Nestkastjes

Het gaat langzamerhand kouder worden en soms al (licht) vriezen ’s avonds. Mooi om weer wat vetblokken en pinda’s voor de vogels in de tuin in te slaan. En de hoogste tijd om ook de (rest van) de nestkasten in de tuin schoon te maken. Met de keukentrap de tuin in. Bij de allereerste kast, eentje van houtbeton, even een schrikmoment. Het is een kastje waar de hele voorkant makkelijk uit kan. In een nestkastje kan natuurlijk een verlaten nest, mislukt legsel of mummie van een kuikentje liggen. Waar ik niet op gerekend had was dat er een nog kakelvers er uit zien koolmeesje in zou liggen, pootjes in de lucht. Verder woonden er verschillende naaktslakken en een kudde pissebedden in het kastje. In de andere kasten ook geen broedsel geweest. De enige kast met succesvolle bewoning dit jaar is het elk jaar bewoonde kastje (pimpelmezen) aan de achterkant van de verre schuur. Ik heb nu een van ‘ongebruikte’ nestkastjes naar die zelfde muur verplaatsen.

De drie nestkasten van houtbeton hangen nu voor het derde jaar in de tuin, of misschien wel vierde. En ze zijn nog als broedplek gebruikt. Ligt het aan de kastjes of aan de plek.

Heeft iemand hier ervaring mee?

Drie maal twee

  • De felgekleurde besjes van de kardinaalsmuts. De bladeren van de boom zijn nog groen, maar zullen binnenkort mooi geel kleuren, voor ze afvallen.
  • Uit een ooghoek zag ik opeens een aardbei, en nog een bloemetje. Als ik de grootste aardbei binnenhaal, en in de vensterbank leg wordt die misschien nog wel rood.
  • De klokjespersicaria bloeit volop in babymuisjes-roze. De stengels worden steeds langer en de plant begint uit te zakken. Een flinke vorst erover en ze is weg. Voor dit jaar. Maar nu nog even niet.

Gingko

Als je in deze tijd van het jaar door een park of stad wandelt kun je allerlei fraaie herfstkleuren zien. De knalrode kleuren van de amberboom, of het onwaarschijnlijk geel van de ginkgo’s. De kleine ginkgo bij ons in de tuin is al in vol ornaat. Een bescheiden tapijt van gele blaadjes ligt rondom het boompje op de grond. De ginkgo’s in Hortus Haren (foto V, van eergisteren) zijn nog niet op hun ‘geelst’ en hebben het meeste blad nog vast.

Wat te denken van de 1400 jaar oude ginkgo in China die elk jaar in november duizenden bezoekers trekt om het mooie moment te zien dat de boom, op het terrein van een boeddhistische tempel, omringd is door een geel bladertapijt. Bijna elk jaar verschijnen daar in de pers weer mooie plaatjes van.

Eervolle vermelding: de gingko in Hortus Leiden is deze week gekozen tot boom van het jaar 2024 in Nederland en mag meedingen naar de titel Europese boom van het jaar. In Leiden is het kassencomplex rond de ginkgo gebouwd.

In de brievenbus

Zaterdag ochtend ging ik de krant uit de brievenbus halen en uit een ooghoek zag ik de krant bewegen. Nou ja, iets dat op de krant zat. Onwillekeurig maakte ik een schrikbeweging en liet de krant bijna vallen. Wat had daar nou bewogen?

Ik keek op het grindpad waar ‘iets’ was gevallen. Eerst niets te zien , maar toen zag ik hem (of haar?) zitten. Een forse spin, hieronder nog iets verder uitvergroot. Het is de valse wolfspin of zoropsis spinimana. Een soort uit Zuid Europa die pas in 2007 in Nederland is gezien, toen nog heel sporadisch, nu op meer en meer plekken. Het is niet helemaal zeker of ze nu langzaam (bv door warmere winters) naar het noorden zijn. getrokken, of meegekomen zijn met plant materiaal e.d. uit Zuid Europa. Het is een actief jagende spin, meestal zie je ze niet want ze jagen ’s nachts. Deze spin had na een actieve nacht (het is nog gek warm, ook ’s nachts nog 14 graden) een lekker donker plekje in de brievenbus opgezocht om te slapen. Voordat ze door mij daar werd verstoord.

Tafel steeds leger

Nu de zon steeds lager komt te staan is er ook in de middag minder zon in de achtertuin. Die begint in de schaduw van ons eigen huis te raken. In deze tijd van het jaar zoek ik dan ook regelmatig klusjes in de voortuin uit. Kan ik me koesteren in de zonnestralen, aldaar. Zo komt het dat ik afgelopen weken aantal ernstig ‘be-kweekgras- te stukjes in de voortuin heb aangepakt. Veel werk, grote bult kweekgraswortel, paar opgegraven krokusbolletjes . Na plukken, harken, nog een keer harken en restjes verwijderen had ik opeens een paar vierkante meter kaal. Dat gebeurt niet vaak bij ons in de tuin!

Mooie gelegenheid om een aantal van de planten, die ik in de loop van het jaar heb opgepot, een plekje in de volle grond te geven. Met wat bollen ertussen. En zo wordt de plantentafel leger en leger. Mooi.

Kleurend – ook in de nacht

Per dag zie je meer rood, geel, oranje en bruin. In de natuur en in de tuin. Met een vleugje zon erbij nog intenser. De sedum donker roze, het blad van de darmera peildata, nog groen bij de nerven, en steeds dieper rood er tussen in. En bijna als een glas in lood raam, zo helder rood, het Japanse bloedgras waar de zon doorheen schijnt.

In de nacht van 10 oktober overgaand in 11 oktober werd alle kleur in de tuin overtroffen door een spektakel van poollicht. Zo mooi hebben we het nog niet eerder gezien. Met de camera van de telefoon, opname van een paar seconde, gemaakt om 22:54 uur. Ook voor het blote oog een duidelijke rode gloed boven het huis, maar met de camera helemaal spectaculair.

Grappig was dat er op dat moment een voorbijganger aan de over kant liep, hondje uitlaten en op de telefoon kijkend. Ik rende naar hem toe, tikte hem op de schouder en zei dat ie omhoog moest kijken. Helemaal impressed. Zou hem anders niet opgevallen zijn. Nu heeft ie ook zo’n mooie foto op zijn telefoon.

Beetje snoeien

Maandag was Reinier er weer, met zijn klimtuig. Om achter in de bomenrij in een van de berken te klimmen en daar het nodige snoeiwerk aan een knoedel klimop te doen. De greppel stond gelukkig droog, makkelijk om daar de ladder en te zetten. En toen hij weg was, meteen een mooie gelegenheid om de takken en zo uit de greppel te halen. Veel makkelijker met een droge greppel. Later in de herfst en winter staat er meestal een cm of 15-20 water in. Niet aan te bevelen met gewone rubber laarzen….

Nog een tweede kleine beurt nodig na de bladval, met geluk is het Daan ook nog droge. En anders is het in ieder geval minder werk.

Witte sterretjes

Dit witte astertje, aster divaricatus, doet het prima in een border aan de zijkant van ons huis. Mooi oplichtend in de schaduw en met een lange bloei. In de voortuin hebben we ook nog een plek waar dezelfde aster staat, maar die doet het wat minder goed. Dit jaar is ie wat overgroeid door de oprukkende persicaria amplexicaulis. Dat komt de rijke bloei niet ten goede merk ik.

Dit weekend ben ik bezig geweest met het proberen te verwijderen van kweekgras in een deel van onze voortuin. Staat er al jaren en meestal trek ik ergens in de loop van de zomer de bovengrondse delen van het gras af. Maar nu begint het wel erg veel te worden. Dus alles eruit proberen te krijgen. Stel je voor: ik zit in de voortuin op een klein krukje , met een klein schepje en vorkje in de hand. Minutieus de wortel uitlopers van het kweekgras verwijderend.
Ook ben ik begonnen om de grote pol persicaria weer wat kleiner te maken, zodat het astertje in de voortuin weer meer lucht krijgt. Emmers vol met kweekgraswortels….

Beukenootjes

Als je nu in het bos wandelt, goed opletten. Aan alle kanten vliegen de eikels je om de oren. Op sommige plekken ligt echt een eikentapijt. Ook beukenootjes kunnen er wat van. Zoals bij ons om de hoek.

Wel een gedoe om de driekantige beukenootjes uit hun bolster te krijgen. Een bolster met stekelige haakjes. Lastig, maar niet zo lastig als de bolsters van de tamme kastanje. WE hebben er een aan het einde van de straat. De eerste bolsters vallen, maar ze zijn/ gaan nog niet open. Lastig om ze open te krijgen van wegen de scherpe stekels. Nog even wachten en de bolsters worden bruin, en krullen dan vanzelf open. Ee stuk makkelijker en minder prikkeling voor de vingers.

NB. ik loop vanaf afgelopen week met een plastic zakje in mijn jaszak. Je zou toch onderweg een mooie rijk vruchtdragende boom treffen….