Woensdag een tripje naar Amsterdam, met een overnachting in Vestingstad Naarden. En donderdag via Odijk, waar Mieke woont, weer naar Groningen.
Altijd leuk om te kijken wat er op andere plekken groeit en bloeit. En leeft.
Geveltuintjes en bloemetjesmarkt in Amsterdam. De koe-happy stone vonden we bij de munttoren.
In Naarden ontdekten we een ooievaarsnest op de schoorsteen van het Vestinghotel. Het bleek de grote schoorsteen te zijn van de kamer (rechtsboven) waar wij sliepen. ’s Ochtends telefoon op selfie stand zo ver mogelijk uit het raam gestoken voor een foto van dichtbij: wel nest, de ooievaar niet gezien vanuit deze hoek. We hadden hem (of haar) wel horen klepperen toen we wakker werden.
Ooievaarsnest, stukje vestingwallen en geveltuin
Via een iets langere treinreis dan gepland naar Odijk (geen treinen tussen Utrecht Overvecht en Utrecht Centraal), Koffie en lunch en bijpraten met mijn zus. De eerste pioenen bloeiden. Die doen het heel goed bij haar in de tuin.
Pioenen tegen de fuchsia muur in de achtertuin en uitbundig bloeiende nepeta in de bak in de voortuin.
Afgelopen maandag op de fiets naar Noordlaren, tuinbezoekje bij Eef. Al vaker bij haar in de tuin geweest, in verschillende seizoenen. De kaatste keer was het koud en mistig en motregen. Deze keer prima weer, kopje koffie in de tuin (met zonnebril op). En uiteraard een wandeling door de tuin: het achterdeel is inmiddels een stuk bos geworden, alleen door de omringende weilanden gescheiden van het Noordlaarderbos. En dat is te merken ook. Eef had een aantal maanden geleden steeds allemaal putjes in de graspaden, soms een wat groter gat. Ze leende een infrarood camera, en de gatengraver werd op beeld vastgelegd: het bleken dassen te zijn, die uit het bos komen en lekker in de grond graven naar slakken en wormen.
De tuin inPergolaDe gedraaide brugEenbloemig parelgrasVanaf het terrasPersicaria microc. “Silver Brown’Zwarte roodstaartEefEef was bezig de schuren en bijgebouwen aan het opruimen. Daarbij kwam ze in de vensterbank, een hoge richel, een rommelig hoopje tegen. Dat bleek een nest van de zwarte roodstaart te zijn. Te donker om zo in het nest te kijken, maar met lichtje van de telefoon ging het wel. Zie de foto, ik tel er zes, maar misschien wel zeven. Duurt niet lang meer voor ze uitvliegen. een van de oudervogels stond ongeduldig hippend op de grond , te wachten totdat we weer bij het nest weg zouden gaan.
Voor de pergola groeit een flinke gebied met de zonnekroon, later in het jaar worden de planten met de zonnebloemachtige bloemen zo hoog dat je de dwarsbalk van de pergola helemaal niet meer ziet. Een paar jaar terug nam ik een flinke stek van de zonnekroon mee, de eerste twee jaar nioet erg goed aangeslagen, de slakken bleken ze te lusten. Maar dit jaar ziet het er goed uit. (Alhoewel, afgelopen week paar forse regenbuiken, dus slakkenvriendjes kunnen weer overal naar toe glijden…)
De brug: dat is een draaibrug geworden. Eef vertelt: met de vele regen vroeg in het jaar stond het water in de vijver ruim een halve meter hoger. De brug die oorspronkelijk dwars op de vijver lag, werd opgetild en draaide zich zelf 90 graden. Nu het water weer gezakt is ligt de brug in de lengte van de vijver, midden in het water. Meer een soort steiger.
Van het parelgras en de bijzondere persicaria nam ik een stukje mee, die staan inmiddels bij ons in de tuin. De persicaria wordt 90 cm hoog, groeit breed uit en bloeit van augustus tot oktober, net als twee andere perscaria’s microcephala die we al in de tuin hebben. Wit , dacht ik.
Samen de wereld wat mooier maken. Deze uitnodiging kreeg ik toegestuurd door Michiel. Michiel is hovenier en ik ken hem van de Wilde Planten Tuin Kring – Haren (nu IVN werkgroep).
Op zondagmiddag 5 juni organiseert hij een plantjes markt. Woon je in de buurt van Groningen en wil je stekjes delen , ruilen, kopen of verkopen of tuin- en kamerplanten kopen. Je kunt luisteren naar een verhalenverteller en naar live muziek. Of mee gaan met de rondleiding door de ecotuin. Heb je zin om een handje te helpen, met koffie en thee, welkom op de Goeman Borgesiuslaan 245 in Groningen. Neem dan even contact op met Michiel. Zijn email staat op de fleurige uitnodigingposter.
Paardenkastanjes in volle bloei zijn altijd imposant met hun kaarsen van bloemen. Meestal bloeien ze wit (vanuit de verte gezien dan), maar soms heb je roodbloeiende exemplaren. Vorig weekend waren we met vrienden in een huisje met een enorme tuin, waarin ook monumentale bomen. Grote hoge dennen, een treurbeuk en ook kastanjes. OP de foto lijken het twee bomen, links een witte (gewone) en rechts een rode. Maar…. het blijkt 1 boom te zijn. Waarschijnlijk is de rode vorm ge-ent op een onderstam van een gewone paardenkastanje, en onder de ent is een tak van de oorspronkelijke onderstam uitgelopen, en gegroeid, en gegroeid. De hoofdtak van het witte deel is inmiddels al 40 cm in doorsnee, vlak bij de sta, van de boom. Het witte deel is wel groeikrachtiger, dikkere kaarsjes ook. Op termijn zal de hele boom teruglopen naar de wilde vorm.
De WPTK – Haren is al een aantal jaren opgegaan in IVN- en is daar een werkgroep van. Wel is er nog een erfenis (bruidschat) van toen de club nog zelfstandig was (met een jaarlidmaatschap van maar liefst 5 euro/jaar :-). Het aantal leden wordt inmiddels wel kleiner en kleiner (en ook de grijze haren zijn ver in de meerderheid). Omdat de tuinkring 50 jaar bestaat, jubileum jaar, besloot het bestuur deze keer een kraam op de plantjesmarkt in de Hortus te huren. Samen met een aantal andere leden potte ik een aantal plantjes uit de tuin op, en vanmorgen om half 10 in de Hortus , plantjes in de fietskar. Mooi weer, zon, dat was bof. En een mooi plekje ook, bijna aan het begin van de route. Vooral de kleine kaardebol, die ik had meegebracht vond gretig aftrek.
Heel wat tuin-kennissen tegen gekomen op de plantjes markt in de Hortus. Ik stond zelf de ochtend bij de IVN kraam, maar ging uiteraard ook even bij de Groei&Bloei kraam kijken. Mooi ingerichte kraam en geinige metalen gietertjes voor de langskomende kindjes. Omdat ik ze zo mooi v ond, mocht ik er ook een meenemen. Zo blij als een kind.
Even naar het tuincentrum, om paar zakken potgrond te halen. Oppot- en deelseizoen van planten is weer begonnen. Nou ja, afgelopen week even op pauze. Opeens zo koud geworden, zelfs met sneeuw. En af een toe een ijswind. Dat nodigt weer even uit tot lekker op de bank zitten.
In het tuincentrum maakte ik een foto van deze intens gekleurde hyacinthen. Ze ruiken niet alleen heel sterk, ook de kleur spat er van af. Zijn het nu blauwe hyacinthen? of toch beter om ze paars te noemen. Of iets er tussen in.
Da’s lang geleden dat ik naar een avondlezing van Groei en Bloei ben geweest! Donderdag 16 maart, met Jitske, op de fiets naar Eelde. Een lezing van Esther van der Velde van de gelijknamige kwekerij in Heerde.
Samen met haar man runt ze een kleinschalige kwekerij voor fuchsia’s, geraniums (pelargoniums) , kuipplanten. De lezing ging over geraniums, en bestond uit een hele serie foto’s en daar dan steeds een verhaaltje bij. Esther en Gerrit waren met een bestelbus vol met geraniumpotten gekomen, en de aanwezigen waren wel weer in voor een plantje. Hele rijen stonden bij Gerrit om de geraniums-van-keuze af te rekenen.
Pelargonium Triste, eerste soort die vanuit Zuid Afrika naar Europa kwam, eerst VK, later ook Nederland. Zou met VOC schepen zijn meegekomen. Is donkerrood, met een wit randje. Esther zei: ‘Zou nachtgeurend moeten zijn; is me nooit opgevallen, maar ik ga dan ook niet ’s nachts aan de planten ruiken’.
Onderhoud: Toppen van de meeste opgaande geraniums eind maart : om ipv een enkele stengel een bossige plant te krijgen. In de zomer kun je bv de citroengeranium prima buiten zetten, in de volle grond. Wel in de winter binnen halen of gewoon stekken nemen.
Esther stekt van november tot begin april. In de zomermaanden lukt het minder goed. Najaar is weereen prima stektijd. Bodemwarmte wordt op prijs gesteld, en geen vrieskou. De meeste geraniums zijn niet winterhard, ’s winters vrijwel droog houden en liefst op vorstvrije plaats overwinteren. Esther en Gerrit hebben een dagtaak aan het verzorgen van alle stekken die ze nemen en planten die ze in de kwekerij hebben: 3000 soorten fuchsia en 400 soorten pelargonium. Van grote moederplanten nemen ze de stekken, die ze verder oppotten en vermeerderen. Water geven met mate, wel voeden (NPK 20-20-20), 1 x per 2 weken in de zomer.
Welriekende pelargoniums
Het zijn niet de bloemen van de geurende – of welriekende- geraniums die zo sterkk ruiken, maar juist het blad. Dat bevat allemaal kleine kliertjes, die bij aanraking de geurstof vrijgeven. Wie heeft (of had) niet een citroengeranium (p. graveolens)? En ook de zachtbehaarde – naar pepermunt geurende- pelargonium tomentosum is bij veel mensen bekend. Ik hoorde van Esther dat de laatste in het Engels ‘Baby’s bottoms’ wordt genoemd, omdat de blaadjes zo lekker zacht zijn.
Het blad van de welriekende geraniums wordt veel in de industrie gebruikt, o.a. voor geurende olien en parfums. Ik heb een plantje gekocht, de P. quercifolium ‘Royal Oak’, de eikenblad geranium, of eikgeranium. Maar dan een pelargonium. Bijzonder geurtje, kan ik niet echt beschrijven. Balsam?
Sectie hoarea: p. Oblongatum: zachtgeel , lijkt wel orchidee
Sectie otitis: P. Carnosum (hele dikke vlezige stengels, lange bloemstengel, p. Laxum
Sectie jenkinsonia P. Tetragonum (erg mooi met lange, maar zeer breekbare) stengels
Sectie ligularia P. Abrotanidolium (soort struikjes; model Miniboompje, leuk als je van bonsai houdt)
Sectie polyactium: P. Caffrum. P. Bowkeri (bijzondere ingesneden bloempjes, Moeilijk te vermeerderen)
De meeste pelargonium die je tegenwoordig koopt zijn kruizingen van de P. Zonale (wit) en P. Inquinans (knalrood).
Pelargoniums komen voor in allerlei tinten roze, rood, wit , paarsachtig. Een echt gele is er nog niet; na 20 jaar kruisen van p. articulatum met p. zonale is de p. zonartic ontstaan, met hinten van geel.
Esther en Gerrit van der Velde, foto van website kwekerij vd Velde
