Categorie: Elders

Tot mijn grote genoegen ben ik vorige week en vandaag bij Hilde in de tuin bezig geweest, als tuinman. Omdat ze tijdelijk wat minder actief kon zijn was de tuin een beetje onstuimig haar gang gegaan, en sommige planten begonnen de boel over te nemen. Klimop en de gele dovenetel. Samen haalden we een flink stuk van de border leeg, snoeiden een aantal ver overhangende struiken en vulden allengs de compostbak.

Toen lag er een mooi stuk tuin, een canvas om te schilderen met planten. Enige tientallen planten, die ik in de loop van het seizoen opgepot en gedeeld had konden een plekje vinden. Vanmorgen nog een aantal schaduwplanten uitgespit uit onze tuin en al wandelend met de kruiwagen (Hilde woont een eindje verderop in de straat) naar hun nieuwe woonplaats gebracht.
Vaak wordt gezegd dat je planten in voorjaar (of najaar) kunt delen. verplanten. Maar als je ze goed in de gaten houdt en flink water geeft, gaat het ook midden in augustus. Al na een week zie je dat ze hun draai weer krijgen en beginnen te groeien.
En weet je waar ik nou zo blij van wordt…. dat Hilde nu ook weer lekker aan de gang gaat in haar tuin. Plantje hier, plantje daar, stukje snoeien weer ergens anders, slokje water.

Vorige week kopje thee wezen drinken bij Wim.
Omdat het toen zo buiig was, en de fietstijd zeker een uur, met de bus en daarna de belbus gegaan. Naar de binnenlanden van Drenthe.

 

Met een goede vriend wezen wadlopen.
Noordpolderzijl, kwelders, wad.

Groene schoenen werden zwart.
Hemel grijs. 
Water grijs.
Zand grijs.
Zo weids.

 

En daarna: wasmachine.
Zwarte schoenen werden groen.

In het kader van het geweldige hortensiajaar, nog een paar foto’s.
Met aan het eind een mooi moment.

De hortensiatuin in de Hortus Haren heeft een paar traptreedjes. Lastig met een rollator. Dit mevrouwtje liet haar rollator boven aan de treedjes staan en werd door haar man heel teder en liefdevol begeleid, om dicht bij de bloemen te kunnen komen.

Sophie was op bezoek in Londen.
Bij haar dochter.
Ook bezocht ze Kew gardens.
En stuurde mij een paar foto’s.

Van een hele grote bijenkorf: the HIVE.
Je kunt er in, en hoort dan gezoem.

 

Op dit weblog schrijf ik meestal over de eigen tuin, of een tuin die ik bezocht heb. En soms over een tuin die een lezer van dit blog bezocht heeft. Van Reint, onze buurman kreeg ik een hele USB stick vol met foto’s van de Butchart Gardens, een park/tuin die de buren bezocht hebben in Victoria, Canada.

Ruim honderd jaar geleden een groot gat in het landschap, een inmiddels uitgeputte kalkgroeve. The Butchart familie had hier goed aan verdiend, en de vrouw des huizes, was een ondernemende vrouw. Aanvankelijk werkzaam voor het bedrijf als chemicus. En later had zij de visie (en het geld) om van het uitgewoonde terrein een prachtige tuin te maken. Een flink deel van het terrein bestaat uit het kleurige eenjarigen of ‘floral displays’ zoals de Engelesen zo mooi zeggen. Naar Victoriaanse traditie worden de borders en manden elk seizoen met nieuwe planten gevuld, steeds nieuwe kleuren, langs strak gemaaide, golvende gazons. Dit deel van de tuinen is zeer ’tuinman-intensief’.

Een tuin om toch minstens 1 tot 2 keer per jaar langs te gaan. Deze keer deed ik dat tijdens het open tuinen weekend, dan zijn er ook een hoop andere gasten. Andere keer gewoon tussendoor, dan meestal alleen met Mieke, de eigenaresse, kopje thee aan de rand van de grote vijver.

Uit de Open tuinen gids:
Grote tuin met een eeuwenoude beuk, een grote in wolken geknipte oude buxus, gemengde borders, grote vijver, moes- en fruittuin, veel hosta’s in potten.

Dit is de algemene omschrijving, zoals de tuin nu tweede helft juli is, zou ik nog toevoegen: een zee van phloxen.

Met Janny heb ik samen in het bestuur gezeten van de lokale tuinclub. Janny is wel eens bij ons in de tuin geweest en heeft daar allerhande plantjes opgehaald. Ik was nog nooit bij haar geweest, en nu ze meedoet met de open tuinen estafette is dat meteen een mooie gelegenheid.

Volgens de tuingids:
Veel vast groen, aangekleed met o.a. hosta’s. siergrassen encanna’s. Een sfeer van rust een verre kijk en de lucht in een verhoogde vijver. Daarnaast ‘kunstige’ dingen, een tuinhuis en rustplekken met de zon mee. 

Bij mij blijft het beeld van de reusachtige bloeiende venkels aan de randen van verschillende borders in mijn geheugen en de lange vijver. Janny vertelt dat de tuin eerst veel korter was, maar dat toen een boer met aangrenzend land een deel van het land verkocht alle bewoners desgewenst een stuk tuin erbij konden kopen. Gedaan dus!