, geen (verse) melk. Wel allerlei groentes en fruit die we nog niet kenden.
We hebben hem niet gekocht, en dus ook niet geproefd. Ziet er bijzonder fraai uit, maar de vrucht schijnt erg bitter te zijn. Het is familie van de komkommer -bitterkomkommer- en komt in grote delen van de tropen voor. In India heet ie Karella, de Chinese variant heet sopropo. De bitterkomkommer is wereldwijd bekend onder meer dan honderd verschillende namen .
Momordica charantia fam. Cucurbitaceae
Bitterkomkommer – Sopropo – Karella – Carella
Nederlands : Bitterkomkommer , Bittermeloen , Balsempeer , Carella,Sopropo
Engels : Balsam pear , Bitter gourd , Bitter cucumber
Duits : Balsambirne ,Bittergurke
Frans: Margose ,Carella ,Cocombre Africain
Spaans: Melón amargo , Cuneamor chino , Balsamina, Cundeamor
Italiaans : Karella
“Bitter in de mond , maakt het hart gezond “
Weekje er tussen uit, wandelen met Ingrid, in de Eifel. We zaten in een leuk huisje, een (bij) gebouw van een oude watermolen aan een beekje. Een kilometer of 2 buiten een gehucht Heidweiler. Hele dikke muren, ongeveer 80 cm, in het begin zelfs wat fris binnen, later in de week heerlijk koel. Ook daar werd het vorig weekend ruim boven de dertig graden. Terras met parasol was prima, maar soms even naar binnen voor de koelte. We hebben de lengte van de wandelingen wat ingekort en zochten routes uit die veel door het bos gingen. Dat was overigens niet heel moeilijk. Heel veel bos daar.
Een dag iets noordelijker, naar de vulkaaneifel, bij Daun (drie vulkanische meertjes), 1 dag naar Trier, 1 dag naar de Moesel (BernKastel). Een impressie.
Al jaren lopen we langs dat kleine oude boerderijtje. Eind 19e eeuw, holle scheefgezakte knotwilg in de voortuin. ooit stond het daar alleen. Nu aan de rand van een woonwijk, er tegen over een aantal appartemententorens, ernaast een verzorgingstehuis en senioren flats.
Het blijkt dat Roel hier woont! Ropel kom ik de laatste tijd vaak tegen omdat we actief zijn met Hortus Haren. Afgelopen vrijdag op bezoek bij Roel. Bedoeling was één uur (ahum), over Hortus-zaakjes. Het werd 3,5 uur en ik moest me er echt toe zetten om te vertrekken. Wat een leuk huis (alles scheef) en tuin. Roels is ecoloog en dol op plantjes. Bijvoorbeeld een heleboel vleesetende planten. Van alles in potten en bakken. Veel wilde planten, in heemes planten, bijzondere planten. En daarmee ook een oase voor allerlei beestjes. Doordat er veel bomen in de (achtertuin) staan is in de zomer nauwelijks te zien dat er hoge gebouwen in de buurt staan. Net als bij ons: achter onze tuin staat een flat vaan 4 hoog, maar daar is door de bomenrij nu niets van te zien.
Dit was de eerste keer dat ik bij Roel en Renee op bezoek was, maar zeker niet de laatste. Met een grote grijns kwam ik thuis. Uitnodiging voor tegenbezoekje aan de tuin staat uit.
Wat een mooi schilderij!
Met het gefilterde zonlicht op het grasveld en de grillige stam van de boom in het midden. Je zou zo met een boogje over het grasveld naar rechts willen lopen, om de boom heen, om te kijken wat daar achter te zien is. Dit moet in het voorjaar zijn. De boom nog niet helmaal in blad, op de achtergrond een paarse gloed van boshyacinten. Helemaal links een paar (bijna uitgebloeide) narcissen. chr een plaatje waar ik een hele tijd naar kan kijken en steeds weer wat nieuws ontdek.
Als je toch zo mooi kon schilderen….
Een van de lezers van dit blog zal het in ieder geval herkennen. Het is namelijk geen schilderij, maar een foto die ik eerder dit jaar nam in de tuin van een plaatsgenote. Door een poortje van wat donkere struiken met schaduw (links en rechts nog net te zien) naar het zonbeschenen deel van de tuin. De foto is een beetje overbelicht. En tegelijk geeft dat het schilderachtige effect dat je hierboven ziet.
Als een kind in de snoepwinkel, zo voelde ik me toen ik zaterdagochtend vroeg door de zelfoogsttuin van de Biotoop liep. Zelf ben ik geen abonnement voor het oogsten, maar tijdens de vakantie van een van de leden mag er een vervanger worden aangewezen. Ik was zo’n vervanger.
Met een mailtje op mijn telefoon waarin stond welke gewassen geoogst mochten worden en hoeveel en een kaartje waar op de tuin de bedoelde planten stonden.
Er was zo vroeg op de ochtend verder niemand. Mooi om zo door de tuin te lopen, door rijen met kapucijners in mooie paarse peulen en in de kas tussen hoge komkommerplanten door.
Vanavond een heerlijk maaltje met kraakverse capucijners en tuinbonen, met eikenbladsla, komkommer en basilicum.
Met een heleboel straatgenoten afgelopen vrijdagmiddag naar het einde van onze straat geluierd. Daar was een informatiebijeenkomst van de gemeente om de voorgenomen herinrichting van onze straat toe te lichten. Focus op een echte woonstraat, en belemmering van hardrijders, en minder last van zomerse hitte. Door het versmallen van de straat, door het planten van bomen (tzt tamelijk groot) op het deel dat vrijkomt bij de versmalling, door het gebruiken van licht(er) gekleurd asfalt. Ook zijn er om de 100 meter een aantal drempels beoogd: dat laatste lijkt ons niet zo’n goed plan. Heb je steeds remmende en weer optrekkende auto’s. Maar eens zien hoe het verder gaat. In oktober definitief besluit en begin volgend jaar de reconstructie.
De stoepen zijn tamelijk slecht maar die komen nog niet aan de beurt: tussen nu en een paar jaar komt er namelijk nog glasvezel in de stoep.
Vrijdag weer een etappe gewandeld van Lange afstanden route PronkjewailPad West , door de provincie Groningen. In de bus naar ons startpunt Hornhuizen kwamen we verschillende andere wandelaars tegen, maar die bleken allemaal een stukje Pieterpad te lopen. Dus al snel wandelden we met zijn tweetjes, tussen de velden en akkers van het Hogeland. Volop zon, en fijn dat er een verkoelende wind uit het noordwesten waaide. Met 25 graden kan het andere knap warm worden in het open land. Het graan was op de meeste plekken neig groen, niet goudgeel, de aardappels stonden in het gelid op hun heuveltjes. Langs veel weggetjes waren aan weerszijden bomen, zodat er behoorlijk wat ‘dappled shade’ was. De volle route was: Hornhuizen, Kruisweg, Kloosterburen, Saaxumhuizen, Rasquert en tenslotte Baflo.
