Categorie: Elders

De stempelpost van de Pronkjewailroute in Saaxumhuizen is te vinden bij de  bloemenboerderij een stukje buiten het dorp.  Met een straffe westenwind wandelen we van Warffum naar Pieterburen. Via Breede , Den Andel (leuk dorpje), Saaxumhuizen. Bij de bloemenboerderij is een enorme pluktuin, waar heel veel bloeit. Iets later in het seizoen is er een maisdoolhof. Nu steekt het verhoogde plateau van waaruit je over het doolhof  heen kunt kijken nog een beetje mal boven de kleine mais uit. Voor alle seizoen is er een palendoolhof. Huh? Van een afstandje zie je alleen ‘woud’ van 2 meter hoge palen, op een raster van 1 x 1 meter uit elkaar. Als je dichterbijkomt blijkt er op ongeveer 1 meter hoog een touw te zijn gespannen waarmee de gangen van het doolhof worden aangegeven. Transparant is het wel.

Op het terrein wijst een bordje ons naar rechts voor de stempelpost. Dat is bluf. We lopen wel het hele terrein over, zien de mooie bloemen tuin en de klompengolf en frisbeegolf routes en het palendoolhof. Geen stempelpost. Op de terugweg naar de uitgang een nieuw bordje, dat geeft aan dat de stempelpost in het winkeltje en rustpunt is,  vanaf de ingang naar links…

 

Ik denk dat het express is om de wandelaars even verder op het terrein te lokken. Slimme truc.

Vandaag weer een etappe van het pronkjewailpad gewandeld, van Uithuizen, via Noordpolderzijl naar Warffum. Omdat het ook open tuinen weekend was voor de afdeling Groningen van Groei en Bloei meteen gekeken of we wat tuinen konden mee pikken. In Usquert waren we al voorbij een tuin gewandeld, geen bordje gezien, en we gingen niet terug. In Warffum , helemaal aan het eind van de wandeling  wandelden we langs de theetuin van kwekerij De Beemd. Kopje thee en nog een korte wandeling door de tuin. Vol, hoog, kruipdoor sluipdoor paadjes. Lekker wild en heel veel vaste planten die wij ook bij ons in de tuin hebben staan. En veel rozen, want die kweken ze ook. In alle soorten en maten.

Heel lang geleden ben ik daar ook al eens geweest in juni 2004. Met de Harense afdeling van Groei en Bloei. Jan Jaap Boehle leidde ons toen rond, in mijn herinnering -en ook toen ik de foto’s terugvond, zie onder –  heel open en met bruggetjes. Flink veranderd

Omdat we toch in Warffum waren EN omdat het open tuinen weekend was EN omdat ik deze tuin nog een keer wilde zien, brachten we vandaag een (kort) bezoek aan de tuin van Els de Boer, aan het Smeltenspad.
Kort omdat we al weer 18 km gewandeld hadden en de trein wilden halen die op zondag maar 1 x per uur gaat.

We pikten een korte inleiding van Els mee, die al 40 jaar op deze plek tuiniert. Inmiddels een oppervlak van 3000 m2 en een conglomeraat van afzonderlijke tuinkamers. We kregen een folder met de route door de tuin en een mondelinge instructie van Els mee.
Centraal in de achtertuin een heel diepe vijver, naar het voorbeeld van Le Roy wilde de familie de Boer een vijver op grondwaternivo (bleek -1,5 meter te zijn, dus flink graven), en hoogtes, gemaakt met de uitgegraven grond. UIteindelijk bleek een echte Le Roy tuin wel erg bewerkelijk en werd het een Els en Jan de Boer tuin. Tjok en tjokvol met planten. Veel planten. En bij het rondlopen bleek ook dat varketjes een steeds terugkerend thema waren. Helaas is de ‘varkensconferentie’,  een tuinkamer met 4 buxusvarkentjes dit jaar gerooid, de buxus was aangetast door een ziekte. Els heeft een klein model op die plek in de tuin neergezet. De buxus knooptuin (knot garden) vertoonde overigens  ook al tekenen van aantasting….

Met de foto’s die we gemaakt hebben en de foto’s op de website van Els en de folder hebben we een goede eerste indruk van de tuin. Zeker de moeite  waard om eens terug te gaan. Als we een middagje Warffum doen, er is ook een openlucht museum.

 

Een gereedschap dat de meeste mensen niet dagelijksgebruiken is de ontzegelvork. Het is een imkergereedschap, en de imker gebruikt het ook maar een paar dagen per jaar. Namelijk die momenten vaak begin juni en in augustus dat het tijd is om de honing te oogsten. De bijen hebben de nectar verzameld in de raten, er honing van gemaakt en alle cellen in de raat keurig afgesloten met een wasdekseltje.

Die dekseltjes moeten erafgehaald worden voor dat je de honing uit de raten kunt slingeren. Dat kan dus met een ontzegelvork. Gister heb ik Doeke, een lokale imker, geholpen met het ontzegelen en slingeren van de honing.
Nog verser kun je de honing niet hebben!

Voor degenen die dit blog al wat langer lezen: een paar jaar lang hebben we twee bijenkasten van Doeke bij ons in de tuin gehad, toen heb ik het imkeren van dichtbij meegemaakt.

Thema van de pronkjewailroute is de gastvrijheid van de Groningers in het Groningerland. Absoluut vanzelfsprekend om op straat te groeten, oudere mensen, maar ook jochies van 10 op de fiets. Bij de stempelposten van de wandeling krijgen we ook regelmatig een kleine  attentie.
Zoals in Westerwijtwerd, in het huiskamercafe: een zakje bloemenzaadjes.

Tübingermengsel is een beproefd bijen (en vlinder) mengsel, geschikt voor tuin of akkerrand. Het mengsel bestaat uit zaden van Phacelia, boekweit, gele mosterd, koriander, juffertje in het groen, goudsbloem, korenbloem, bladrammenas, malva, komkommerkruid, dille, serradella en zonnebloem.

We passeerden vandaag veel graanvelden, verschillende granen, en tussen Rottum (minidorpje, niet het eiland) en Doodstil was een brede strook van de akkers ook met bloemenmengsel ingezaaid: in dit geval vrolijke rode klaprozen en blauwe korenbloemen. Geen foto, want de batterij van mijn telefoon raakte met de wandelapp steeds aan al aardig leeg. Kijk maar eens hier voor toelichting van de faunarand.

Vergeten het zakje uit te strooien…

Ewsum.
Lang geleden een borg.
Op een stuk van een oude donjon na, afgebroken rond 1860.
Nu een landgoed onder beheer van het GroningerLandschap.
Met een theeschenkerij, en een mooie groentetuin.
Mooi gemaakt, op basis van historische tekeningen (en met subsidie).
Een gemetselde muur op het zuiden voor fruit (met peertjes van een cm of 3 al), groentes in allerlei soorten en maten, keurig op rijen of ruitjes. En ook stukken met bloemen.

 

We waren een lang weekend weg, en hadden vrijfdag al gezien dat de rozenknoppen op openspringen stonden. Zondagavond terug en de eerste golf rozen is begonnen. Roze, wit, perzikkleurig en paars. Plaatjes volgen. Eerst even een andere roos.

Zo rood als deze, hebben we ze niet in onze tuin. En de geur…. heerlijk.