Alles in en om onze tuin
Wie herkent deze vrucht?
Foto is vandaag in eigen tuin gemaakt.
Antwoord 25 augustus: het is het hart van een uitgebloeide waterlelie, onder water verdwenen en te voorschijn gekomen toen ik de vijver wat aan het opschonen was. Ik zette de ‘knop’ in een glaasje met een bodempje water. De volgende dag: snot.
Strekpoot is een aandoening aan de achterpoten van koeien, maar het is ook de naam van een hooiwagen. De wetenschappelijke naam is Dicranopalpus ramosus. De naam strekpoot komt van het zijwaarts gestrekt houden van de poten in rusthouding, de wetenschappelijke naam slaat op de tweetakkige tasters.
De soort is pas in 1909 in Marokko ontdekt en heeft zich inmiddels over een groot deel van Europa verspreid. De eerste exemplaren zijn in Nederland gemeld in 1992: in Weesp , Utrecht, Hilversum en Amsterdam. Intussen komt de soort overal in Nederland voor, ook in Haren op ons terras. Niet te missen als je hem eenmaal gezien hebt, door de opvallende stand van de poten.
De mannetjes worden tot 4 mm, de vrouwtjes tot 6 mm groot (poten niet inbegrepen).
Dat is een groot goed.
Als je een tuin hebt,
een terras hebt,
een mooie plek om te lezen,
een kopje koffie of thee te drinken.
Te kijken naar de vogels,
alle langslopende buurpoezen.
De capriolen van de eekhoorns:
Waar we tot voor kort naast Erik,
ook twee jonge eekhoorns door de bomen zagen stuiteren,
lijkt Erik de jongen nu definitief de deur te hebben gewezen.
De pruimen hebben ze inmiddels opgegeten,
binnenkort zullen ze aan de hazelnoten beginnen.
Foto 1-3: steeds verder inzoomend, de Hortensia Mariesii Perfecta, ooit van Wim en Annet gekregen.
Foto 4, vanuit werkkamer Eddy, de bijna lichtgevende crocosmia Lucifer in de ochtend zon. Deze zijn inmiddels uitgebloeid. Een kleinere crocosmia, staat nog wel te bloeien, in geeloranje.
Foto 5: een wat langer belichte foto, genomen vorige week om 10 uur ’s avonds, vanaf het terras. Een heerlijke wildernis, onze tuin.
Smullen voor bijen en zweefvliegen. De snackbar is geopend.
Honingbij, bandzweefvlieg en mica-platvoetje (de kleine donkere zweefvlieg rechts op foto 3)
Ze vliegen weer rond! De verse ‘vanessa atalanta’, een van onze grootste dagvlinders. In Engeland heten ze ‘Red Admiral‘ . Ik dacht altijd dat het genoemd was naar een rode admiraal: admiraalstrepen op een uniform. Maar het blijkt dat vroeger de naar anders was, red admirable, zie de oxford dictionary, de ‘bewonderingswaardige rode’. Met als fijne detail: de lichtblauwe vlekjes onderaan de vleugels de de gestreepte antennes. Atalanta’s zijn rustige vlinders, die vaak lang blijven zitten en je rustig dichtbij laten komen om ze goed te bekijken. Hier op de hortensia’s, gegroeid uit stekken uit Bunnik.
Drie rupsen deze keer.
1. De eerste zag ik vorige week net naast de deurklink van onze buitendeur zitten. Het is de rups van de plakker, als rups erg opvallend, als (nacht)vlinder is het mannetje bruinachtig met grote geveerde antennes, het vrouwtje bijna wit met een ‘bontkraagje’. Het vrouwtje ‘plakt’ haar eitjes tegen de schors van een boom. Grappig dat de voorste ‘stippen’ op de rups rood zijn, de achterste zijn zwart.
2. de tweede zat het een aantal soortgenoten in de bloemkool die ik bij de jumbo kocht. Ze zaten er lekker binnenin, en vielen pas op toen ik de roosjes van de stronk haalde. Stuk of vijf. Deze opd e foto is groen, maar ze leken -afstekend tegen de witte bloemkoolstronk- wat meer turquoise -groen . Larfjes/ rupsjes van de koolvlinder of de agaatvlinder of de kleine wintervlinder. Ik maakte drie foto’s en obsidentify gaf drie antwoorden …
3. Op de laatste foto de jacobsvlinder, met zijn bonte geel zwart gestreepte pak. Foto toegestuurd door Astrid, die stukje verder op in de straat woont en ook dit blog leest.
Nou vooruit,, nog een keer over slakken. Wat wel en niet te doen. Efficiënte opruimers van organisch materiaal, afgevallen bloemen, afstervend loof en per ongeluk platgetrapte soortgenoten. Maar helaas ook van planten die net beginnen te groeien en ‘efficiënt’ bij de grond worden afgeknaagd.
Toevallig las ik zondag in de krant over Gronings bedrijfje ‘Aaltjes online‘ die een beetje te veel aaltjes hadden ingekocht, ze niet verkocht kregen, en deze nu gratis weggaven. De aaltjes zijn maar beperkt goed te houden, en de eigenaren van aaltjes online vonden het geen optie om ze weg te gooien.
Ik was niet de enige die afgelopen maandag een zakje aaltjes ging halen, vertelde Kevin. “Wij zijn het bedrijf in Nederland met de meeste (huis) dieren: 75 miljard aaltjes.”
Ze gaven bijna 2000 zakjes weg, twee zakjes per klant. Ik vertelde dat ik er een stukje over ging schrijven op mijn blog (dat lees je nu) en toen kreeg ik er drie. 30 miljoen aaltjes in drie kleine zakjes. Twee dagen in de koelkast. Volgens de instructie ; net voor of na een regenbui, niet overdag (de aaltjes kunnen niet tegen UV (direct zonlicht). Nou die regenbui, dat was niet zo moeilijk. Ik heb woensdagavond de emmers water met aaltjes gemengd, en in totaal in 6 gieters (x 10 liter) over verschillende delen van de tuin uitgegoten. Terwijl het inmiddels weer begon te regenen…..
Het verhaal haalde ook de NOS.
Vanmorgen kwam ik buiten, stralende zon. Mooi contrast van de zomerfijnstraal die zich in de kuip van de olijf heeft uitgezaaid, afstekend tegen het grijsgroene blad van de olijf. Plaatje!
Overal waar je kijkt: kleurige bloemen. Dit is een kleine selectie van foto’s van vandaag.
– de knaloranje goudsbloemen op de zelfoogsttuin van Gijs
– de hardroze roosjes , in het gemeenteperkje vlak bij de appie happie
– een veldje met kattenstaarten in eigen tuin (*)
– zachtgele bloempjes van sisyrinchium striatum in eigen tuin
(*) Had je gezien dat de foto van de kattenstaarten op zijn kop staat; was eerst per ongeluk, maar vond ik eigenlijk wel leuk. dus zo gelaten. Een beetje het idee van stalagmieten en stalactieten in een druipsteengrot.
Hoog nodig tijd om de fietsenschuur weer eens bij te werken. De Rambo pantserbeits die we daar altijd voor gebruikten bestaat al lang niet meer., maar marktplaats bracht uitkomst. Eddy tikte een groot blik van 2,5 liter op de kop. De afgelopen dagen was hij wit gespikkeld en bepoederd van het opschuren en later schilderen van inmiddels drie kanten van de schuur. Het bankje dat altijd tegen de schuur staat is geparkeerd op het grasveld (alsof ie door zijn hoefjes is gezakt). De tafel met planten die aan de voorkant staat heb ik tijdelijk voor de heg gezet.
