Categorie: Elders

Soms zien zijden bloemen er zo echt uit dat ik er even aan moet voelen om te kijken of het echte bloemen zijn, of bloemen van zijde. Zoals deze twee bossen bloemen in  kasteel Heeswijk.

Wisteria heet in het Nederlands Blauwe Regen.
Een betere naam zou zijn Lila Regen
Of in het Engels: Purple Rain.

Deze hangt over de fietsenstalling bij mijn werk.

Zie je de drie raampjes, helemaal linksonder? Dat is de kamer waar ik tot voor kort zat. Deze foto maakte ik vorige week aan het eind van mijn allerlaatste werkdag hier. Vanuit de fietsenstalling, nog een laatste blik. Ik ga voor mezelf beginnen.

We gingen een tuinfietsrondje doen, afgelopen vrijdag. Jitske en ik. Jitske ha d een boekje De eetbare stad over buurttuinen in Stad Groningen. Aantal jaar geleden is de gemeente begonnen met ondersteunen van buurtinitiatieven in de stad en in 2016 verscheen een klein gidsje. Niet echt bedoeld als fiets of wandelgids. Er stond wel een straatnaam bij, maar geen huisnummer.

De eerste op ons lijstje, de buurtboomgaard Hoornsemeer hadden we vrij snel gevonden. Jarenlang ben ik hier vlak langs gefietst op weg naar mijn werk, nooit opgevallen! WE hebben nu het huisnummer in het boekje toegevoegd. De tweede in de PC Hooft laan was lastiger. Niets wat op een moestuin leek. Gevraagd bij het buurthuis, en jawel, gewoon naar achter doorlopen, richting omsloten speeltuin. Deze tuin had een viertal verhoogde bakken en een paar zaaibedden. De speeltuin bleek een picknicktafel te hebben waar het prima lunchen was.

Als derde pikten we de mooie tuin van de DUO mee, op weg naar de Wichersstraat. Vraag was of die tuin er nog zou zijn, in verband met aanleg zuidelijke ringweg zouden aantal huizen (en dus ook deze tuin) plaats moeten maken voor een noodweg. Tja, de tuin was weg, we manouvreerden tussen het bouwverkeer door, langs de plek waar de tuin gelegen moet hebben.

Willen de dames een glaasje Ranja?

Op naar de volgende Resedahof. In de Reseda-straat in de Oosterparkwijk vroegen we een bewoner of hij de tuin kende. Jawel zei hij, aan de achterkant van mijn huis, drie maal rechts. Bij de derde recht stond weliswaar een bordje “Verboden voor onbevoegden” maar we voelden ons wel bevoegd. Ons was zo vriendelijk de weg gewezen…  En het werd nog mooier. Terwijl we naar de losse plantenbakken, het kasje en het kippenhok keken, vroeg een mevrouw in rode jurk-met-witte-bloemetjes of we een glaasje ranja wilden. Graag. Ze gaf ze aan door het hek, omdat ze de sleutel zo snel niet had. Even later kwam ze erbij staan en kregen we het verhaal van het ontstaan van deze buurttuin te horen. Bloemetjesjurk-mevrouw sloot af met: ga ook nog even bij Toentje kijken, een moestuinstuk van 3500 m2 iets verderop, waar ze drie dagen per week hielp. De oogst was voor de voedselbank.

 

Het weekend heette Kleuren en Geuren, maar we hebben vooral kleuren gezien. Rhodo’s in allerlei kleuren. Maar niet zo heel veel geurende. Wel mooi. De Notarestoen in Eenrum, begin mei.

 

In Westerstede in Duitsland, ongeveer 1,5 uur vanaf Groningen is een mooi rhododendron park. Eerst was ons plan daar heen te gaan. Maar toen lazen we dat de Notoarestoen in Eenrum twee weekenden feest heeft. Dit vrij toegankelijk parkje is 50 jaar geleden gestart door notaris Smit.
Een kilometer of 30 fietsen, of iets meer afhankelijk van de route. Moet kunnen. Om half 10 vertrokken en met mooie weggetjes, door kleine  Groningse dorpjes naar Eenrum. Tegen 12 waren we daar en begonnen met kopje koffie bij de meegebrachte boterhammetjes. We konden wel een rondleiding krijgen van iemand van het bestuur. Een meneer op klompen at eerst zijn eigen lunch op en wilde ons wel rondleiden. Als we hele specifieke vragen hadden dan moest het bomenboek mee, anders zou hij  het meer algemene verhaal doen. Algemeen verhaal was prima voor ons.

De rondleider bleek Jan Smit te zijn, de zoon van de notaris. Hij was al 18 toen zijn vader met het arboretum begon in 1968. Hij is er dus niet van jongsafaan mee opgegroeid maar kwam wel geregeld helpen. En toen zijn vader, de notaris, in 2002 overleed heeft hij een stichting van de tuin gemaakt. Met een groepje vrijwilligers runnen ze de tuin. 2 hectare bijna.
Aanvankelijk kon je vanuit de notaristoen vrij over het open land kijken, nu staat er een woonwijk vlakbij. Die hebben wel een mooie achtertuin!.

De notaris is begonnen met het planten van bomen rondom het stuk weiland, om de wind een beetje af te remmen. Daarna een grote vijver waardoor er met het restzand wat heuveltjes zijn gemaakt. Ruim 100 iets grotere bomen waren de start, en daartussen heel veel klein grut van een halve meter hoog. Nu 50 jaar later zijn een paar bomen enorm groot, een paar al overleden, en heel veel rhododendrons aangeplant. Die kocht notaris smit aan via een rhodokenner uit Boston, meneer Borsche. Daardoor staan er veel Amerikaanse, vaak grootbloemige Rhodo’s in de tuin. Soorten die in Europa niet vaak gevonden worden.

In 2004 was er wat subsidie om het brede geasfalteerd pad aan te leggen, en in 2006 het tuinhuisje.

Te koud voor de tuin.

Heerlijk om stukkie te wandelen.
Met hele oude pyjamaboek onder mijn gewone broek.
Houdt de ijswind buiten.
Muts en handschoenen mee.
Af en toe aan, af en toe uit.
Kleine eendjes, wintertalingen, gezien.
Quotum van 10.000 stappen gehaald.

Afgelopen dinsdagavond weer eens naar een lezing van de tuinclub gegaan. Presentatie van Els van Kooten, eigenaar van de kwekerij  in Roswinkel, vlak bij Emmen. Wat betreft opbouw van de presentatie en het verhaal zelf… niet  de beste die ik gehoord heb. Na een korte inleiding over het beginnen van de kwekerij, volgde een lange serie dia’s van planten. En dan weer heesters. En een serie rozen. We hadden een uitdraai met de plantennamen gekregen dus wisten welke plant wanneer kwam.
De presentatie was in powerpoint, op een antieke PC en dat lukte eerst niet met de beamer. Ernst to the rescue! Met zijn eigen labtop, kopieerde hij de plaatjes van de presentatie in een nieuw bestand en kreeg alles aan de praat. Wat betreft plaatjes werd er niet heel veel beter van, het leek er op dat het overwegend foto’s van foto’s of foto’s van dia’s of foto’s van beeldschermen waren. Merendeel net niet scherp.
Was het dan een verloren avond? Nee, zeker niet. Weer een beetje bijgepraat met Wim, die naast me zat. Els was duidelijk een plantenliefhebster en vertelde heel authentiek. En in dit tuinarme seizoen, en herhaalde koudegolf, is alles wat een beetje naar tuin, planten, lente, zomer riekt welkom.

• Els kweekt veel planten in 2 liter potten (17 cm doorsnee), vaak met pot en al in de volle grond, de planten doorwortelen beter en ze hoeft veel minder water te geven.
• Geranium Rosanne vind ze mooie doorbloeier. Ook al wordt ie groot, moeilijk te delen, heeft gekke penwortel. Vermeerderen mag niet eigenlijk, kwekersrecht.
• In augustus organiseert Els een Dahlia weekend, in 5 liter potten. En hoe ze ze overwintert? Op advies van boeren uit de omgeving bouwde ze een aardappel kelder: 6 x 2 meter, 1 meter de grond in, 1 meter boven de grond uit. Stenen en deur via marktplaats. De uitgegraven grond over de kelder heen, is nu grote grasbult.
• Zonnehoed raken veel mensen snel kwijt. Bij Els staan ze al jaren. Advies: zonnehoed wil ook zon op de voet. Wil dus geen concurrentie, niet ‘gezellig’ ingebouwd staan door andere planten.