Alles in en om onze tuin
Deep sleeps the winter,
cold, wet, and grey;
surely all the world is dead;
spring is far away.
Wait! the world shall waken;
it is not dead, for lo,
the Fair Maids of February
stand in the snow!
Uit ‘Flower Fairies‘ (1923) van Cicely Mary Barker.
Geinig, weer een stukje in de krant.
Over dit tuin-weblog.
In het Bunniks Nieuws, vroeger op groen papier gedrukt.
Bijnaam van het Bunniks Nieuws is het Groentje, daar heb ik mijn blog naar vernoemd. Het andere Groentje.
Stukje is geschreven door Margriet, die in Odijk, gemeente Bunnik woont.
Margriet is helemaal uit Odijk naar Haren gekomen om mij te interviewen.
Dit is haar debuut-stukje als schrijver voor het Bunniks Nieuws.
Een blog zoals deze is eigenlijk een verzameling ‘snelle’ columns.
Over de tuin, digitaal, snel aangepast aan actualiteiten. Bv het weer of een toevallige mooie bloeicombinatie.
In een tijdschrift, zeker een maandblad heb je van oudsher ook columns, maar door de doorlooptijd, redactie, opmaak, drukken, verzenden, zijn de stukjes vaak wat langer van te voren geschreven. Een artikel of column in het januarinummer is dan in september of oktober geschreven. Het medium maandblad’ is daarmee iets trager, of anders gezegd, tijdlozer, dan een blog.
Dan is het wel grappig om in een maandblad, Tuinseizoen heet het, een artikelen serie te starten over groene bloggers. Het eerste artikel in die serie gaat over dit blog ! Ik vond het leuk om mee te doen.
Een langzamer medium (tijdschrift) schrijft over een sneller medium (blog), waar vervolgens weer over dit langzamer medium (het tijdschrift) schrijft die over blogs schrijft….
Een soort Droste-effect, naar de oude Cacao blikjes van Droste.
Om het artikel te lezen, klik hier. NB. Het nummer ligt nu in de winkels.
Beste Groentje-lezers, lezers van dit blog
Een typische zondagochtend in de winter. Na een ontbijtje met verse jus, kijken we een kwartiertje naar de ‘belg’ op TV, een serie webcambeelden van wintersportgebieden, een paar -meest Vlaamse- steden en het strand bij De Haan. We becommentarieren de sneeuwkwaliteit, het uitzicht en kijken of we figuurtjes zien bewegen. Een beetje zoals zomers, een vakantie waar we ontspannen op een terrasje aan een plein zitten. En bespreken hoe de wereld van het plein aan ons voorbijtrekt.
Het is warm in de bergen, weinig sneeuw.
Eddy duikt het bad in, ik zit met labtop op schoot, Poes ernaast (past niet tegelijk op schoot), en een stapeltje tijdschriften en kranten naast me. Thema veelal: tuin en natuur. En in deze tijd van het jaar komen er ook een paar reisgidsen binnen: SNP, Eigenwijze Reizen en Gardentours.
Eddy komt uit bad, en koffiemachine pruttelt en gorgelt. De cappucino komt eraan, een lepetje melkschuim voor de poezen. Een koekje van moeders deeg erbij.
Alles rustig aan.
Voor je het weet hoor je tot de literaire elite!
Begin dit jaar was er een oproep in ons dorp Haren, om een verhaaltje of een gedicht in te sturen van een mooi plekje in het dorp.
Ik stuurde een kort vijfregelig gedicht in, een variatie op een blogje dat ik jaren geleden schreef. Over het populieren laantje waar ik elke ochtend langs fiets. De stukjes zijn verzameld en er is een leuk boekje van gemaakt Haren Verbeeld. Tot mijn verrassing zag ik later ik achterin het boekje een juryverslag, en mijn gedichtje bleek een ‘eervolle vermelding’ te hebben. Leuk!
Toen er half november een uitnodiging kwam van de Culturele Raad Haren, voor een literair buffet, dacht ik, ach waarom ook niet. Dat was 22 november in Paviljoen Sassenhein, aan een meertje. Het meertje zag je niet, want inmiddels donker. Zomers is hier een buitenterras, en als het heel hard vriest kun je er schaatsen.
Tussen de 40 en 50 dichtliefhebbers, ook paar verhaaltjes, muziek uit een trekzak en een prachtig dwarsfluitstuk over een uiltje. Er was ook de mogelijkheid om eigen werk voor te dragen, en ik dacht, ach waarom ook niet. Naast het populieren-gedicht maakte ik er nog twee, wederom gebaseerd op tuinblogjes. En net na de soep was ik aan de beurt.
Leuke avond, prima eten, meest mooie gedichten en interessante tafelgesprekken. Voor het diner, bij de ontvangst, liep nog een journaliste van het Dagblad van het Noorden langs. En ja hoor, het staat in de krant (dus is het waar 🙂 ): ik behoor tot de literaire elite.
Nu de blaadjes vallen, komt de tijd om weer tuinblaadjes te lezen. Of boeken. Buiten wordt het guurder, dagen korter, vloerverwarming aangenaam aan de voetjes.
Een bloemlezing uit Groei&Bloei van Oktober 2016.
– een kleine boom : clethra barbinervis. Kan in zon en schaduw , fraai gebladerde bast, in zomer veel geurende , witte , hangende bloemtrossen (juli-augustus) en een prachtig rode herfstkleur. Komt oorspronkelijk uit Japan, en is in Engeland veel vaker aangeplant dan bij ons. Tot een meter of 2- 2,5 hoog.
– een struik: disanthus cercidifolius. Familie van de toverhazelaar, bleit in de winter met piepkleine bloempjes. In lente en zomer, flinterdun fijngroen blad, waar de zon mooi door heen filtert. En dan de herfstkleur van oranjerood tot donker wijnrood, en dat een paar weken achter elkaar. Standplaats humusrijke grond, die nooit echt uitdroogt. Op een heuveltje planten. Hoogte 1,80 max, breedte 1,50 m. Na 10 jaar. Geen kalk of klei.
– idee bij open tuinen: plantjes opkweken en tegen klein bedrag verkopen, voor goed doel. Nu geef ik de plantjes altijd zo mee aan de liefhebbers.
– kinderpagina met knutsels van herfstblaadjes, geinig