Categorie: Elders

Afgelopen weekend was weer de plantenruil van de Wilde Planten TuinKring Haren. De club is sinds 1 januari niet meer zelfstandig, maar opgegaan als werkgroep in de IVN afdeling Groningen-Haren. Nog steeds onder voorzitterschap van Ernst, die twee maal per jaar een plantenruil organiseert. Voorjaar en najaar, en elke keer bij een ander lid in de tuin. Deze keer was dat bij Machteld, en ik ben nog niet eerder in die tuin geweest. Fors stuk grond, 7000 vierkante meter, oorspronkelijk midden in de weilanden, nu omsloten door woonwijken. Door de vele oude bomen die er nog staan valt dat nauwelijks op. Een prachtig stukje natuur. Een tuin naar mijn hart (tikkie wild, dus).

Deze foto kreeg ik van mijn zwager, die op bezoek was bij mijn moeder. Met als onderschrift ‘ kunstzinnig’.
Bij deze !

De tulpen leggen het moede hoofd te ruste.

Deze kleurige bos kregen we van de zwager van Eddy, bij zijn jaarlijkse bezoekje. Kleine donkerrode, slanke gele, en bolle oranje. Bij die laatste waren er regelmatig twee bloemen aan 1 steel, een soort tros-tulpen.
Wat een kleurenweelde.
De foto van de tulpen is van de tweede dag, of ze zo lenig worden als de tulpen bij mijn moeder….

Twee bossen tulpen en weer een blogje klaar! Zo simpel.

Vorig weekend was het Pasen. Mooie gelegenheid om een bloemstukje mee te nemen voor mijn moeder. Ik ga altijd naar de bloemenwinkel bij ons in de straat. Daar kennen ze me intussen. En ik hoef niet meer uit te leggen dat ik een bloemstukje wil dat niet te veel uitstekende takjes en frutsels heeft: zodat het makkelijk mee te nemen is in de trein.  Deze keer een geelgroene krans. Maar nu ik de telefoon toch bij me heb…. paar foto’s van de bloemenwinkel. Als je goed kijkt zie je mij op de onderste foto staan.

Waar? Midden in beeld, dat lichtblauwe is mijn jas.

Half maart.
Met collega’s op de hei, voor een teambijeenkomst.
Op een mooie locatie op de grens van Groningen, Friesland en Drenthe.
’s Morgens voor het ontbijt, een kleine wandeling.
Bos, hei, flarden mist, opkomende zon.
Sprookjesachtig.

We hebben een olijfboom in de tuin, nou ja op het overdekte terras. Deze winter is heb niet zo koud geweest, dus de olijf is de hele winter buiten geweest. We hebben hem een jaar of tien, wel gegroeid, maar nog steeds een baby. Tenminste als je het vergelijkt met een echt hele, hele oude olijfboom. Deze foto kreeg ik toegestuurd van Carel. In Portugal, een olijf van 1770 jaar oud. Helemaal precies weten ze het niet, dus op het bordje erbij staat dat de leeftijd +/- 2% is.

Op Korfoe hebben we ook hele oude olijfbomen gezien, ik dacht honderdenden jaren oud, er stond geen bordje bij. Maar een olijf kan dus ook bijna 2 duizend jaar oud zijn!

Nu we toch in het sneeuwklokken seizoen zitten, kan er nog wel een blogje vanaf. Deze staan bij mijn moeder in de tuin. Dubbele klokjes, van de zijkant iets minder elegant dan de enkele. Als je onder de rokjes kijkt wel geinig. Dan wel even door de knieën. In de regen krijgen de bloemen snel wat bruinige vlekjes. Pas thuis op de computer zag ik de groene vlekjes op de binnen-kelkjes, maar ook op enkele van de buitenste bloemblaadjes. Een special?

In de tuin valt nu niet veel te doen, behalve rondkijken en vogelvoer ophangen. Vandaag nieuwe vogelpindakaaspot en pindacake. Verder even voorzichtig een wak in het ijs op de vijvers maken. De kleine vijver had een dun laagje van ongeveer 0,5 cm, daar komt geen zon. De grote vijver krijgt deels zon, daar was het ijs aan de randen al weg.

Wel prachtig weer, dus weer even de wandelschoenen aan. Binnen 5-10 minuten vanuit huis deze prachtige plaatjes. Wat een bofferd.

 

Afgelopen week werd het noorden van Nederland overvallen door ijzel. Niet zo maar een beetje, maar dagenlang over verschillende provincies verspreid. Hier in Groningen zijn de scholen drie dagen dicht geweest. En op allerlei straten kon en werd geschaatst.

Dagelijks belde familie uit het warme zuiden ( plus 7 graden versus min 4) om te vragen hoe ons ijzige avontuur was verlopen. Bijzonder vond ik de knisperende bomen. Het gladde kreeg ik niet gied op ee foto, maar een fontein (voor het kantoor) ziet er nu wel bijzonder uit.

In de nacht van donderdag 7 op vrijdag 8 januari steeg de temperatuur snel, en de (warme) regen zorgde ervoor dat vrijdag alle ijzel was verdreven. Her en der op schaduwplekjes ligt nog een plekje wit.

Op 1 januari maken we altijd een nieuwjaarswandeling.
Soms ijzig en grijs, dan blijft de wandeling kort.
Soms een verstilde witte wereld.
En dit jaar, windstil en zonnig.
Zo mooi.

Gewoon vanuit huis. Door het fietserstunneltje, linksaf langs het kanaal, brug over, en je bent op de Hoornse Dijk. Die volgen langs het Paterswoldse meer, richting Groningen.

Foto’s genomen van een van de steigertjes aan de oostoever.