Categorie: Elders

Door een groene ’tunnel’ kom ik in de achtertuin van Corine. Zij woont hier nu 7.5 jaar en de aanvankelijk stenige en kale tuin is nu een mooi besloten groene ruimte geworden. In plaats van een kale schutting langs een oprit naar de garage: een begroeide groene wand, bredere borders, allerlei bomen (ook vijgen!) en struiken. Veel met eetbare onderdelen duidelijk favoriet bij Corine . De Cornus Kousa (foto 2) is bijna uitgebloeid, maar het duurt niet lang meer of de kleine meerstammige boom zit vol met de eetbare vruchten. Corine heeft een lijstje (foto 3) hangen met alle planten met eetbare vruchten of noten. Ik ga op zoek naar de mispel en slangenden. Beiden blijken in de voortuin te staan. Ik wist helemaal niet dat je de vruchten, eigenlijk meer een soort noten, van de slangenden kon eten! De zaden zijn vrij zacht zoals een cashewnoot en schijnen enigszins naar pijnboompitten te smaken, en zo kun je ze ook gebruiken. In Chili gelden ze als delicatesse.

Klik op de foto’s voor een grotere versie

Willie woont al 52 jaar op deze plek, en heeft heel veel van de tuin in de loop der jaren aangelegd an aangepast. En vooral heel vol met planten en (fruit) bomen gezet. De Walnoot, die stond er al, zegt Willie (foto 5). En er kan altijd nog wel wat bij. Zoals een kleine vijg, die nu vlak bij de carport staat, al met grote vruchten. Op andere plekken in de tuin staan ook nog twee grote vijgen. Willie wijst me een plek onder een van de vijgen, tegen een muurtje waar ze snoeiafval neerlegt. Met daarbij wat afgesnoeide takken van de vijg, van van morgen. Ik kruip onder de struik en neem een paar snoeitakken mee, om te kijken of het lukt ze te stekken. In ieder geval ruiken de bladeren in mijn hand al erg lekker. Naar vijg, naar vakantie in Zuid-Europa. Willie loopt altijd met een kleine snoeischaar in de hand rond, je weet nooit waar er even wat te snoeien is.

Binnenkort nog een extra keertje langs bij Willie om wat waterplanten, over uit eigen vijver, bij Willie af te leveren. Voor de loopeenden.

Hoe deze bloem heet weet ik niet (meer). Ik zag hem van de week bij de bloemenwinkel in ’t dorp en werd getroffen door de grappige , bijna als lepeltjes opgerolde, bloemblaadjes. En dan ook nog zo’n sprankelend gekleurd hartje. Een foto waard. Vast een plantje uit Zuid Afrika, of Mexico of zo.

Soms zijn kunstplantjes behoorlijk levensecht, vooral vetplantjes. Zoals deze nieuwe plantjes die ik per ongeluk water gaf…..

De komende dagen wordt het warm (en zonnig). Dan een beetje opletten dat de planten buiten in potten voldoende vocht hebben. En zelfde geldt voor de planten binnen, die volop in de zon staan.

Het Langleven gebergte in de Chinese Tuin in Hortus Haren.

Met en zonder waterval.

Eind mei, begin juni waren we een week wandelen in Zuid Limburg. De ‘Dutch Mountain Trail’, de zeven steilste heuvels van Limburg. Vanaf Kerkrade naar Vijlen, via Mechelen, naar Slenaken , naar ‘sGravenvoeren (Belgie) en Maastricht. Fikse wandelingen , gemiddeld iets boven de 20 kilometer, nog wat zwaarder door het klimmen en dalen, maar vooral …. door de modder. In Limburg is het de afgelopen maanden een stuk natter dan bij ons in het Noorden en dat was goed te merken op verschillende plekken. We hebben het niet helemaal droog gehouden, 1 x doorweekt, de meeste keren net voor de regen in het volgende hotel.

Mei/begin juni is een prachtige tijd voor de wilde bloemen, prachtig die bloemrijke graslanden. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren en geniet even mee van het landschap.

Meivakantie en mooi weer. Da’s mooi om te gaan wandelen. We ‘deden’ twee etappes van het Drenthepad. De ene van Borger naar Gieten. De andere van Appelscha in Friesland naar Veenhuizen. Het grootste stuk ging over/door het Fochteloërveen, een van de laatste hoogveengebieden in West-Europa, op de grens van Friesland en Drenthe. Vanaf de uitkijktoren aan de zuidoostkant heb je een prachtig uitzicht over het gebied: alleen maar water, veen, hei, gras en bomen te zien. Het lijkt wel een uitgestrekte ‘savanne’, waar je bijna olifanten of giraffen zou verwachten. Het gebied is eigendom van natuurmonumenten die sinds 2008 bezig is om dit bijzondere hoogveengebied in stand te houden en uit te breiden. Een deel was eerder weidegrond en werd sterk ontwaterd. Met drogere perioden, die soms maanden duren in de zomer loopt het hoogveen gebeid het risico uit te drogen. Daarom wordt er volop gewerkt aan het aanleggen van ‘kades’/ dijken van leem en zand. 55 km in lengte. Dit alles om het water in het veengebied te houden. En als het veel regent… da’s geen probleem, het Fochteloërveen kan heel veel water bergen. We hebben deze keer het ‘natte voeten’ pad overigens nog even overgeslagen.

Klik op de galerij voor grotere exemplaren van de foto’s.