Categorie: Tuin

De struikroos had allang niet meer gebloeid. Bezig om zijn energie te stoppen in het maken van grote dikke rozebottels. En nu toch nog weer even een enkele bloem. Minder rood dan die eerder in de zomer, eerder roze.  En met wat witte randjes aan de bladeren. Alsof de verf op was, zo laat in het seizoen.

Niet goed op de foto, maar wel gezien: onze klimroos Ghislaine de Feligonde, die in juni met een stortvloed aan bloemen bloeit, heeft heel hoog op het schuurdak waar ze overheen groeit, nog een bloem gemaakt. Licht perzikkleurig. Maar zo hoog dat ik er geen behoorlijke foto van kon maken.

Zelden was ik zo snel klaar met het schoonmaken van de greppel/sloot achter ons huis. Elk jaar voor 1 november moet die schoon gemaakt zijn, op last van het waterschap. Kurkdroog, dus ik had mijn laarzen eigenlijk niet eens aan hoeven te doen. Eerst de afgevallen takken op de oever aan de overkant gooien. Dan met de bladhark grote bergen kurkdroog blad er uit harken. Reuze makkelijk nu al het blad zo droog is. Dat heb ik wel eens anders gehad.

En ook nog een ‘archeologische’ vondst gedaan. Het poezenbandje van onze buurpoes Flock, dat ie een maand of twee geleden verloren is, lag keurig droog op de greppelbodem. Aan het briefje in het kokertje kon ik zien dat het inderdaad van Flock was. En toen hij even bij ons op bezoek kwam, heb ik hem het (tweede) bandje om gedaan. Komt ie thuis met twee bandjes 🙂

Met een aantal bloemen die opnieuw zijn gaan bloeien door het lange zomerseizoen, en de grassen die op hun piek zijn, en steeds meer warme tinten in plaats van groen, is het al met al een uitbundig spektakel in onze tuin. Nog warm genoeg om 20 oktober de was buiten te drogen te hangen. Hier hebben we een paars hoeslaken hangen, past mooi in de herfstkleurencombinatie.

Vanaf nu gaat langzaam maar zeker de hoogte uit de tuin verdwijnen. De bladeren gaan vallen, de vaste planten zijgen ineen, de grassen blijven nog een tijdje fier overeind staan, en over een paar weken laten ze hun blad vallen, en nog wat later alle pluisjes.

Twee dagen weggeweest en bij terugkomst zondagmiddag even een rondje door de tuin. Uur of vier, half vijf ’s middags.

Wat een kleuren
in dit seizoen,
met dit mooie weer.
Genieten
en blijven kijken.

Per dag veranderen de kleuren. De gele boom aan de overkant is van de overbuurman. Twee dagen geleden was die nog grotendeels groen met een vleugje geel. Bij deze boom gaat het heel snel. En nog weer even en hij is kaal. De rode kornoelje links op de foto staat in onze tuin, die is al een week of twee mooi rood.

Onze oprit ziet er weer prima uit.
Eddy heeft allerlei ‘ongerechtigheden’ verwijderd.
Uit de zijborder heb ik de overtollige fluweelboompjes verwijderd.
Liguster bol een scheer beurt gegeven.

Tegen het eind van de herfst nog een keer alle afgevallen blaadjes wegharken. De oprit is winterklaar.

Drie soorten hebben we in de tuin.

1 hoge, roze paars, geerfd van Ome Job, onze vroegere buurman
(en die bleek een stuk van onze overbuurman, Bodewes) te hebben gekregen.

1 semi hoge, paars, geerfd van Ma

1 lage, witte, jaren geleden op tuinmarkt gekocht van Mieke Dekker

Best wel plek voor meer.
Wat een prachtige nazomer en herfst plant.
Wie heeft suggestie voor een soort?
Wel een die slakbestendig is en goed overeind blijft staan.

NB. Paar jaar geleden hadden we nog een vierde soort. Stukje sluieraster van Ina, maar die bleek veel moeite te hebben met de ‘slakken’druk. Is na een jaar verdwenen.

Het pluis van een wilgenroosje bij ons in de achtertuin. Op de site van de Flora van Nederland kun je ook een filmpje bekijken. In grote aantallen, langs een bosrand, is een paarsroze zee van wilgenroosjes een impossant en vrolijk makend gezicht. Moet je wel iets eerde in het jaar zijn, juli/begin augustus. Nu is het meeste roze verdwenen.

Wilgenrozenweetje
De bloemen van het wilgenroosje en het ‘harig wilgenroosje‘ lijken zoveel op elkaar dat Linnaeus beiden als één soort behandelde. Toch zijn beide soorten wel goed van elkaar te onderscheiden. Blad en bloeiwijze zijn anders en ze hebben verschillende kleuren stuifmeel. Toen bleek dat onderlinge kruising niet lukt, is het ‘harig wilgenroosje’ als aparte soort naar het geslacht Epilobium verhuisd.

Na de lange hete en droge zomer waren sommige planten al in de herfststand gegaan. Nu het weer koeler is en regelmatig wat regen valt besluiten sommige planten nog een tweede ronde bloei te geven. Heel opvallend is dat een heleboel teunisbloemrozetten, waarvan ik verwachtte dat ze volgend jaar zouden gaan bloeien, toch opeens de geest kregen en besloten dit jaar hun stengel de hoogte in de laten groeien. De eerst lichting teunisbloemen is bijna uitgebloeid, maar er is een hele serie bijgekomen, die tot aan de vorst vooruit kunnen (zoveel bloemknopjes zitten er nog aan).

De  rode sieraardbei is ook weer in bloei geschoten. Op de eerste dag zijn de bloemen helderrood, van een soort rood dat je in de tuin niet vaak tegen komt. Dag 2 of 3, en ze verbleken naar lichtrood en roze. En zoals elke rechtgeaarde aardbei doet, maakt ook deze heel enthousiast uitlopers, waar allemaal nieuwe plantjes uit kunnen komen. Een leuk bodembedekkertje.