Categorie: Fruit

Mooi he, die verschillende tomaten. Dit is oogst van de eerste drie (van vijf) tomaten planten die ik kreeg van Hilde.

Volgens de labeltjes: balkontomaat, roma tomaat en bestomaat.

Waarschijnlijk iets misgegaan bij het labelen van zaailingen. De middelste is geen romatomaat, ander model, andere kleur, maar iets van een “zwarte tomaat”. Hoe ik dat weet? Ben gister middag even bij Hilde in de tuin gaan kijken naar de tomatenoogst daar, en daar stond een ander naambordje bij.

Twee potten op het terras, 3 onder een conifeer. Allemaal in potten, dus wel goed water geven. En vooral regelmatig water geven: een grote plens in 1 keer en de tomaten barsten allemaal open.

Veel blauw in de tuin is vaak paarsblauw. Maar de blauwe bes is behoorlijk blauw-blauw. Tenminste als ze in de schaduw hangen. In de volle zon komt er door het poederlaagje buitenop toch weer een paarse gloed overeen.

Bij het ruimen van de pruimen kwam ik toch nog een paar besjes tegen die de merel voor mij had laten hangen.

De drie wilde pruimen stonden ooit keurig op een rij langs de meidoornhaag. De drie stammen staan (uiteraard) nog steeds op een rijtje, maar de kronen hebben de vrije ruimte gekozen. De achterste van de drie is helemaal naar voren gekomen (loodrecht op het rijtje) en heeft zo meer licht voor zichzelf veroverd. Het zijn kleine pruimpjes die ik eigenlijk zelf nooit pluk. a. zijn er veel te veel, b. ze zijn klein (dus veel werk om te ontpitten) en c. hoef ze niet te plukken want ze vallen er zelf makkelijk af. De afgelopen weken , zeker als het ’s avonds stiller wordt, konden we de hele tijd zachte plofjes horen als er weer een afviel. Onder de bomen loopt een houtsnipperpad, de pruimpjes vallen zacht en zijn zo makkelijk te rapen. Ze zijn dan wel eetrijp, ofwel geen bewaarpruimen !

De zachte plofjes werden afgewisseld met de stevige ploffen van de appels van de boom van buurman Jan, net aan de andere kant van de heg.

De resterende pruimen, honderden, net als de meeste andere jaren met de hark onder de heg geveegd. Tenminste aan onze kant van de heg.

Waar zijn de vlinders?

Andere jaren legde ik er ook een stapel op een bord ergens in de zon. De vlinders waren dol op de overrijpe pruimen. Maar helaas, momenteel bijna geen vlinders: alleen een paar witjes en gister 1 atalanta. De budleija’s bloeien volop maar ze zien er maar kaal uit zonder de fladderende vlinders. DE droogte is waarschijnlijk funest voor de rupsen (en misschien poppen).

Weer oogsttijd in de tuin. Woensdag ochtend, beetje vroeg, pruimen geplukt in de achtertuin. Ruim 4 kilo. Er hangt nog het nodige, deels (te) hoog: voor vogels en eekhoorn, deels nog niet helemaal rijp. Kan ik de komende dagen nog eens langs. Van 1 kilo pruimenjam gemaakt, met een vleugje kaneel en 1 nectarine. De dag erna van 1 kilo gelei gemaakt, de schoongemaakte pruimen eerst fijn gemaakt en toen de geleisuiker erbij. Een paar wijnbesjes erbij voor de kleur. De resterende twee kilo, schoongemaakt en in stukjes, in de diepvries. Om later chutney van te maken. De diepvries puilt inmiddels uit met zakjes frambozen, wijnbessen (deze week weer een portie geplukt, en al dagen een handjevol in het ontbijt) en ook nog 1 kilo bramen van Ingrid. Even kijken of ik nog meer potjes in de kelder heb.

Bij het pruimen plukken en zeker ook bij het halveren en ontpitten is het altijd zaak om niet te veel pruimen achter elkaar op te eten…

Woensdagmiddag met een paar bakjes de tuin in om te oogsten: wijnbessen , witte aalbessen en ook een paar resterende kruisbessen. Inmiddels de eerder geplukte en ingevroren zwarte bessen weer laten ontdooien in de pan. Portie jam gemaakt: 3 delen wijnbes, 2 delen zwarte bes en 1 deel witte aalbes. Een heerlijke jammetje voor de wintermaanden, als herinnering aan de zomer en oogsttijd. Binnenkort komen de pruimen, voor jam en chutney, en in de diepvries ligt nog een kilo bramen van Ingrid te wachten op verwerking. Dat wordt smullen.

De kruisbessen en een deel van de witte besjes had ik bewaard om los op te eten. En een bakje voor Carel; die kwam donderdag avond eten en hij is dol op aalbessen.

We hebben verschillende soorten klein-fruit in de tuin. Van heel klein, de bosaardbeitjes, tot grotere struiken. Deze witte aalbes staat aan de rand van de grindborder. Stevige struik inmiddels, half verstopt onder de wijnbes en de kamperfoelie. Veel besjes, zoetzuur, die minder snel door de vogels worden gevonden. Minder snel, schrijf ik, want een slimme merel snoept er toch van. Maar niet alles in een keer. De besjes blijven lang goed dus ze hoeven er niet meteen af. En ondertussen steeds een paar trosjes plukken, bij het langslopen. Lekker.

Anders is dat met de herfstframbozen. Tenminste als je ze ’s winters helemaal terug snoeit. Dan heb je herfstframbozen, die moeten nog gaan bloeien. Maar als je ze niet terug snoeit … dan gaan de stengels van het voorgaande jaar heel veel zijtakjes maken en veel vroeger bloeien. Vanwege de vele zijtakjes, en dus veel fruit, worden de takken topzwaar en zakken ze naar de grond. Ze vinden hevige regen overigens niet fijn. En je moet ze goed in de gaten houden, voor je het weet zijn ze overrijp. Heb nu al bijna een kilo frambozen geplukt, in porties.

Toen ik gister (zaterdag) een grote veronicastrum een beetje aan het opbinden was stond ik opeens neus-aan-neus met de zwarte bessen. Die bleken ook al rijp zijn (meestal pluk ik ze rond 7 juli, nu 2 juli). Nog wel een gedoetje want ik heb zoveel planten rondom de bessenstruiken staan, waaronder een paar inmiddels reusachtige varens, dat ik er bijna niet meer bij kan komen… Dat heeft ook wel effect op de oogst, toch duidelijk minder dan toen ik de ruimte rond de struiken wat meer vrij hield.

Fruit schoongemaakt, in zakjes, gewicht erop, en in de diepvries gedaan.
Voor een later jam-maak-moment.

Weet je nog, de kleine tomatenplantjes die ik van Hilde kreeg. Nou die zijn niet zo klein meer. Ik heb ze gister ook nog eens in een grotere pot gezet. Mijn plan was – afgekeken van Monty Don – de tomaten langs een verticaal touwtje te leiden/ aan te binden (ipv ze aan te binden aan een grote bamboestok in de pot).
Maar waar kan ik zo’n touwtje aan vastmaken aan het glazen dak van de serre? En hoe doe ik dat met de poot van de parasol? In de hoek van het terras waar de vijf tomatenplanten staan moet ook de poot van de parasol staan. Voor als de zon echt losbarst.

Oplossing als volgt
a) ik laat slechts twee planten op het terras staan, en eromheen opgebouwd het frame van een klein kasje (zonder de plastic hoes. Hier kunnen twee touwtjes aan de bovenkant van het frame worden vastgemaakt.

b) de resterende drie planten zet ik in de zijtuin , bij het (kale) grasveldje waar we op zeer warme dagen in de schaduw van de coniferen zitten. De tomaten staan letterlijk in de (regen)schaduw van de conifeer, en hebben toch ook een aantal uren zon per dag: de zon schijnt vanuit het zuiden onder de coniferen schijnt. Elke tomaat heeft hier ook een eigen touwtje gekregen naar een van de bovenhangende takken.

Mooie van deze oplossing is dat alle planten overdekt zijn, beschut voor al te veel regen: door serredak of door coniferendak. Dat beschermt ze bij langdurige, hevige regenval. Betekent natuurlijk wel dat handmatig water moeten krijgen. En gister ook de eerste gele bloempjes gesignaleerd!

Extreem zonnige maart, dit jaar.
En afgelopen week ook lenteachtige temperaturen.
Vrijdag in de tuin bezig, al snel jasje uit
en zelfs een tijdje fleece uit.
Gewoon in T shirt buiten.

Je knippert even met je ogen
en de aanblik van de tuin is al weer veranderd.

Weg krokussen en sneeuwklokken.
En overal bosanemoon en speenkruid.
Ook de bloesem van de vroege fruitbomen komt er aan.
Knipper, knipper.

De bloesem van de pruim (1-3) en sierpeer (4-6) is uit!