Eerste kerstdag met de hele familie bij Frank en Alice gegeten. Overnacht in Utrecht en de volgende ochtend een wandelingetje door de vredige, vrijwel stille, binnenstad. Op weg naar ons ontbijttentje van vorig jaar kerst, Broodnodig op de Mariaplaats, kwamen we langs deze ‘oude’ kloostertuin, het pandhof Sinte Marie.
Even naar binnen gegaan, de tuin in. Niet door de kloostergang zelf, die bleek zeer veelvuldig in gebruik te zijn als onder andere wildplasplaats. De foto’s heb ik zo gemaakt dat je niets ziet van het afval.
De Pandhof ligt binnen een 11e eeuwse Romaanse kloostergang (kruisgang) behorend bij de voormalige Mariakerk. In 1840 werd op de plaats van het koor van de kerk het gebouw van Kunsten en Wetenschappen (K&W) gebouwd, thans conservatorium. De huidige tuin is in 1973 aangelegd en wordt sinds 1987 door vrijwilligers uit de buurt onderhouden. Er is gekozen voor planten die van oudsher bekend zijn uit kloostertuinen. Een belangrijke plaats nemen de aan Maria planten in waarvan de roos en de lelie het meest bekend zijn. Andere Mariaplanten zijn bijvoorbeeld Lieve Vrouwenbedstro, vrouwenmantel, gebroken hartjes (Mariahartjes), de Mariadistel en het madeliefje.
De laatste dag dat de Hortus Haren open is dit kalender jaar, nog even een rondje. Aan de rand van de Laarmantuin, veel vroeger dan ik ze eerder gezien heb.
De herfstkleuren van de esdoornbladeren zijn verdwenen. En nu, rond de kortste dag, winter? Helderrode takken van de kornoelje die mooi afsteken tegen de witte muur om de Chinese tuin. Geen bloemen, geen blad, wel kleur.
Heel lang tegenover hen gewoond, maar nooit in hun achtertuin geweest. Het huis staat nu te koop, en Funda laat wat plaatjes zien.
Veel bomen en struiken, en heggen. Ik probeer op de foto’s te zien of ik nog iets van herfstaster-stengels herken. Jaren geleden kwam de over buurman vragen of hij een stukje van een grote herstasterpol in onze voortuin mocht hebben. Heelveel jaren daarvoor had hij er een stuk van aan zijn overbuurman gegeven, Ome Job. Ome Job was toen onze buurman, nu zijn we onze eigen buren , snao je het nog, dus de asters staan nu in onze tuin, Maar goed, op de bovenstaande foto’s kan ik de asters niet terugvinden. Misschien toch een keer ‘live’ gaan kijken, als we nieuwe overburen hebben….
Sinterklaas is voorbij, veel mensen halen nu de kerstspullen te voorschijn. Naar de Ikea of de lokale kerstbomenverkoper voor een kerstboom. Lichtjes langs de ramen, kaarsjes in de vensterbank.
Kerstvarkens
Een paar jaar terug kwamen we op een kerstmarkt in het dorp deze kerstvarkentjes tegen. Eigenlijk zijn het gewoon tuinvarkentjes, maar hang een kerstbal in het oor, en voila, daar is een kerstvarken! Geiding dat de borstelige haren op de kop van de ‘haren’ van een oude bezem zijn gemaakt. Lekker borstelig. DIs heb je nog een halfvergane bezem in de schuur staan…. haal de haren er uit, al dan niet in bosjes, en geen ze een tweede leven bij zo’n zelf in-elkaar-geknutseld varkentje. De oogjes kun je bij een hobbywinkel kopen, en anders schilder je ze gewoon op de oogschijfjes.
Als je zo’n (kerst)dier in elkaar knutselt, stuur dan een foto op. Kan ik bij dit blog plaatsen.
Frisse dag, tot laat in de ochtend net onder nul, en op zijn warmst een graad of 3. Binnen bezig geweest met wasjes, stofzuigen, knutselen met een harddisk, stapels paier opruimen, koffie, lunch, poes aaien, krantje lezen, blogje voorbereiden. Allemaal binnendingetjes. Om een uur of half 4 toch nog even de jas aan, frisse neus halen. Het is al december en de zon komt niet meer erg hoog, maar als het niet helemaal blauw of helemaal bewolkt is kan het kleurenspel betoverend zijn. Beide foto’s binnen 10 minuten lopen van huis.
Half vier ’s middags, de zon op weg naar donker. Op de watersplassen in het zeer drassige weiland (nooit echt droog geworden na de uitgebreide rioolvervangwerkzaamheden deze zomer) laag een vliesje ijs.
Een paar dagen geleden was ik bij Margreet op bezoek. Zij woont in Groningen, vlak bij de Euroborg, Het woongedeelte van het huis is op de eerste verdieping, en daar is ook een terras. Op de reling van het terras zit al jaren deze aparte vogel. Mooi is niet het goede woord, met zijn opgetrokken vleugels en grote voeten, wel bijzonder karaktervol. Toen ik hem van dichtbij bekeek, bleek dat ie gemaakt van papiermache, met een heleboel laagjes lak er over. Ik dacht eerst dat het brons was. OM hem goed droog te houden, moet ie wel regelmatig even van de reling af om een nieuw laagje te krijgen.
Bij Margreet
Vanaf de bank, met de koffie in de hand, gleed steeds mijn blik naar buiten naar de aparte vogel, die juist naar binnen keek. Wilde hij weg uit de motregen?
Op weg naar de Onlanden, coulissen landschap Drenthe.
De Onlanden, een groot natuurgebied van natuurmonumenten, in de kop van Drenthe, tegen de stad Groningen aan. Natuurgebied en tegelijkertijd waterberging. Het gebied is de laatste 20 jaar mooi ingericht, met wandelpaden, graspaden en fietsruimte. Veel water, veel riet, het waterniveau stijgt mee met de regenval. Inmiddels zijn er allerlei dieren te vinden, die hier een beschutte, vrije omgeving vinden. We zagen gister de grote zilverreiger vliegen. Er moeten ook roerdompen zitten, maar daar moeten we maar eens naar zoeken in het ‘hoemp’-seizoen.
En ook otters! Die hebben we deze keer niet gezien, ze worden zelden overdag gezien. Via de link kun je het Otterrapport downloaden, en achterin het rapport een aantal links naar youtube-otter filmpjes. Zo las ik dat het dominante mannetje -NB351- al jaren de baas is in De Onlanden en hij jaagt blijkbaar elke mogelijke concurrent op den duur weg.
Het gebied heette vroeger al de onlanden , gebieden die vanwege de drassigheid niet geschikt waren voor landbouw of veeteelt. Bij het herinrichten van het terrein kwam de winnende naam voor het natuurgebied (wedstrijd) dan ook als passende naam naar voren: met een hoofdletter, nu.
