Categorie: Elders

Vandaag weer op pad, met brood mee, altijd als reserve, hoewel we van plan waren om in Orvelte te gaan lunchen. Vandaag vertrokken we wederom uit Schoonloo en ronden eerst het laatste stukje van etappe 17 af. Een klein stukje dubbel met eergisteren, langs het Elp meer, op weg naar Elp. Na een kilometer of vier kwamen we in Elp aan, en piepklein dorpje in Drenthe, met een hotel en terras waar we -nog net voor er een groep “Happen en Trappen” kwam lunchen- een kopje cappuccino dronken. Vervolgens over naar de korte etappe nummer 16, ‘maar’ 13,7 km. Net als twee dagen geleden was het in de beschaduwde bossen, met heel veel vocht (plassen, maar ook moerassige delen) echt ‘muggen country’. Anti-mug spul kwam goed van pas. Orvelte bleek wat ver, dus midden in het bos, gelunched met eigen brood. `en toen we tegen half twee in Orvelte aankwamen, leipen we ook heel snel weer door. Het was er vreselijk druk, een markt , met allemaal standjes, en kuddes toeristen. Alle terrassen bommetje vol, hadden we geen zin in. Dus lekker doorgewandeld naar Westerbork, door het natuurgebied Reintjesveld. Er staat o.a. een nagebouwde boerderij uit de ijzertijd, en heel mooi, was dat in de gerst-akker ook veel wilde bloemen waren meegewaaid. Prachtig, zover het oog rijke, korenbloemen, kamille en andere bloemen tussen het gaan. De insecten hadden het er duidelijk naar de zin.

Even lastig was dat in Westerbork een korenfestival aan de gang was en dat de bushaltes in het dorp tijdelijk opgeheven waren. Mara waar je dan naar toe moest …. (blijkbaar had de gemeente nagelaten de afsluiting door te geven aan de OV route plannen). Uiteindelijk een tijdelijke halte gevonden, maar daar stond nergens bij of en wanneer de bus zou rijden. Toen maar besloten om richting Beilen te gaan wandelen (6 km verderop). Kon er nog wel bij, op de ruim 20 van vandaag. Zover kwam het niet, eenmaal buiten Westerbork zagen we een reguliere bushalte met reguliere tijdtabel en de bus kwam ook nog op tijd.

Met drie bussen naar Schoonloo, en dan 1,5 km om bij etappe 17 van het `Drenthepad te komen. Dat was op 2 augustus. Deze keer met zijn tweetjes. Rugzakje, brood, en ruimen voorraad water. Van een aantal van de foto’s is het moeilijk te achterhalen waar het precies is. Maar foto drie kan niet missen. Daarop zie je een serie van de radiotelescopen van de Westerbork Synthese Radio Telescoop, in boswachterij Hooghalen. Er loop een wandelpad langs, het Melkwegpad. Het terrein sluit aan bij voormalig Kamp Westerbork, nu een herinneringscentrum. Hier waren heel veel mensen, gezinnen met kinderen, verschillende rondleiders, allemaal informatieborden, de commandantswoning van het vroegere concentratiekamp in WOII nu ingepakt in een glazen schil. Echt indrukwekkend en tot nadenken stemmend was de verdere wandeling naar Hooghalen. Langs het bospad stond elke 25 meter een paal, een rechtopstaande biels, met daarop eenvoudig bordje met een datum, een plaatsnaam en een aantal personen. Dinsdag 15 februari 1944, BERGEN BELSEN, 773 personen. De meeste treinen vertrokken op een dinsdag uit Westerbork …

De rups op foto 4 is van een wapendrager, een nachtvlinder.

30 juli was eigenlijk wel wat aan de warme kant om een forse wandeling te maken. We hadden een etappe van het Drenthepad uitgezocht waar we veel in het bos zouden lopen. Van Odoorn, via Exloo, door boswachterij Exloo naar Borger. In Borger was het wat drukker, echt een vakantiebestemming, maar de rest van de dag hadden we bijna voor ons alleen. De hei begon al mooi paars te kleuren, nog net niet op zijn paarst. Dat is meestal half augustus zo. We kwamen ongeveer samen met de schaapskudde Exloo binnen lopen, altijd leuk om te zien hoe makkelijk de schapenhok, aangestuurd door de herder met fluitje, de kudde bij elkaar houdt.

Nog net buiten Borger kwamen we bij graanvelden, waar de boeren net waren begonnen met oogsten. Was er mooi weer voor. De laatste foto maakte Ingrid van mij, terwijl ik de route check in de app.

Binnen loopafstand van ons huis is het voedselbos in Glimmen.

In november 2018 was het net aangekocht, en waren er nog veel (laan)bomen van de voormalige kwekerij. We kochten er destijds drie. Inmiddels is er al een boel werk verzet, met een flinke groep vrijwilligers. Het paviljoen van duurzame materialen vordert gestaag, de hoofdpaden zijn aangelegd, en er is net de laatste hand gelegd aan een grote vijver. Echt een plek om te genieten van de rust.

Behalve als een lesvliegtuigje van de vliegschool van Airport Eelde, steeds rondjes vliegt….

Ria ken ik uit de Hortus, waar zij de winkel runt. Ik was nog niet eerder bij haar in de tuin op bezoek. Mooi om dat nu bij het Open Tuinen Weekend van Groei en Bloei Groningen-Haren te doen. Ongeveer 200 vierkante meter en gevuld met heel veel planten. Een beetje ton-sur-ton, veel blauw paars (roze) tinten, heel bewust gekozen door Ria toen ze de tuin 5 jaar geleden opnieuw inrichtte. Een relatief kleinen tuin, en voor het rustige beeld niet al te veel kleuren. Ria heeft met planten ook de hoogte opgezocht, langs muren, afbakening tuin en pergola. Daardoor lijkt de tuin veel groter. Ook drie zitplekken; een vlak bij het huis, het bankje van de opa van Kees (die werkte destijds in het Stadspark en kreeg het bankje bij zijn afscheid kado van de gemeente Groningen), en -favoriete plek van Ria- de stoelen tegen het tuinhuisje aan, beetje in de schaduw en met een tingel tangel (Ja, uit de Hortus winkel ) ernaast heel rustgevend.

Ria vertelt dat ook zij flink wat uitval heeft dit jaar door de slakken. Bijzonder: de helleborus ‘Double Ellen White’ en ‘Double Ellen Red’ staan nu in bloei. Midden juli!

Klik op de foto’s voor grotere exemplaren.

In de tuin is een grasveld met veel hoekjes. Of dat niet veel werk is, al die randjes, vraag ik. Dat valt reuze mee, zegt Ria, Kees doet de randjes, en we hebben de planken van de oude pergola als rand ingegraven. Soms, als Kees het vergeet, doet Ria het zelf. Gewoon met een schaar er even langs. Gaat heel snel.

Door een groene ’tunnel’ kom ik in de achtertuin van Corine. Zij woont hier nu 7.5 jaar en de aanvankelijk stenige en kale tuin is nu een mooi besloten groene ruimte geworden. In plaats van een kale schutting langs een oprit naar de garage: een begroeide groene wand, bredere borders, allerlei bomen (ook vijgen!) en struiken. Veel met eetbare onderdelen duidelijk favoriet bij Corine . De Cornus Kousa (foto 2) is bijna uitgebloeid, maar het duurt niet lang meer of de kleine meerstammige boom zit vol met de eetbare vruchten. Corine heeft een lijstje (foto 3) hangen met alle planten met eetbare vruchten of noten. Ik ga op zoek naar de mispel en slangenden. Beiden blijken in de voortuin te staan. Ik wist helemaal niet dat je de vruchten, eigenlijk meer een soort noten, van de slangenden kon eten! De zaden zijn vrij zacht zoals een cashewnoot en schijnen enigszins naar pijnboompitten te smaken, en zo kun je ze ook gebruiken. In Chili gelden ze als delicatesse.

Klik op de foto’s voor een grotere versie

Willie woont al 52 jaar op deze plek, en heeft heel veel van de tuin in de loop der jaren aangelegd an aangepast. En vooral heel vol met planten en (fruit) bomen gezet. De Walnoot, die stond er al, zegt Willie (foto 5). En er kan altijd nog wel wat bij. Zoals een kleine vijg, die nu vlak bij de carport staat, al met grote vruchten. Op andere plekken in de tuin staan ook nog twee grote vijgen. Willie wijst me een plek onder een van de vijgen, tegen een muurtje waar ze snoeiafval neerlegt. Met daarbij wat afgesnoeide takken van de vijg, van van morgen. Ik kruip onder de struik en neem een paar snoeitakken mee, om te kijken of het lukt ze te stekken. In ieder geval ruiken de bladeren in mijn hand al erg lekker. Naar vijg, naar vakantie in Zuid-Europa. Willie loopt altijd met een kleine snoeischaar in de hand rond, je weet nooit waar er even wat te snoeien is.

Binnenkort nog een extra keertje langs bij Willie om wat waterplanten, over uit eigen vijver, bij Willie af te leveren. Voor de loopeenden.

Hoe deze bloem heet weet ik niet (meer). Ik zag hem van de week bij de bloemenwinkel in ’t dorp en werd getroffen door de grappige , bijna als lepeltjes opgerolde, bloemblaadjes. En dan ook nog zo’n sprankelend gekleurd hartje. Een foto waard. Vast een plantje uit Zuid Afrika, of Mexico of zo.

Soms zijn kunstplantjes behoorlijk levensecht, vooral vetplantjes. Zoals deze nieuwe plantjes die ik per ongeluk water gaf…..

De komende dagen wordt het warm (en zonnig). Dan een beetje opletten dat de planten buiten in potten voldoende vocht hebben. En zelfde geldt voor de planten binnen, die volop in de zon staan.