Categorie: Elders

Helmkruidrups

Afgelopen week, op weg naar het koor, even wachten op Hilde (en onze chauffeur van de avond Alexa). In de voortuin van Hilde, tikkie overgroeid, groeide o.a. helmkruid. Twee planten naast elkaar. Er op zagen we opeens een paar fel gekleurde rupsen: geel, zwart en wit. Het blijkt de rups van de helmkruidvlinder te zijn. De vlinder, een nachtvlinder, is zelf niet heel bijzonder; een beetje bruinig.

De volgende dag in onze eigen tuin gaan kijken, daar staat ook wat helmkruid. Maar helaas, hier geen vrolijke rupsen. Ik blijf de planten in de gaten houden.

NB. het look zonder look was een week of twee geleden bezaaid met rupsjes van het oranje tipje. En nu? Niks, nakkes. Of de rupsen zijn allemaal opgegeten door koolmeesjes en roodborstjes. Of de rupsen hebben zich ergens teruggetrokken om te verpoppen. Op zoek naar poppen, maar niet kunnen vinden.

Zuid Limburg

Eind mei, begin juni waren we een week wandelen in Zuid Limburg. De ‘Dutch Mountain Trail’, de zeven steilste heuvels van Limburg. Vanaf Kerkrade naar Vijlen, via Mechelen, naar Slenaken , naar ‘sGravenvoeren (Belgie) en Maastricht. Fikse wandelingen , gemiddeld iets boven de 20 kilometer, nog wat zwaarder door het klimmen en dalen, maar vooral …. door de modder. In Limburg is het de afgelopen maanden een stuk natter dan bij ons in het Noorden en dat was goed te merken op verschillende plekken. We hebben het niet helemaal droog gehouden, 1 x doorweekt, de meeste keren net voor de regen in het volgende hotel.

Mei/begin juni is een prachtige tijd voor de wilde bloemen, prachtig die bloemrijke graslanden. Klik op de foto’s voor grotere exemplaren en geniet even mee van het landschap.

Drenthepad door Friesland

Meivakantie en mooi weer. Da’s mooi om te gaan wandelen. We ‘deden’ twee etappes van het Drenthepad. De ene van Borger naar Gieten. De andere van Appelscha in Friesland naar Veenhuizen. Het grootste stuk ging over/door het Fochteloërveen, een van de laatste hoogveengebieden in West-Europa, op de grens van Friesland en Drenthe. Vanaf de uitkijktoren aan de zuidoostkant heb je een prachtig uitzicht over het gebied: alleen maar water, veen, hei, gras en bomen te zien. Het lijkt wel een uitgestrekte ‘savanne’, waar je bijna olifanten of giraffen zou verwachten. Het gebied is eigendom van natuurmonumenten die sinds 2008 bezig is om dit bijzondere hoogveengebied in stand te houden en uit te breiden. Een deel was eerder weidegrond en werd sterk ontwaterd. Met drogere perioden, die soms maanden duren in de zomer loopt het hoogveen gebeid het risico uit te drogen. Daarom wordt er volop gewerkt aan het aanleggen van ‘kades’/ dijken van leem en zand. 55 km in lengte. Dit alles om het water in het veengebied te houden. En als het veel regent… da’s geen probleem, het Fochteloërveen kan heel veel water bergen. We hebben deze keer het ‘natte voeten’ pad overigens nog even overgeslagen.

Klik op de galerij voor grotere exemplaren van de foto’s.

Mini -keukenhof

Bij ons in de tuin zijn de paar tulpen die we hadden al lang uitgebloeid. Maar als je bollen uitzoekt die na elkaar bloeien, zoals ze in de keukenhof doen, dan kun je langer genieten van de vrolijke kleuren. Afgelopen najaar plantren we met een aantal vrijwilligers een heleboel bollen in een stukje tuin van de Hortus Haren. En nu is daar een heuze (mini) keukenhof te zien. Met de sfeer van de bollenvelden, bollen in smalle stroken. Om de foto’s afgelopen week te maken moest ik echt even wachten tot de bewonderaars uit beeld waren. Zoveel mensen, die net als ik, de bloemen even van dichtbij gingen bekijken. Heel fotogeniek zijn de spinachtige rood gele tulpen (foto 2).

Woon je in de buurt, ga vlug kijken, nu kan het nog.

Reiger – steiger – ijsbeer

Onze Koningsdag wandeling gaat altijd naar Stad, naar Groningen. Links om het meer, rechts om het meer, of via de oostelijk route. Dit jaar was het aan de rechterkant van het meer. WE bekeken de nieuwe vissenhotels , takkenbossen onder de vernieuwde steigers. Een idee van leerlingen van het harens Lyceum/ technasium om vissen een schuilplek te geven. En heel pittoresk zat deze reiger op een van de nieuwe steigers.

Daaronder de plassende ijsbeer bij het Groninger Museum. Alleen hier plast ie niet. Een beeld van kunstenaar Florentijn Hofman, symbool voor de klimaatproblematiek. Vorig jaar stond de beer in Amersfoort.

Landschap of vijvertuin

Afgelopen zaterdag werd de halfjaarlijkse plantenruil van de Wilde Planten Tuinen Groep, een lokale IVN werkgroep, gehouden in de tuin van Tjerk en Nynke. Verschillende vijvers, tuin overlopend in het achterliggende landschap. De eerste foto was per ongeluk op zijn kop, maar dat ziet er wel leuk uit, dus zo gelaten.

Ik had in de fietskar een kratje met planten meegenomen, die waren over van de Hortus Plantenmarkt vorig weekend. Andere keren was het de dag ervoor, of ’s morgen vroeg nog her en der wat uit de tuin scheppen om mee te nemen. Nu dus simpel: kratje met opgepotte plantjes in de kar. En een plu mee, voor de zekerheid. Er waren ongeveer 15 mensen, waarvan 3 nieuwe. Da’s mooi, niet alleen om nieuwe tuinvrienden te maken, maar ook omdat nieuwe mensen vaak heel veel plantjes meenemen. De ‘ouwe getrouwen’ hebben die plantjes allemaal al bij eerdere ruilen een keer mee naar huis genomen (of een later jaar naar de plantenruil).

Mee terug genomen:
een echte koekoeksbloem (in grindborder)
een dagkoekoeksbloem.
een wilde bertram, nog in pot. Beetje laten aansterken voordat ie de strijd met de slakken aangaat.
potje paarse morgenster
een tongvaren
een klein kruipertje met gele bloempjes van Roos (naam nog opzoeken)
een ruige anjer

Bollen en zo

We kwamen de hoek om en BAMMM!

Bijna omver geblazen door de enorme blauwe vlakte van blauwe druiven bij een van de appartementengebouwen een paar straten verderop. De tuin is hier de afgelopen maanden aangelegd, met grote groepen van de verschillende soorten. Maar zoveel als hier …. dat hadden we nog niet eerder gezien. Nu op zijn mooist.

En het laatste stukje naar huis, bij ons om de hoek. Daar staat een schattig klein huisje. Met een oude wilg die stevig gestut is. En voor het eerst zag ik hier…. een enorme hoeveelheid kievitsbloemen in bloei. Veel witte en ook roodgeblokte. Wij hebben thuis alleen de geblokte. Ik stuurde een appje naar Roel, die daar woont, met een foto. Appje terug: 251 dit jaar!

Als je ogen konden ruiken …

… dan zou je van deze foto’s de heerlijke geur van de skimmia’s kunnen opnemen.
Bij onze wandelingetje de afgelopen dagen gingen we steeds even stilstaan als er weer een wolk heerlijke bloemengeur onze neus in kwam. Steevast een bloeiende skimmia. Uitgebloeid vind ik het wat saaie struikjes, met hun wintergroene leerachtige blaadjes. Soms een beetje gelig. Maar in bloei, heerlijk. En net voor de bloei, vol met rode knopjes ook prachtig.

Als de zon er op staat zoemt de struik bijna van alle insecten. Die lusten wel een hapje nectar.

Skimmia weetjes

  • De eerste skimmia kwam in 1838 naar Europa en belandde in de kassen van Kew Gardens.
  • De Latijnse naam is in 1784 afgeleid van ‘Miyama shikimi’, de Japanse term voor skimmia.
  • Skimmia is van de wijnruitfamilie, net als citrusplanten. Kneus de blaadjes maar eens en ruik eraan.
  • De vrouwelijke planten vormen na de zomer trossen met opvallende bessen, als er een manlijke skimmia in de buurt is.
  • Mannelijke skimmia’s krijgen geen bessen, maar worden vaak geplant vanwege de grotere bloemtuilen en heerlijke geur. Je herkent een manlijke struik aan de gele meeldraden.
  • De skimmia japonica ‘Rubella’ is één van de meest bekende skimmia-cultivars. De skimmia japonica ‘Rubella’ is een mannelijke plant en krijgt dus geen bessen.
  • Skimmia’s vormen in het najaar, rond september, tuilen met ronde bloemknoppen die vervolgens in maart uit gaan komen.
  • De bloei gaat door tot ongeveer mei. Bij de ‘Rubella’ zijn de knoppen rood tot donkerroze van kleur. De bloemen zijn wit tot lichtroze.
  • Skimmia’s houden van halfschaduw, in te felle zon kunnen ze last krijgen van spint, en het blad kan geel verkleuren, of bruine randen krijgen.