In WordPress, het programma waarmee ik de blogjes voor ’t GRoentje scgrijf kwam ik nog een concept tegen. Van afgelopen zomer, niet gepubliceerd, want nog niet af. Bleek alleen de titel te zijn.
Kent: Timbers Garden. En als tekst: laatste dag.
Dat was de laatste dag van het tuinreisje zomer 2029, met Jitske. Tuinreis naar Engeland met de bus, altijd heel wat uren, zeker omdat wij dan nog helemaal terug naar Groningen moesten. Dan is er -nog in Engeland- nog een tuinbezoek ingebouwd, in Kent, niet zo ver van de ingang kanaaltunnel.
Gelukkig had ik de foto’s nog, om te helpen herinneren wat voor soort tuin het was. Timbers Garden. Ik heb er een heleboel gemaakt. Eerst even langs de tearoom, de bijzondere torentjes (Kiln, schoorstenen) net buiten de tuin. Ik herinner me de tuin, de grote halve appel en het beeldje van de zittende jongen, die vond Jitske zo mooi. Maar vooral de notengaard, door de bloementuin heen, en steil omlaag een smalle vallei in. 100 jaar oude boomgaard met notenbomen, die weer in ere hersteld is. De bloemenzee van de bloemenweiden. In mijn eentje, in de stilte van de ‘nuttery’ en de ‘wild flower meadow’. Even tijdloos. Genieten.
Categorie: Elders
Balloerveld
Tineke maakt een foto van Ingrid …… ….. die een foto maakt van Eddy die … …. een fote maakt van het slingerpaadje over de houtwal. 
Drentse heideschapen in Balloo
Donker en grijzig vandaag, wel droog. Ingrid was een nachtje komen slapen, en had wandelschoenen mee. Erop uit, naar een plekje waar je minder makkelijk met openbaar vervoer komt: het Balloerveld, bij Balloo, vlakbij Rolde, ten oosten van Assen.
We waren niet de enige die op dit idee kwamen. BIj de parkeerplaats bij de schaapskooi in Balloo stonden heel wat auto’s, en tijdens onze wandeling (de paarse route) kwamen we vooral families met kinderen en paren tegen. De kudde op het veld was wat verder van het wandelpad af vandaag, die zagen we wat meer van een afstand. Mooi wijds landschap, vast ook prachtig in de sneeuw, of juist half augustus, als de hei volop in bloei staat.
In het verleden was hier van alles te doen, getuige de prehistorische grafheuvels, de middeleeuwse karrensporen die diepe groeven in de heidevelden hebben uitgesleten en de ‘celtic fields’, kleine akkertjes met aarden wallen erom heen, als een soort dambord met vakjes, terug te zien in de heidevelden.
NB. Op de website van staatsbosbeheer lees ik net: ook mooi in het voorjaar als de beekranden paars en geel kleuren van orchideeen en dotterbloemen…
Eindejaarsplantenjacht
Floron organiseerde tussen kerst en 3 januari , net als vorig jaar, een eindejaarsplantenjacht. 1 uur lang in die periode zo veel mogelijk bloeiende wilde planten tellen. Ik was nog van plan om ook een lijst in te vullen, maar dat was te laat. Vandaag (5 januari) is het rapport al verschenen. Dat is snel! In bijlage 4 van het rapport het toraal overzicht van alle planten die geteld zijn (door 750 mensen). Ruim 500 bloeiende planten!
Het gaat om wilde planten, niet om gekweekte tuinplanten. In akkergebieden en steden en dorpen (iets warmer) zijn de meeste soorten geteld, in bossen het minst. In westen van Nederland gemiddeld ook meer dan in het oosten.
Bij deze mijn eigen lijstje, deels in eigen tuin (*), deels in de directe omgeving, binnen een paar km van huis. Planten die mij toevallig zijn opgevallen, als ik heel expliciet – ook naar bomen en grassen- zou gaan kijken, zouden er vast nog een stel bij kunnen komen..
- gewoon biggenkruid (*)
- teunisbloem (*)
- robertskruid(*)
- paardenbloem
- madeliefje
- kleine veldkers (*)
- kleine maagdenpalm (*)
- groot sneeuwklokje
- straatgras (*)
- duizendblad
- tuinwolfsmelk
- koolzaad
- moederkruid
- zomerfijnstraal (*)
- muurfijnstraal (*)
- mahonie (*)
- winterjasmijn
- beemdkroon
- karthuizer anjer (*, had zich uitgezaaid in een pot)
- komkommerkruid (*, half bevroren in december, rest van plant overleefd en nu in bloei).
Water, groen en lucht
In het gebied waar wij wonen, op de grens van Groningen en Drenthe, laat ik elke keer weer verrassen door de mooie doorkijkjes en landschappen. DE telefoon gaat op alle wandelingen mee, inmiddels zeer handig wonderapparaat: om te zien waar we zijn, om de wandelroute op te slaan, om de dichtsbijzijnde bushalte te vinden, of een koffietent die open is, en -heel veel gebruikt- om foto’s te maken. Ja , af en toe ook bellen, maar vaker appen of mailen.
Terug naar de foto’s. Overdag een stukje wandelen, en af en toe een foto maken. ’s Avonds op de bank de foto’s dan in het groot op het computerscherm bekijken. Wow, wat een mooi landschap, als je een beetje om je heen kijkt.
De twee foto’s hierboven zijn van het oude buitenzwembad in Haren, al lang niet meer als zwembad in gebruik, en overgenomen door de natuur. Hier in het mooie licht op 31 december. Hier onder het Deurzerdiep, 5 januari.
Gevorkt Heidestaartje
In de Laarmantuin in de Hortus Haren zijn allerlei verschillende biotopen aangelegd. Onderandere een rotsachtig, kalksteenachtig deel met veel lage planten. In de zomer wat hogere begroeining door kruidachtige wilde planten, nu die stengels zijn opgeruimd is er mooi zicht op de mossen en korstmossen. Deze grijzige kussentjes had ik nog niet eerder -bewust- gezien. Zal er gezien de uitgebreidheid van de plek toch al heel lang zijn. Volgens het bordje is het cladonia furcata, het “gevorkt heidestaartje”. Mooie naam, had ik me ook zomaar een vlinder bij kunnen voorstellen.
Rond april kan ik hier weer gaan kijken, dan bloeit hier het Wildemanskruid.
Pandhof Sinte Marie
Eerste kerstdag met de hele familie bij Frank en Alice gegeten. Overnacht in Utrecht en de volgende ochtend een wandelingetje door de vredige, vrijwel stille, binnenstad. Op weg naar ons ontbijttentje van vorig jaar kerst, Broodnodig op de Mariaplaats, kwamen we langs deze ‘oude’ kloostertuin, het pandhof Sinte Marie.
Even naar binnen gegaan, de tuin in. Niet door de kloostergang zelf, die bleek zeer veelvuldig in gebruik te zijn als onder andere wildplasplaats. De foto’s heb ik zo gemaakt dat je niets ziet van het afval.
Maandfoto december 2019: vroeg of laat
De laatste dag dat de Hortus Haren open is dit kalender jaar, nog even een rondje. Aan de rand van de Laarmantuin, veel vroeger dan ik ze eerder gezien heb.
Chinese Tuin
De herfstkleuren van de esdoornbladeren zijn verdwenen. En nu, rond de kortste dag, winter? Helderrode takken van de kornoelje die mooi afsteken tegen de witte muur om de Chinese tuin. Geen bloemen, geen blad, wel kleur.
Appelbergen
Ook op loopafstand van huis, de Appelbergen, een bosgebiedje met twee vennen. Dit is het grote ven. Mooie lichtval op zo’n decembermiddag,
Achtertuin van de overburen
Heel lang tegenover hen gewoond, maar nooit in hun achtertuin geweest. Het huis staat nu te koop, en Funda laat wat plaatjes zien.
Veel bomen en struiken, en heggen. Ik probeer op de foto’s te zien of ik nog iets van herfstaster-stengels herken. Jaren geleden kwam de over buurman vragen of hij een stukje van een grote herstasterpol in onze voortuin mocht hebben. Heelveel jaren daarvoor had hij er een stuk van aan zijn overbuurman gegeven, Ome Job. Ome Job was toen onze buurman, nu zijn we onze eigen buren , snao je het nog, dus de asters staan nu in onze tuin, Maar goed, op de bovenstaande foto’s kan ik de asters niet terugvinden. Misschien toch een keer ‘live’ gaan kijken, als we nieuwe overburen hebben….