Alles in en om onze tuin
Lichtjes in de stad.
Kersttakken op de markt.
Sneeuwvlokken van watten
bij juffrouw Lanterfant.
Schommelen in de sneeuw
rond en rond.
Het is 10 graden.
In de tuin volop witte ballen.
De sneeuwbes, zonder blad.
Veel bal,
soms drie op een kluitje
Sinterklaas is voorbij, veel mensen halen nu de kerstspullen te voorschijn. Naar de Ikea of de lokale kerstbomenverkoper voor een kerstboom. Lichtjes langs de ramen, kaarsjes in de vensterbank.
Een paar jaar terug kwamen we op een kerstmarkt in het dorp deze kerstvarkentjes tegen. Eigenlijk zijn het gewoon tuinvarkentjes, maar hang een kerstbal in het oor, en voila, daar is een kerstvarken!
Geiding dat de borstelige haren op de kop van de ‘haren’ van een oude bezem zijn gemaakt. Lekker borstelig. DIs heb je nog een halfvergane bezem in de schuur staan…. haal de haren er uit, al dan niet in bosjes, en geen ze een tweede leven bij zo’n zelf in-elkaar-geknutseld varkentje.
De oogjes kun je bij een hobbywinkel kopen, en anders schilder je ze gewoon op de oogschijfjes.
Als je zo’n (kerst)dier in elkaar knutselt, stuur dan een foto op. Kan ik bij dit blog plaatsen.
Frisse dag, tot laat in de ochtend net onder nul, en op zijn warmst een graad of 3. Binnen bezig geweest met wasjes, stofzuigen, knutselen met een harddisk, stapels paier opruimen, koffie, lunch, poes aaien, krantje lezen, blogje voorbereiden. Allemaal binnendingetjes. Om een uur of half 4 toch nog even de jas aan, frisse neus halen. Het is al december en de zon komt niet meer erg hoog, maar als het niet helemaal blauw of helemaal bewolkt is kan het kleurenspel betoverend zijn. Beide foto’s binnen 10 minuten lopen van huis.
Een paar dagen geleden was ik bij Margreet op bezoek. Zij woont in Groningen, vlak bij de Euroborg, Het woongedeelte van het huis is op de eerste verdieping, en daar is ook een terras. Op de reling van het terras zit al jaren deze aparte vogel. Mooi is niet het goede woord, met zijn opgetrokken vleugels en grote voeten, wel bijzonder karaktervol.
Toen ik hem van dichtbij bekeek, bleek dat ie gemaakt van papiermache, met een heleboel laagjes lak er over. Ik dacht eerst dat het brons was. OM hem goed droog te houden, moet ie wel regelmatig even van de reling af om een nieuw laagje te krijgen.
Vanaf de bank, met de koffie in de hand, gleed steeds mijn blik naar buiten naar de aparte vogel, die juist naar binnen keek. Wilde hij weg uit de motregen?
De Onlanden, een groot natuurgebied van natuurmonumenten, in de kop van Drenthe, tegen de stad Groningen aan. Natuurgebied en tegelijkertijd waterberging. Het gebied is de laatste 20 jaar mooi ingericht, met wandelpaden, graspaden en fietsruimte. Veel water, veel riet, het waterniveau stijgt mee met de regenval. Inmiddels zijn er allerlei dieren te vinden, die hier een beschutte, vrije omgeving vinden. We zagen gister de grote zilverreiger vliegen. Er moeten ook roerdompen zitten, maar daar moeten we maar eens naar zoeken in het ‘hoemp’-seizoen.
En ook otters! Die hebben we deze keer niet gezien, ze worden zelden overdag gezien. Via de link kun je het Otterrapport downloaden, en achterin het rapport een aantal links naar youtube-otter filmpjes.
Zo las ik dat het dominante mannetje -NB351- al jaren de baas is in De Onlanden en hij jaagt blijkbaar elke mogelijke concurrent op den duur weg.
Het gebied heette vroeger al de onlanden , gebieden die vanwege de drassigheid niet geschikt waren voor landbouw of veeteelt. Bij het herinrichten van het terrein kwam de winnende naam voor het natuurgebied (wedstrijd) dan ook als passende naam naar voren: met een hoofdletter, nu.
Overburen van onze overburen, dat zijn wij zelf. Het huis van de overbuurman staat te koop. Overbuurman was ver in de 90 en woonde al een tijdje niet meer thuis. Paar maanden geleden overleden, en zoon en familie hebben het huis opgeruimd, de tuin opgeruimd en nu staat het huis op Funda sinds een week. De hele week regelmatig auto’s en en verdwaalde fiets voor de deur. Potentiele huizenkopers. Een stel, met een kleine baby is zelfs al een paar keer komen kijken. We hebben naar elkaar gezwaaid.
Zo lang we hier wonen, dat is vanaf 1992, zijn we nog nooit bij de overburen binnen geweest. Naar binnen kijken kon niet, vanwege de vele struiken en coniferen in de voortuin. Op Funda staat een hele serie foto’s, dus virtueel maakten we een kleine tour door het huis. En grapopig om op een deel van die foto’s ons eigen huis te zien: de overburen!
Vorig weekend bij een wandeling door het dorp kwamen we langs een tuin waar ik onderstaande foto maakte. Er stonden kuipen, stapels tegels, diverse planten en potten in de tuin. Met een uitnodigend bordje: alles in deze tuin is gratis, met uitzondering van de bank.
Aan de straatkant stond een klein buxushaagje, waar duidelijk al een paar struikjes uit weggeschept waren.
Wat zou de aanleiding zijn? Gaan de mensen verhuizen. Of wordt het tuintje opgeofferd aan een parkeerplek voor het huis. Of ….
We hadden natuurlijk kunnen aanbellen of het telefoonnummer op het bordje bellen. Niet gedaan, nu hebben we ruimte om er zelf een verhaal bij te verzinnen.
Vorig jaar liepen we de Noordroute van het Pronkjewailpad, dit jaar de zuidroute. In 2020 moeten we een andere route verzinnen, en in 2021 kunnen we weer los. Dan is de Oostroute gereed!
Droog dit weekend, en vooral zaterdag uitzonderlijk warm. Mooi voor een korte wandeling. Naar de Hortus in Haren, op loopafstand van ons huis. Eddy was er twee weken geleden ook al geweest, onder andere om naar herfstkleuren te kijken, en ook naar paddestoelen.
Wat is het een mooi goed paddestoelen jaar dit jaar. En opdat elke individuele paddestoel maar een paar dagen mooi is, doe je er goed aan om zo van half oktober tot half november heel goed rond te kijken. Ook al loop je elke dag of week hetzelfde rondje. Gister stonden in de hortus de bordjes met namen van de paddestoelen weer op verschillende plekken in de grond geprikt in de Laarmantuin en het arboretum. Waarschijnlijk begin van de week (het was herfstvakantie) neergezet. Op veel plekken waren de genoemde paddestoelen al weer weer, of ingezakt tot een bruin of zwart hoopje. Toch waren die bordjes handig, om in de buurt ervan extra goed rond te kijken.
Op zoek naar onze favorieten, de aardsterren. En jaaaa, we hebben ze weer gevonden. De gewinperde aardster en de gekraagde aardster. Als je heel voorzichtig het balletje van de aardster aanraakt voel je een heel dun velletje. Als je dan zachtjes het velletje een beetje induwt komt er een pufje met sporen uit het gaatje.
Mooier dan dit wordt het niet deze maand.
Foto van Jitske van 19 oktober.
