Categorie: Elders

11 november, ochtendwandeling in goed gezelschap.
Tussen het Friescheveen en de Witte Molen bij Glimmen.
Het was ‘crisp’, tegen vriezen aan, en mooi zonnig.
De rijprandjes op de planten verdwenen snel op de zonnige plekken.
In de schaduw niet.

Toen we van ver dit bruggetje naderden leek het eerst of er twee natte bandensporen over de brug gingen. Van dichtbij bleek het net anders: het brugdek was gewoon nog bevroren te zijn, in de schaduw van de brugleuning.

Al wandelend en goed in gesprek maakten we een rondje van 12,5 km. Flink de pas er in, volgens het GPS horloge van Floris 11 minuten per kilometer.

Op de najaarsplantenruil vorige week sprak ik met Marijke, een van de oprichtsters van kwekerij Ninabel. Ninabel verkoopt voornamelijk vaste planten, maar ook een aantal tweejarigen. Allemaal drachtplanten, gericht op het aantrekken van vlinder, bijen en andere insecten.
Marijke vertelde dat ze soms op een beurs flink moest praten om potentiele kopers te overtuigen van de schoonheid van de plantjes.  Veel planten zijn voor het grote publiek onbekend, en zien er aanvankelijk, als eenvoudig bladrozet nog wat onbeduidend uit. Maar als ze eenmaal in bloei staan, vertelt Marijke, is het een lust voor het oog (en oor: vanwege het gezoem, en soms neus, vanwege de geur).

Nb. met tevredenheid digi-bladerde ik door de plantenlijst van Marijke: veel van de plantjes hebben al een weg gevonden naar onze tuin, een tuin gericht op beestjes. Dat is leuk om te zien.  Ik ga waarschijnlijk nog wel eens kijken, want er is ongetwijfeld nog een mooie plant die ook nog in ons tuin-assortiment past.

Voor mijn werk was ik afgelopen week bij een ‘Innovation Summit’, een jaarlijkse dag waarin nieuwe startup bedrijfjes, op allerlei gebieden, met elkaar strijden om de prijzen voor de beste start-ups. En daarmee (media) aandacht krijgen en mogelijkheden om hun relaties te versterken.
Naast lezingen en pitches (1 minuut presentaties van de deelnemers), was er ook een markt, waar de nieuwste ideeen en innovaties werdern toegelicht. Ik probeerde een google glass, in een toepassing ontwikkeld voor onderhoudsmonteurs en zette een virtual reality bril op (liep in een 3D landschap rond). Ik liep op een elektrisch ondersteunde loopfiets, en ging ook even kijken bij de stands waar ‘iets met plantjes’ van doen was.
O.a. bij Kweecker.
Een fraai vormgegeven glazen kas, bijna een kast, voorzien van klimaatregeling, licht en vochtregeling, waardoor een veelheid van plantjes, bijna geautomatiseerd, in een optimale omgeving kunnen groeien. Voor degenen die altijd verse kruiden willen hebben, maar zich niet bezig willen houden met de verzorging van de plantjes. Ik kan me voorstellen dat zo’n kast er leuk uitziet bij bv. de entree van een restaurant. Voor particulieren is de kast misschien wat prijzig, hoewel een leuke bijkomstigheid is: de camera waarmee je timelapse-filmpjes van de groeiende plantjes kunt maken. Het verhaal van de kweecker – bedenker was in ieder geval erg enthousiast.

Heen
– herfstframbozen, ca 6 struikjes
– pol carex buchanii
– zaailingen gele lis, ca 100
– 2-3 grote dahliaknollen, rood
– persicaria campanulata, ca 30
– wateraardbei: 4
– snoekkruid: ca 7
– kattestaart, in potje
– glanzende ooievaarsbek
– paar hebe struikjes
– ruige veldbies (luzula pilosa)

En weer
– 2 herfstasterjes (in zijborder 87, rechts van de kleine aster divaricatus)
– agapanthuswortekstokken (in pot en binnen overwinteren)
– echtduizendguldenkruid (al eerder meegenomen van mies, niet teruggevonden, de nieuwe staan nu nog in potje)
– 2 prikneuzen (wit of roze) –> willen droge plek en kalkachtig
– echte koekoeksbloem

De gastheer vandaag was Michiel Coesèl, die woent aan de Goeman Borgesiuslaan in Groningen. Hij is ecologisch hovenier en heeft in de tuin van het apartementencomplex allerlei biotopen aangelegd, met veelal wilde/ natuurlijke planten. Zie zijn website (en let op de roodborst).

Is het een zonnetje?
Of toch het Hartje van een witte herfstanemoon.

In Hamburg, en natuurlijk ook even naar Planten un Blomen.
Een groot park, inclusief de oude botanische tuin, in centrum van Hamburg. De naam is al leuk, in Hamburg wordt nog veel Hoog-Duits gesproken, en dat lijkt erg veel op Nederlands.

Afgelopen weekend was ik in Hamburg.
Op de terugweg, in de bus, kijkend naar het landschap.
Nog overwegend groen.
De herfstkleuren zijn nog niet echt op gang gekomen.
Behalve de wilde wingerd!

Vele kilometers van de geluidsschermen langs de snelweg waren bedekt met deze klimplant. Wilde wingerd en bruidssluier. In de zomer groen en groen. En nu, 9 oktober: witte bloemenvracht van de bruidsluier, en vooral de wingerd, vlammend rood.

Een impressie uit een ooghoek.
Vanuit het raam van de bus.

Bij ons in de tuin nog steeds niet goed aangeslagen. Herfstanemonen. Zo moeilijk moet dat toch niet zijn. Alhoewel, misschien zou ik ze dan wat meer ruimte kunnen geven. Een paar keer van iemand een stukje gehad, maar die zijn verdroogd, verdrongen door andere planten, verdwenen.

Zojuist even opgezocht op internet. Op een website lees ik dat oktober een prima tijd is om ze te planten. Dan kun je nog even van de bloemen genieten, en zie je meteen welke tint wit of roze de bloem is.

Zou ik?

De bloem op de foto is uit de tuin bij Wim, op 1 oktober tijdens open tuinen weekend gefotografeerd. Dit zou de Honorine Jobert kunnen zijn. Mooi zo’n eenvoudige bloem. En dan een bal als hartje. Tijdens de bloei een zonnetje, na de bloei nog heel lang een balletje op een stokje, een soort lollie. Uiteindelijk springt het bolletje open en komt er wit pluis (met verstopte zaden).

Vorige week volgde ik een training in Zwolle, in een mooi oud pand in het centrum van de stad. Terwijl ik bezig was een korte presentatie voor te bereiden keek ik even uit het raam en werd getroffen door een boom, nog volop in het groen en overladen met blozend rode sierappeltjes. Het licht van de lage namiddagzon, eind september, op de appeltjes deed ze extra glanzen, bijna als lichtgevende rode lampjes.

Ik liep naar buiten en raapte een handvol appeltjes op. Een oudere dame liep langs en vroeg -wat bezorgd- wat ik met die appeltjes ging doen. “Niet opeten hoor”, zei ze, “ze kunnen giftig zijn. Net als lijsterbessen.” Ik antwoordde dat ik ze alleen maar mooi vond en niet van plan was ze op te eten. “Pas toch maar op. Er lopen ook kinderen in deze straat, die rapen ze misschien ook op.”, zei ze en liep een beetje hoofdschuddend door.
Van de andere kant kwam een vader met zijn dochtertje aanlopen. Een jaar of drie, schat ik, armpje in de lucht om de hand van haar vader goed vast te kunnen houden. Vol verwondering keek ze naar de appeltjes, zo mooi rood daar op de grond. Ik stond daar met mijn handvol appeltjes, en we keken elkaar even aan.

Geen woorden,
wel lach en glimlach.
Beiden blij met het moment.
En de rode balletjes.

Een bijzondere kornoelje, de cornus kousa. Een grote struik of kleine boom, afkomstig uit Japan of China. Opvallende witte bloemen in voorjaar, en in september en oktober knalrode vruchtjes. Een beetje bobbelige schil, zoals lychees. Je schijnt ze te kunnen eten, maar dat heb ik (nog) niet gedaan. Dit jaar zijn de herfstkleuren wat laat, maar nog even en ook het blad van de cornus gaat (wijn)rood kleuren.
Prachtig boompje in verschillende seizoenen. Zeker als de zon er op schijnt, zoals op de foto’s hieronder van 1 oktober.
Deze cornus staat met twee anderen, zorgvuldig gepositioneerd in een smalle, diepe tuin. De grootste achterin, de middelste in het midden, en de kleinste bij het terras. Mooie herhaling.